Nele03 juli 2007 – 13:00

Exact een week en een dag geleden werd het grote huis langs de drukke noord-zuid-verbindingsweg in Houthalen gekraakt... tot vandaag.

X: "Ze zijn binnengevallen! Met een stuk of 30. We zijn ontruimd! Onze honden zijn naar het asiel gebracht, ik ben vrij, maar F zit nog binnen, op 't kantoor.
Ze zijn gewoon binnengevallen! Zonder aankondiging! Er werd blijkbaar een eenzijdig verzoeksschrift uitgeschreven. Wij zijn daar niet van op de hoogte gebracht!"

De jongeren werden er al eerder lastiggevallen, maar een dergelijke, hardhandige, plotse ontruiming hadden ze niet zien aankomen.

Eén van de eerste dagen al werd een van de bewoners voor het pand tegengehouden door twee BOB'ers. Ze wilden de jongen in kwestie zijn identiteitskaart controleren en fouilleerden hem op drugs. Er werd niks gevonden en ook zijn papieren bleken in orde.
Iets later kregen ze bezoek van een handvol politie-agenten en de Houthalense burgervader in hoogst eigen persoon.

X: "Ze vroegen of we bereid waren om met de eigenaaar te praten. Natuurlijk zijn we dat! Een goede vestandhouding met de eigenaar is altijd beter dan op voet van oorlog leven! Eén van de agenten vroeg dan ook of de eigenaar naar binnen mocht.
Natuurlijk! HIJ is welkom! ZIJ niet, de politie heeft hier niks te zoeken! We willen gerust de eigenaar eens op bezoek. Dan kunnen we hem ook laten zien hoe proper het hier uitziet in vergelijking met voorheen. Na wat gepalaver zijn ze gewoon vetrokken."
Y: "Zonder dat ze binnen zijn geweest."

Voor het pand bruikbaar werd, is het eerst aan een grondige poetsbeurt onderworpen. Het dak lekte en sommige van de muren begonnen door de lange leegstand lichtjes te schimmelen.

X: "We zijn onmiddellijk aan de grote kuis begonnen, die is ondertussen gedaan. We hadden nog wat willen verven. Ook de koer achteraan het huis, die eerst nog vol humus en aarde lag, hebben we opgekuist en ligt er weer netjes bij."

Achter de 'koer' bevindt zich een 'bedieningsweg' voor de buurbewoners.

X: "Die weg wilden we vrij houden, zodat de buren nog vlot naar de achterkant van hun huizen kunnen. We wilden gewoon een stuk draad rond de koer en een stukje gras voor de honden. Dan kunnen ze vrij rondlopen en zijn we zeker dat ze geen overlast bezorgen als we even niet kijken."

Omdat de buurt niet vertrouwd is met krakers werkten de jongeren aan een buurtpamflet.

Z: "Zo kunnen we uitleggen dat we hier zijn omdat we vinden dat huizen dienen om in gewoond te worden, niet om leeg te staan. Tegenwoordig zijn de huurprijzen overal hoog, terwijl er vele huizen, zoals dit, gewoon staan te verkrotten. Door te kraken maken wij het huis opnieuw leefbaar en gaan we nodeloze verkrotting tegen."

De jongeren wilden ook een doorgeefwinkel en volkseuken openen.

Y: "We zijn eens gaan kijken bij Sint-Vincentius hier in de buurt, ze verdelen daar voedsel en kleren tegen betaling aan mensen die het nodig hebben. Daar kwam echt veel volk op af. Dus een gratis doorgeefwinkel met kleding en dergelijke en een Volxkeuken, waar iedereen kan nemen naar behoefte en geven naar vermogen, zou in deze buurt zeker en vast van pas komen!"
X: "We willen ons huis openstellen voor anderen die er gratis goederen kunnen afzetten en ophalen. Hoeveel nog draagbare kleren worden er niet weggegooid? Je kan ze dan net zo goed aan ons geven en er, via ons, iemand anders blij mee maken.

Na verloop van tijd wilden we zelfs een Volxkeuken openen en misschien zelfs ons huis als een ontmoetingsplaats laten fungeren waar je rustig een pintje kan komen drinken."

Dit verhaal krijgt zeker nog een staartje, misschien binnekort te lezen op Indymedia.be.