Sylvie Roelans29 maart 2007 – 17:06

Toen ik mijn middelbaar diploma had ben ik gitaar gaan studeren in het Lemmensinstituut. Ik heb daar na een jaar mijn koffers gepakt. Iedereen wou de beste zijn en die competitiviteit lag me niet. Er was ook weinig ruimte voor zelfontplooiing. Dat miste ik in mijn opleiding en daarom ben ik sociaal-cultureel werk gaan studeren.
Ik weet dat ik met dat diploma niet snel rijk zal worden, maar geld is voor mij niet prioritair. Een leidinggevende functie zegt mij ook niet veel, ik wil vooral dichtbij mijn doelgroep blijven staan. Vrije tijd is voor mij ook veel belangrijker dan het bedrag dat op mijn loonbrief staat. Je leeft tenslotte maar één keer. Sommigen gaan op zoek naar geld, anderen naar zichzelf. Als ik praat met sociaal werkers valt het mij op hoeveel genoegen zij halen uit hun job. Je bent heel vrij, en je kan veel verschillende paden bewandelen. In december heb ik bijvoorbeeld animatie gegeven aan gehandicapten en in augustus ga ik aan kindertheater doen.

Maar dat neemt niet weg dat ik het belangrijk vind om vrouwen in topfuncties te hebben. Zij hebben meer oog voor hun personeel en hun aanpak is heel anders dan die van mannen. In mijn omgeving zie ik echter dat het voor vrouwen nog altijd moeilijk is om op te klimmen. Vrouwen vallen volgens mij nog altijd te weinig op in de mannencultuur die in veel bedrijven heerst. En er zijn natuurlijk ook nog de taken thuis. Als ik ooit moeder wordt komen mijn kinderen op de eerste plaats. Ik hoop wel dat mijn man niet van mij verwacht dat ik thuis blijf voor de kinderen, gewoon omdat ik een vrouw ben. Bij mijn ouders is dat ook niet zo. Mijn vader is gepensioneerd, hij moet poetsen en koken terwijl mijn moeder geld in het laatje brengt.