Naast het feit dat dergelijke kaakslagen enorme kwetsuren aanbrengen in ons financieel besef, is er ook nog de emotionele frustratie die hier zeker tegen op weegt.
De meeste ontslagen vallen binnen groepen van mensen die meerdere jaren bij Inbev werken, die dus allen een schat aan ervaring bezitten - meer nog, die van Inbev gemaakt hebben wat het nu is ...
Al deze mensen hebben gedurende vele jaren met plezier gewerkt, en niet alleen met plezier, maar vooral met FIERHEID - fier en trots op HUN bedrijf, dat ze samen groot gemaakt hadden en waarin ze in een familiale geest tijdens (en zelfs buiten) de werkuren hard werkten en wisten dat ze daarvoor gewaardeerd werden.
En nu zijn het precies deze trouwe, fiere en hardwerkende mensen die als een hond geslagen worden en voor hun loyaliteit bedankt worden met een collectief ontslag.

Als nu Jan Modaal nog "op zijn gat" blijft zitten en dit laat gebeuren, dan is er m.i. duidelijk iets fout met de werknemers-solidariteit. Het is al lang te laat om te redeneren "ik ben er niet bij, waarom zou ik reageren" - vandaag misschien niet, maar morgen ?...

Hugo, laat de maagtabletten maar aanrukken, want we zullen ze nog hard nodig hebben, desnoods spoelen we ze nog maar eens door met ne "goeie ouwe Stella" ....

Een zaak moeten we het management zeker meegeven.Ze kunnen het goed uitleggen wat tenslotte ook hun belangrijkste taak is , en mijn vader zaliger zei altijd dat zoiets voor een baas al half gewonnen werk was.Dat de ABBV secretaris bedankt word voor zijn belangstelling vind ik een beetje cynisch .Eigen aan managers zeker .De commentaar van de heer Coosemans bewijst dat hij zijn job van secretaris ter harte neemt. Wij als arbeiders vinden dat normaal . En dat er wat emotie komt bij kijken is de menselijkheid zelve .Topmanagers vinden dat zoals ik uit uw reactie opmaak begrijpelijk maar niet verstandig. Altijd rationeel blijven nietwaar en afstandelijk anders is men niet goed bezig .Ook als arbeider uit het verliezend kamp die zijn job verliest ,en ook als secretaris die probeert van te redden wat er te redden valt . Nee men moet zich van alle emoties ontdaan schikken naar de markt en rationeel blijven.Het volgens het management onvermijdelijke aanvaarden, de competiviteit als het allerhoogste gebod waarvoor offers moeten gebracht worden.Gemakkelijk gezegd vanuit de comfortabele zetel van de winnaars. Als men in de metaalsector in september zijn wekelijks pintje op vrijdag als laatste loonsverhoging uit de Cao 2005-2006 aan zich ziet voorbij gaan omdat dat een zogezegde loonontsporing is dan is het ook een beetje begrijpelijk dat de Belgische biermarkt een beetje is ingevallen .Als men niet voortdurend de koopkracht van de mensen had ondermijnd had men niet moeten uitkijken naar andere horizonten om zijn bier te slijten.Of vertel ik nu cafepraat na het drinken van enkele van uw toegegeven (vroeger dan toch) smakelijke pinten.Dat kan ,maar wat zeker geen cafepraat is , dat is de vaststelling dat zelfs een fractie van het gigantisch bedrag van 31 miljoen euro nog altijd een bedrag is om U tegen te zeggen.Nemen we een heel kleine fractie ,1% van 31 miljoen is bij mij nog altijd meer dan 12 miljoen vroegere belgische franken.Als ontslagvergoeding notabene.Eerlijk gezegd vind ik dat er ook iets scheelt aan bedrijfsleiders,topmensen of weet ik veel die het normaal vinden dat er dergelijke voor mij wansmakelijke salarissen betaald worden. Conform de wereldmarkt zoals het management zo mooi zegt.Voor wie en voor wat eigenlijk ? De zoveelste mooie reis ? Weer een nieuwe kast van een huis? Weer een nieuwe wagen? En dat terwijl zelfs mensen die werk hebben soms niet genoeg loon hebben om zich een dak boven het hoofd te permitteren.Oei,wat een emotionele reactie zeker dat medeleven met de verliezers ,rationeel,nuchter en koel blijven want voor die slimme koppen van Inbev telt enkel "biggest to best" .Geef mij maar de warme solidariteit en strijd voor een betere maatschappij.