Indymedia.be is niet meer.

De ploeg van Indymedia.be is verhuisd naar DeWereldMorgen.be waar we samen met anderen aan een nieuwswebsite werken. De komende weken en maanden bouwen we Indymedia.be om tot een archief van 10 jaar werk van honderden vrijwilligers.

Limburgse trut huwt “vreemdeling” (Vervolg)

Limburgse trut huwt “vreemdeling” (Vervolg)

Nou, nou, …Woorden zijn , gelukkig, nog steeds wapens die hun doel kunnen raken en – jawel – kwetsen. Tien reacties op mijn column van 3.374 woorden, want dat is het, met als titel “Limburgse trut huwt “vreemdeling”. De meeste verontwaardigt, enkele dreigend. (“…en ik hoop van harte dat dit voor u nog een staartje zal krijgen…”, en “…een rechtstaat onwaardig…”). Anderen vragen mij te bannen van Indymedia.

Dit land heeft geen traditie van harde polemiek, van brutale maar duidelijke taal. Van columns en opiniestukken die je bij de strot grijpen. Een Hugo Camps maakt er in “De Morgen” het beste van. Op het vlak van de literaire kritiek moeten we al naar sixties terug gaan om met “Bok” en “Yang” werkelijk polemische tijdschriften te vinden. Ik kocht zopas op de Gentse Feesten van de Franse geniale schrijver Louis Fernand Celine “Dood op krediet” uit 1936. Celine (1894-1961) was tot zijn laatste snik een anti semiet , racist en collaborateur met de nazi’s . Hij werd veroordeeld en vluchtte naar Denemarken. Als linkse militant, als communist verfoei ik de politieke keuzes van Celine. Ik bewonder echter de levenslange woede en razernij waarmee hij in een onovertroffen stijl schreef. Genadeloos inhakkend op de tijd waarin hij leefde. Kotsend, schijtend, neukend…

Nog zo’n brok ontembare verontwaardiging ging uit van de in het begin van de 20° eeuw publicerende bourgeois Lodewijk Van Deysel, in zijn beledigende litteraire en politieke opiniestukken. Hij was de eerste die in één van zijn romans een jonge vrouw beschreef die masturberend klaarkwam. Het kot was te klein in Calvinistische Nederland. Woorden zijn als kogels, ze kunnen zich keren naar hem/haar die ze afschiet. Het minste dat je mag verwachten is dat honderden abonnees van je krant afhaken, zoals de oorlogsjournalist Robert Fisk van “The Independent” overkwam toen hij het racistische zionisme van Israël aanklaagde en er een georkestreerde berg haat brieven binnenkwam op de redactie. Erger verging het een paar jaar geleden de Nederlandse filmmaker en columnist Theo Van Gogh die om zijn mening – die de mijne niet de is – op straat vermoord werd. De geschiedenis van de mensheid bulkt van de doden die gewelddadig om het leven kwamen wegens hun mening. Of die zachtjes sociaal gewurgd werden en worden.

Ik vergelijk me uiteraard niet met Celine, Van Deysel, Robert Fisk of een Louis Paul Boon die heel zijn leven om zijn romans beledigd werd door,jawel, het litteraire “klootjesvolk”. Ik vergelijk me zelfs niet met Hugo Camps. Wel eis ik het recht op om te schrijven en te publiceren wat ik wil, in mijn taal, met mijn opinie. De gedachten zijn vrij, weet je…Bovenop eis ik van de lezer dat hij/zij leest wat er staat !. En dat hij/zij snapt wat er staat !. Zo moeilijk kan dat toch niet zijn ?

Ik herhaal de essentie van mijn stukje:”Terwijl in dit land honderden doorsnee koppels, waarvan er één sans papiers is, jarenlang moeten vechten om misschien ooit eens uit liefde te mogen trouwen, verkrijgen een rijke Limburgse trut en haar baskettende Amerikaan zonder enig probleem de toelating. Omdat ze rijk zijn en dus “boven alle verdenking” verheven. Omdat dubieuze wetten en reglementen in het voordeel van de rijken gemaakt zijn”. Daarover gaat het.

Vandaag, maandag 16 juli, wordt bekend dat de Vlaamse minister van Cultuur en Sport, Bert Anciaux (Spirit), alle burgemeesters oproept geen uitwijzingsbevelen tegen “illegalen” meer te ondertekenen. Burgerlijke ongehoorzaamheid dus. Een zelden geziene moedige daad van een minister. Ze is een reactie op de eerdere weigering van de burgemeester van Mortsel, Ingrid Pira (Groen!), om dergelijke documenten nog te tekenen. Ongetwijfeld zullen een flink aantal burgemeesters volgen. Aan de Vlaamse en federale top is men zoiets niet gewoon. Vlaams minister van Binnenlands Bestuur Marino Keulen en federaal minister van Binnenlandse Zaken Dewael – beiden “Open VLD” - komen niet verder dan dit standpunt lullig te omschrijven als…”zottigheden”.

