Indymedia.be is niet meer.

De ploeg van Indymedia.be is verhuisd naar DeWereldMorgen.be waar we samen met anderen aan een nieuwswebsite werken. De komende weken en maanden bouwen we Indymedia.be om tot een archief van 10 jaar werk van honderden vrijwilligers.

[Foto's] Deurganckdok vergissing van de eeuw

[Foto's] Deurganckdok vergissing van de eeuw

Hommage aan de doodgravers uit de dodedorpen almanak bij Oradour My Lai. Als je vanuit je pretentie van 60 jaren, eeuwen gebakken leem glad strijkt, beeft je hand, tweeling-koeltorens, pluimen op de hoed van de elektriciteitslobby, als je van daarboven naar 'n lampje speurt, gaat
er jullie dan een licht op? Wij zijn reizigers op deurganck in de tijd. Het grootste graf ligt bedolven. Een koning knipt al het lintje. Troost de erfgoedminnaar, steek het dorp in een container, bouw het in Singapore weer op, wie betaalt de waterrekening van de zondvloed? Keilt de ultieme kei door het raam van de woede? De doden zullen met hun vuisten op de stalen rompen hameren. Mark Meekers

Doel in een notedop
Er is geen plek in het Waasland waar natuur en cultuur zo verweven zijn. Van 1267 dateert de eerste vermelding van Doel. Het heette toen nog ‘De Doolen’ (etym. ’grenswater’). Tot ver in de 18de eeuw was Doel een eiland - ’t Eylandt Den Doel - in de geïnundeerde landen rondom. Daaraan herinneren nu nog slechts het Schor den Ouden Doel en het Verdronken Land van Saeftinghe ten N van Doel. Gedurende honderden jaren was Doel een politiek en religieus curiosum. Er zijn tijden geweest dat men niet wist wie het toeviel: de Staatse Nederlanden of de Spaanse (later de Oostenrijkse). Talrijke geschiedenissen, dorps- en landschapselementen herinneren hieraan.

Het dorp is de enige poldersite in ons land. Het dambordplan is sinds de aanleg in 1613 niet veranderd. De belangrijkste gebouwen liggen pal op de straten.

Het dorp telt talrijke waardevolle gebouwen. De meest bekende zijn het 17de eeuwse Hooghuis, de molen op de Scheldedijk en het barokke kerkgebouw.

Typisch zijn ook de havens van Doel en Prosper, de Scheldedijk, de polder, Ouden Doel, Prosperpolder, de monumentale hoeven, de aanwezigheid van Rubens en Jan Brant in dorp en polder.

Doelpolder is één van de rijkste landbouwgronden van Europa. Samen met Schelde en schorren is het een Europees vogelhabitatgebied van betekenis. Het dorp en de polder herbergen zeldzaam grote populaties trekvogels, stootvogels en zwaluwen.
Doel heeft een bewogen oorlogsgeschiedenis. De Tachtigjarige oorlog, de Oostenrijkse tijd, de Napoleontische tijd, de Belgische omwenteling van 1830, WOI en WOII hebben hun sporen achtergelaten, maar Doel heeft alle watersnood- en oorlogsrampen overleefd. Sinds de jaren ’60 van de 20ste eeuw wordt het dorp bedreigd door havenuitbreiding

Do-de-vlag-1.gif

de Scheldewijding te Doel

Do-duim-voor-Doel-2.gif

Dit gezin uit Aalst wil in Doel blijven tot de laatste dagen, hier een rommelmarktje voor hun huis

Do-giant-3.gif

De reuzen voor de stoet worden uitgepakt

Do-kamer-3.gif

Vele huizen lijken desolate plekken

Do-Nieuwborg-4.gif

Een kunstenaar die met petflessen toch kunst maakt Johan Nieuwborg www.nieuwborg.eu

Do-door-glas-5.gif

dit mooie glasraam leende zich uitstekend tot een leuke foto

Do-mis-6.gif

1 van de laatste missen te Doel, de pastoor zelf is enkele jaren geleden overleden, de meid leeft nog

Do-danser-7.gif

straatanimatie

Do-kwispel-8.gif

de krans die in de Schelde wordt gegooid voor de verdronken zeelui te herdenken wordt gezegend

Do-zegening-9.gif

De priester van dienst zegent de schepen

Do-smid-10.gif

oude ambachten

Do-vereneweerd-11.gif

dit eens mooie appartementsblok werd volledig vernield, de daders niet bekend!

Do-bonnen-12.gif

bonnenverkoop

do-jongen-op-de-velo-9.gif

rustig tafereel, jongen fietst door de verlaten straten

DO-bbq-13.gif

barbeque op de stoep eens iets anders

DE SCHANDE VAN

DE SCHANDE VAN VLAANDEREN

Knack magazine- juni- 2006- hoofdartikel “Horror en wanbeleid in Doel – de verschrikkingen van een dorp”. Wat we hier te lezen kregen tart werkelijk alle verbeelding. De flaters van het Vlaams gewest stapelen zich in dit dossier op tot nooit geziene proporties. De lange en oneindig lijkende lijdensweg begint met de vijftig miljoen euro die het Vlaams gewest op tafel legt voor de aanschaf van het Doeldorp. Daarna besluit men om het Doeldok – een pas 20 jaar geleden aangelegd maar nooit gebruikt dok (ten behoeve van de petrochemie) terug half te dempen. Het dempen zou zo’n slordige 100 miljoen euro gaan kosten maar door slechte voorbereiding, kostenraming en tijdverlies en kwam daar nog eens 49,5 miljoen euro bovenop voor onvoorzien transport van uitgebaggerde grond en de aanleg van een dwarsdijk die meteen ook een der duurste dijken aller tijden zou blijken.

