Fatiha Dahmani en Wim Hardy (LBC)16 mei 2007 – 15:42

Deze onthaalouders kregen in april 2003 na een aantal acties van LBC-NVK een betere sociale bescherming. Voorheen was er van bescherming geen sprake, er werd immers geen loon uitbetaald zodat ze bij ziekte, pensionnering, … geen enkel vangnet hadden. Het sociaal vangnet voor onthaalouders in 2003 probeerde om een beperkte, zeer minimale, sociale bescherming te installeren zonder dat ze een loon, verlofgeld, … toegekend kregen.

LBC-NVK heeft zich van mee af aan verzet tegen dit sociaal vangnet. Juridisch zijn onthaalouders aangesloten bij een dienst voor opvanggezinnen werknemers, die een loon moeten krijgen en op die manier automatisch beschermd zijn tegen ontslag, ziekte, ongeval, …

Ondertussen zijn er reeds een aantal onthaalouders met hun eis naar de arbeidsrechtbank getrokken, met als resultaat dat de rechter in bijna alle gevallen oordeelt dat zij werknemer zijn en dat dus het volledige arbeidsrecht van toepassing is.

Op 4 juni 2003 oordeelde een arbeidsrechtbank dat een onthaalouder van St. Niklaas een werknemersstatuut moest krijgen. Stad St. Niklaas ging echter in beroep tegen deze beslissing bij het arbeidshof van Gent. Opnieuw gaf het arbeidshof de onthaalouder gelijk. Er was sprake van een gezagsrelatie tussen de dienst voor opvanggezinnen en dus werkte die onthaalouder als ‘werknemer’.

De stad St. Niklaas gaf het echter niet op en stapte naar het Hof van Cassatie. Op 20 maart 2006 deed het hof van Cassatie uitspraak in deze zaak en bevestigde nogmaals dat betrokken onthaalouder als werknemer werkte, en dus recht had op alle voordelen die een werknemer krijgt toegekend.

Dit arrest is een opsteker voor alle onthaalouders en voor LBC-NVK. LBC-NVK (Bediendecentrale van het ACV) ijvert al jaren voor betere sociale bescherming voor de onthaalouders en vooral voor het recht op een gewaarborgd inkomen en een volwaardig werknemerstatuut.