Bert Anciaux is Vlaams minister van Cultuur en Sport. Wat zegt hij, vandaag ? Ik citeer uit “Gazet van Antwerpen”:”Anciaux voegt er aan toe dat hij vanuit zijn bevoegdheden alles zal doen om indien mogelijk illegale jongeren, kunstenaars, sportlui en kinderen de kans te geven hier te blijven”. En: “Terwijl de legale volksverhuizingen zoveel collectieve hinder veroorzaken en levensbedreigend zijn voor mens en natuur, mag de tolerantie tegenover de zachte illegale gelukszoekers wel wat toenemen…” .

Voor velen zijn “Kimmeke” Clijsters en “Tommeke” Boonen de goddelijke top waarvoor ze hysterisch uit hun bol gaan en zich buigend als rotte vis laten behandelen. Voor anderen, zoals ik , zijn ze de gehypte symbolen van een verdwazing die niets met een gezonde geest in een gezond lichaam te maken heeft. De symbolen van een milieu waarin drugs en dollars zegevieren. “Het Laatste Nieuws” reserveerde maandag 4 volle blz aan “het societhyhuwelijk van het jaar”. De krant schreef:” De parking leek wel de gecombineerde showroom van Porsche, Mercedes, BMW en Landrover, waar je met een Renault Mégane danig uit de toon viel…”

Ik ben het met Anciaux eens. Dit “sportieve volkje” veroorzaakt “collectieve hinder” en is “levensbedreigdend voor mens en natuur”. Om het in de stijl van Celine te zeggen: “Ik schijt er op…”. Het blijft natuurlijk iedereen vrij er in devote bewondering voor te knielen.

Koen Calliauw – 16.07.07

Limburgse trut huwt "vreemdeling"

Koen CALLIAUW schrijft:

"De geschiedenis van de mensheid bulkt van de doden die gewelddadig om het leven kwamen wegens hun mening."

Dat is iets volkomen nieuws voor mij. Tot nu toe heb ik nooit vernomen dat doden een mening kunnen hebben, en wegens die mening gewelddadig om het leven kunnen komen.

Koen CALLIAUW schrijft:

"Terwijl in dit land honderden doorsnee koppels, waarvan er één sans papiers is, jarenlang moeten vechten om ooit eens uit liefde te mogen trouwen (...)."

Is er van die honderden doorsnee koppels dan maar één koppel zonder papieren?

De redenering van Koen CALLIAUW is wel zeer onzindelijk en ouderwets links-demagogisch: de "baskettende Amerikaan" en de "Limburgse trut" mogen zonder enig probleem trouwen omdat ze rijk zijn. De sukkelende buitenlanders zonder papieren mogen dat niet, ondanks hun grote liefde, omdat ze niet rijk zijn.

Ik ben ervan overtuigd dat CALLIAUW zeer goed weet dat het geregeld voorkomt dat buitenlanders zonder papieren met een Belg willen trouwen alleen, of vooral, om de Belgische nationaliteit te verwerven. Met een Belgische nationaliteit hebben die buitenlanders een aantal zekerheden en voordelen, waarvan in de eerste plaats materiële. Het huwelijk is dan het meest geschikte middel om, en daar komt het echt op neer, te kunnen profiteren. Om die schijnhuwelijken tegen te gaan maken sommige plaatselijke overheden het die koppeltjes in twijfelgevallen moeilijk of onmogelijk om te trouwen.

Iemand met een nog enigszins intact beoordelingsvermogen kan er de "baskettende Amerikaan" onmogelijk van verdenken dat hij met een Belgische trouwt om Belg te kunnen worden. Zijn echte motieven kan ik natuurlijk onmogelijk kennen, maar ik zie niet in waarom wat CALLIAUW insinueert, en wat ik ouderwets links-demagogisch noem, juist zou zijn: de arme zonder papieren, de proletarier (al gebruikt CALLIAUW hier dat woord niet), heeft bijna per definitie edele gevoelens zoals liefde; de rijke deugt niet want hij is rijk.

Dat alles neemt niet weg dat de manier waarop gemeentepersoneel van de burgerlijke stand de motieven van een paartje (buitenlander zonder papieren en Belg) om te trouwen onderzoekt en beoordeelt arrogant, hautain, vooringenomen, en soms walgelijk indiscreet is. Met dezelfde belachelijke en stupiede vragen kunnen ze evengoed een voorgenomen huwelijk van twee Belgen beoordelen en beletten. Ik vrees dat die ambtenaren zich op zulke momenten zeer belangrijk en superieur vinden. Hoe dan ook, ik heb liever dat er tien schijnhuwelijken plaatshebben dan dat er twee mensen die elkaar heel graag zien, niet kunnen trouwen door de idiotie van een ambtenaar.

Jozef VAN NIEUWENHUYZE