christophe03 februari 2006 – 19:39

Het conflict in de socialistische metaalcentrale barstte eind november los toen in het weekblad Trends vermeld werd dat voorzitter Jorissen op zijn 17de lid was van de Vlaamse Militanten Orde (VMO). Voor de Waalse vleugel was het ondenkbaar dat Jorissen aanbleef als voorzitter. De Vlaamse afdelingen hadden het over een jeugdzonde en vonden niet dat hij daarom moest aftreden.

Er werd toen gekozen voor een afkoelingsperiode. Jorissen bleef officieel voorzitter, maar hij mocht enkel nog spreken namens de Vlaamse federaties. Secretaris-generaal Michel Maton zou voortaan het woord voeren voor de Waalse afdelingen. Wie de Franstalige en de Nederlandstalige edities van het ABVV-magazine De Werker naast elkaar legt, ziet dat ze twee verschillende standpunten van de metaalcentrale bevatten.

De overgangsperiode loopt tot eind maart. Maar woensdag kreeg het Uitvoerend Comité van de CMB een verklaring voorgeschoteld van het nationaal secretariaat van de metaalcentrale. “Enkel een totale autonomie van de twee entiteiten kan een uitweg bieden uit de crisissituatie waarin de Centrale verkeert.” Het Nationaal Secretariaat stelt voor dat het Buitengewoon Congres van 20 of 21 april de autonomie bekrachtigt.

Francis Gomez, voorzitter van de Luikse afdeling bevestigt dat de twee vleugels autonoom zullen zijn op financieel en structureel vlak en op vlak van personeelsbeleid, maar hij voegt er aan toe dat er over de precieze invulling nog moet onderhandeld worden. Die onderhandelaars zullen toch nog enkele stevige struikelblokken uit de weg moeten ruimen. Over Brussel wordt in de tekst van het Nationaal Secretariaat niks gezegd. Niet toevallig klonk er eind vorig jaar al protest bij de ABVV-militanten van Volkswagen. Een waanzinnig structuur, reageerden zij toen. Drieduizend Franstaligen werken er naast drieduizend Nederlandstaligen. Worden de Nederlandstaligen bij de Waalse vleugel gevoegd of komen er twee afdelingen in één fabriek?

Tweede probleem: het ABVV erkent statutair enkel federaal georganiseerde vakcentrales. De top van de socialistische vakbond onthoudt zich voorlopig van een officiële commentaar. De vakbond wil de komende dagen wel onderzoeken hoe ver de plannen gaan. In de verklaring staat dat er een coördinatiecomité wordt opgericht dat de federale materies moet behandelen zoals de kwesties van de sociale zekerheid of de nationale loon- en arbeidsafspraken. Gomez ontkent dat het de bedoeling is om voortaan met Waalse en Vlaamse CAO's te werken.

Het VMO-verleden van Jorissen was dus de aanleiding, maar zeker niet het begin van de spanningen tussen de twee vleugels van de metaalcentrale. Vorig jaar in april stelde het congres van de CMB al vast dat er verschillende regionale realiteiten bestaan op economisch, politiek en filosofisch vlak en dat de structuur daaraan moest worden aangepast. Tijdens de campagne tegen het generatiepact groeiden de tegenstellingen over de te volgen lijn en op een betoging bij het kabinet van minister van Werk Vanveltoven dook zelfs een pamflet op van het Waalse ABVV-metaal, een entiteit die toen nog niet bestond. Het pamflet werd gedrukt vlak vóór het verschijnen van de onthullingen in Trends.

Zowel aan Vlaamse kant als aan Waalse zijde circuleerden er oproepen om federale eenheid van de Centrale der Metaalindustrie van België (CMB) te beschermen. Bij het ABVV Metaal Limburg klonk het dat “socialisten van oudsher de voorvechters van solidariteit over de taalgrenzen heen zijn”. In Limburg vrezen ze dat “de splitsing van de CMB rechtstreeks naar de splitsing van de sociale zekerheid leidt”.

Ook de Waalse afdelingen lieten in een gezamenlijk standpunt weten dat “een scheiding in de kaart speelt van de werkgevers”, maar ze voegden er aan toe dat Herwig Jorissen een belemmering was voor het behoud van de eenheid.

Opvallend is ook dat het ABVV zich vorige week nog hevig verzette tegen de ideeën van SP.a-voorzitter Johan Vande Lanotte om het werkgelegenheidsbeleid te regionaliseren. “De werknemers hebben niets te winnen bij een dergelijke splitsing,” stelde het ABVV. “Dit zet de deur wagenwijd open voor de regionalisering van andere sectoren van de sociale zekerheid zoals de gezondheidszorg, met het risico dat de winstgevende sectoren uiteindelijk geprivatiseerd worden. Dit zou meteen het einde van de nationale solidariteit betekenen,” aldus het ABVV. Het is voor het ABVV bang afwachten in hoeverre een splitsing in eigen rangen invloed heeft op het verzet tegen de dreigende regionalisering.