Ook het rekenhof begint zich eind 2005 te roeren om zoveel onbekwaamheid en stelt zich ernstige vragen over de corrupte manier waarop alle werken rond de bouw van de dam exclusief worden toegekend aan de in Vlaanderen gevestigde “tijdelijke vereniging” van baggeraars bestaande uit Dreding, De Nul en De Cloedt. Niet enkel krijgen andere bedrijven geen kans tot mededinging zelfs een prijsofferte is overbodig, als huisleverancier krijgt de vereniging van het Vlaams gewest als het ware carte blanche.

Naast de financiële ramp waarop dit alles is uitgedraaid mogen we ook niet de zware menselijke tol en drama’s vergeten die hiervan het gevolg waren, onder het nutteloos gebleken en gedempte Doeldok zitten immers hele wijken en boerderijen begraven. Er is o.a. het geval bekend van een man die na zijn tweede onteigening zichzelf heeft opgehangen in zijn duiventil.

Maar nog is de onteigeningswoede niet voorbij - vele boeren spreken nu nog schande van de absurde werken die uitgevoerd werden rond de site van de kerncentrale in Doel – de kosten voor de aanschaf het onterechte opspuiten en nadien terug afgraven van hun vroegere gronden lopen intussen al op tot 7,9 miljoen euro. Omdat voor de realisatie van het Deurganckdok veel waardevol natuurgebied verdween worden nu nogmaals veelal reeds eerder onteigende landbouwbedrijven opnieuw voor het blok geplaatst om plaats te maken voor het “natuurcompensatiegebied”. Nadat zij dus met de moed der wanhoop zijn herbegonnen staan de bulldozers daar terug om datgene wat ze met zoveel moeite hebben opgebouwd tot op de grond af te breken. Zware machinerie wordt nu ingezet om het landbouwgebied Doelpolder Noord op kunstmatige wijze om te vormen tot een weidevogelgebied met een dynamische brakwaterkreek. Toppunt is dat het hele gebied zo ook al een erkend vogelgebied was. Prijskaartje voor de aanschaf en omvorming van Doelpolder noord - 5,4 miljoen euro. Ook de Arenbergpolder één van de mooiste natuurlijke polderlandschappen die België rijk is zal onherroepelijk verdwijnen. Het natuurreservaat dat nu nog bescherming geniet tot 2007 herbergt een unieke verzameling planten en vogels. Sinds de jaren negentig voert het Vlaams gewest hier al een afbraakpolitiek van wildkap en “per vergissing” uitgevoerde bagger en opspuitwerkzaamheden. Ter compensatie voor de Arenbergpolder komt er het nieuw op te richten natuurgebied “Putten West”. Voor de realisatie van dit project dreigen weeral tientallen landbouwbedrijven het loodje te moeten leggen – ze worden onteigend en hun boerderijen worden afgebroken. Dat sommige van deze boerderijen behoren tot ons historisch patrimonium (zoals het eeuwenoude omwalde Hof ter Wallen) is dan maar zo. Nieuwe havenwerken & compensatiescenario’s dienen zich al aan voor de toekomst. De uitgavenpost Arenbergpolder - Putten West komt zo nu al op 3,9 miljoen euro.

De grootheidswaan van het Vlaams gewest komt echter het best naar voor als je er de rendabiliteitscijfers op na slaat. In de periode van bijna negen maanden na de opening van het Deurganckdok zijn er door de terminal operators alles samen 84 schepen gelost, peanuts in vergelijking met de vooropgestelde aantallen. Werd er tot voor kort nog aan een hels ritme aan de uitbreiding van het dok gewerkt dan zien we nu dat de werken op de lange baan geschoven worden wat de lijdensweg voor de betrokkenen enkel maar verlengt. Dit alles terwijl het rekenhof een ruime overcapaciteit aan kaaimuren had voorspeld.

Het Deurganckdok blijkt echter een zorgenkind te zijn dat voor onkosten zal blijven zorgen. Indien men niet voortdurend baggert, slibt het dok aan een tempo van een centimeter per dag(!) dicht. Om te voorkomen dat bij uitbreiding van het dok deze dichtslibbing oncontroleerbaar zou worden is de bouw voor een extra slibwand al besteld. Het bedrag dat al is uitgegeven voor de bouw van het Deurganckdok is op die manier al opgelopen tot 660 miljoen euro. Met veel feestgedruis zijn tussen de Nederlandse en Vlaamse overheden vorig jaar de scheldeverdragen afgesloten, de verdieping van de Westerschelde die noodzakelijk is voor het Deurganckdok kost aan Vlaanderen zo’n 205 miljoen euro. Dit alles vereist een overstromingsgebied van om en bij de 500 hectaren (5 miljoen m²). Opnieuw worden zo een tachtigtal gezinnen onteigend en de laatste twee ongerepte polders opgeofferd, kostprijs 45 miljoen euro.

Het totale kostenplaatje voor dit mega blunderboek waarvoor het Vlaams gewest exclusief verantwoordelijk is komt op die manier op 1 miljard 126 miljoen en zevenhonderdduizend euro + het onbecijferbare leed dat men onder de bevolking aanricht. Het is dan ook Vlaanderen alleen dat dit exorbitante bedrag mag ophoesten. Het einde lijkt nog niet in zicht met een jaarlijkse baggerkost van 25 miljoen euro en de constructie van de nog aan te leggen liefkenshoekspoortunnel waarvan men de kosten op zo’n 670 miljoen euro raamt. Wie zei alweer “eigen beleid, beter beleid”? Misschien bedoelt men eigenlijk “eigen wanbeleid ,groter wanbeleid”.