De papieren krant beleeft zijn laatste jaren. Misschien dat ze het nog tien of twintig jaar uitzingt, maar dan is het onherroepelijk gedaan. Dat is alvast de stelling van professor Dirk De Grooff (KUL). In het Radio1-programma Het Salon ging hij daarover in debat met algemeen hoofdredacteur van De Standaard, Het Nieuwsblad en Het Volk Peter Vandermeersch.

Kranten verdwijnen en in de plaats komen flexibele electronische dragers waarop ook audiovisuele informatie kan worden afgespeeld. Vandermeersch sprak die stelling niet echt tegen. Alleen over het precieze tijdstip waarop de laatste krant in de kiosk ligt, bestaat nog wat onenigheid.

Niet alleen de drager van de krant verandert, ook de journalistiek zelf zal grondig evolueren. Vandermeersch toont dat hij de goeroe van de participatieve journalistiek (of burgerjournalistiek of we media of nieuws 2.0) Dan Gilmore goed gelezen heeft. “In plaats van een lezing wordt journalistiek een dialoog,” aldus Vandermeersch/Gilmore. Journalisten zullen dus moeten leren omgaan met hun lezer die mondiger wordt en ook zelf nieuws maakt op zijn blog, in een commentaar of op een website als Indymedia.be.

Alleen blijft er één reuzengroot probleem. Hoe moeten de commerciële mediabedrijven nog geld verdienen in die nieuwe situatie? Vandermeersch sluit niet uit dat kranten in de toekomst gratis worden. Hij verwijst naar The New York Times die nog amper 20 % van haar inkomsten haalt uit de krantenverkoop. Bij De Standaard is dat nog 66 %. “Welk economisch model komt er in de plaats,” vraagt Vandermeersch zich af. “Laten betalen voor informatie of alle inkomsten via de advertentie-markt. Het VTM-model dus.”

Binnenkort krijgen we dus wellicht kranten die volledig afhankelijk zijn van reclame-inkomsten. Patrick Le Lay, de grote baas van TF1 legde ooit heel eerlijk uit wat dat betekent: “In de grond is het de taak van TF1 om Coca-Cola te helpen zijn product te verkopen. Onze uitzendingen hebben als roeping om dat mogelijk te maken: de kijker vermaken, hem ontspannen om hem voor te bereiden tussen twee reclameboodschappen in. Wat wij verkopen aan Coca-Cola, is tijd dat de menselijke geest beschikbaar is.” (bron)

De uitzending van Het Salon kan je hier nog beluisteren.