De actievoerders begrijpen niet waarom zij geen regularisatie krijgen. “Meer dan 1000 Afghanen die voor 1 januari 2003 naar België kwamen kregen een verblijfsrecht en werden vervolgens geregulariseerd. Wij krijgen niets, terwijl er nochthans niets veranderd is sinds die dag. De situatie in Afghanistan is niet verbeterd. Het geweld laait er weer op. De Afghanen hebben geen job, geen geld of eten en de regering is niet in staat hulp te verlenen,” vertelt Samir Hamdard Ahmad, een van de hongerstakers.

De hongerstakers zijn vastbesloten door te gaan tot er een oplossing uit de bus valt. “We hebben geen andere keuze, het is veel te gevaarlijk om terug naar Afghanistan te gaan. Maar zonder papieren leven is ook niet gemakkelijk. Ik heb tweeëneenhalf in het asielcentrum van Kapellen gezeten. Toen mijn procedure was afgerond kreeg ik vijf dagen om het land te verlaten. Ik heb toen twee maanden bij verschillende vrienden gewoond. Uiteindelijk heb ik een job in het zwart gevonden. Twee jaar lang heb ik dertien uur per dag gewerkt voor dertig euro, zonder pauzes of vakanties.”

Het is niet de eerste keer dat de Afghaanse mannen in hongerstaking gaan. Toen een groep Afghanen in 2006 werd geregulariseerd na een hongerstaking volgden zijn hun voorbeeld. “In de zomer van 2006 gingen we in hongerstaking in Louvain-la-Neuve. We stopten die actie toen Freddy Roosemont, directeur van de Dienst Vreemdelingenzaken, met een oplossing op de proppen kwam. Hij beloofde ons dat we een volwaardig statuut zouden krijgen wanneer het subsidiair beschermingsstatuut werd ingevoerd.” Ze geloofden hem, maar kregen het deksel op hun neus. Bijna alle Afghanen die het statuut aanvragen worden geweigerd. De Raad van State oordeelt dat deze weigeringen illegaal zijn, maar daar heeft Minister Dewael geen oren naar. “We kregen vijf dagen om het land te verlaten. Vijf van ons werden naar een gesloten asielcentrum gestuurd. Waarom? Omdat ze bescherming vroegen? Welke misdaad hebben ze gepleegd? Toen we aan Roosemont vroegen waarom hij zijn belofte niet had gehouden antwoorde hij dat hij veel beloftes maakt en die niet allemaal kan onthouden.”