Karim Zahidi08 mei 2007 – 14:13

"Tout est pour le meilleur dans le meilleur des mondes", dat lijkt de mening van minister Keulen over de huidige stand van zaken op de woningmarkt. En dit is niet zomaar een mening van de minister. In tegenstelling tot Deprez en Hintjens & co die er maar wat op losbazelen, schiet de minister niet met spek, maar haalt hij zijn cijfers uit wetenschappelijk onderzoek. Uit een onderzoeksrapport van het HIVA blijkt immers dat 93% van de Vlaamse woningen van goede kwaliteit is. Inderdaad een indrukwekkend cijfer. Wat de minister er vergeet bij te zeggen is dat dit cijfer gebaseerd is op een steekproef waarin bepaalde bevolkingsklassen niet zijn opgenomen.

Precies die groepen die niet zijn opgenomen in de steekproef zijn de zwakkere spelers op de huurmarkt en lopen de meeste kans on in een slechte woning terecht te komen. De onderzoekers wijzen er zelf meermaals op en stellen dat hun cijfer een onderschatting is van het aandeel slechte woningen. Verder vermelden de onderzoekers dat de situatie op de huurmarkt minder gunstig is.

Vreemd is ook dat de minister verder geen cijfers citeert uit het rapport. Zo kan men bijvoorbeeld in het rapport lezen dat de huurprijzen in de periode 1997-2005 met gemiddeld 9% gestegen zijn bovenop de index. Huren is met andere woorden in deze periode reëel duurder geworden. Verder wordt vermeld dat de betaalbaarheidsproblemen voor huurders in dezelfde periode groter zijn geworden, en dit vooral op de private markt. Een van de conclusies van het rapport is juist dat wat de betaalbaarheid betreft de kloof tussen huurders en eigenaars steeds groter wordt.

De minister stelt ook een aantal maatregelen voor en ja hoor daar hoort ook belastingsverlaging bij. De minister stelt voor om vermindering van erfenisrechten toe te kennen aan personen die besluiten om een geërfd huis verder te verhuren. Los van het feit dat het leuk klinkt net voor de verkiezingen, kan men zich afvragen wat de positieve resultaten ervan zouden zijn. Die zijn niet evident en zouden op zijn minst onderzocht
moeten worden. Ook het rapport dat de minister zo graag citeert, heeft iets te zeggen over fiscale maatregelen en stelt dat die zelden of nooit positief effect hebben op eigendomsverwerving door de lagere sociaal-economische klassen. Men kan zich dus zeker de vraag stellen of de fiscale maatregel van de minister positieve invloed zal hebben op de woonsituatie van de zwakkeren.

Als Deprez en Hintjens&co met spek schieten, dan kan men zich terecht afvragen welke munitie de minister dan wel niet gebruikt om in zijn bijdrage de problemen op de woningmarkt te minimaliseren.