Boven in de campus zelf zijn er conferenties over de oorlog in Irak en de revolutie in Venezuela. In de grootste zaal waar later op de dag de eindmeeting is, loopt eerst een klein filmfestival. De films werden uitgekozen door Jonas Geirnaert en als ik de zaal binnenkom ben ik blij verrast Michael Franti op het grote scherm te zien. Michael Franti, muzikant en bekend van Spearhead, trok naar Israël, Palestina en Irak om er het dagelijks leven te leren kennen. Verbazend om te zien hoe ontwapenend een stem en een gitaar kunnen zijn. De documentaire heet I know I’m not alone en ik vind het spijtig dat ik enkel het laatste deel heb gezien.

De conferenties zijn meertalig maar er is simultane vertaling voorzien. Alleen mis ik net een koptelefoon om het Spaans te kunnen volgen maar het lukt wel. De revolutie in Venezuela is bijzonder maar niet bijzonder genoeg voor de Belgische televisie. De deelnemers roepen dan ook op tot mobilisatie om meer aandacht voor Venezuela te krijgen. De sfeer in het auditorium is strijdvol. De standpunten worden met luide kreten, applaus en gejuich onthaald.

In de kleine COMAC tent buiten zijn er ook een paar debatten maar voor de jonge leden is 1 mei vooral een dag om eens met vrienden gewoon wat plezier te hebben zegt Jouwe Vanhoutteghem: “Al ben ik deze morgen nog gaan betogen voor de mensen zonder papieren, nu is het rustig. Op het gemak iets drinken, wat bijpraten en later op de avond hopelijk een leuk feestje.”

De grote tent naast die van COMAC zit vol met vrienden onder elkaar, logisch want de bar en het frietkot zijn hier. Op de achtergrond speelt Batuqueria, 15 mensen die hevige Braziliaanse ritmes uit hun trommels puren. Voor de slotmeeting begint heb ik nog even de tijd om wat in de EPO boekenwinkel te snuisteren. Marx, Lenin, Ché Guevara, Mao, Bertold Brecht, als ze maar links en actief zijn kan je ze hier vinden. De Da Vinci Code past niet in het rijtje maar om antikapitalistisch te zijn heb je ook geld nodig. In de boekenstand word ik door Waalse COMAC jongeren gevraagd om mee te gaan op vredeskamp. Ik bedank vriendelijk.

De slotmeeting in het grootste auditorium begint met een optreden van Kaye Styles. Kwasi Gyasi, de echte naam van de rapper, kwam als kind al naar het 1 mei feest met zijn ouders. Het publiek dat wel wil rechtstaan, blijft noodgedwongen op hun kleine plaatsje zitten maar de ambiance is er daarom niet minder om. Het optreden was goed en misschien hadden we toch beter “Profile” naar het Eurovisie songfestival in Athene gestuurd.

Ali Guisse van UDEP hield een toespraak om de vele kerkbezettingen toe te lichten. Vooral het stilzwijgen van Minister Dewael vond hij niet gepast. “Hij wacht af om te zien hoe groot de sociale beweging is om al dan niet iets te doen.” Toen Lode Verschingel van het LBC met zijn speech wilde beginnen nam Guisse nog snel de micro terug: “Ik krijg net het bericht dat in Antwerpen een kerk is bezet.” De zaal juicht.

Lode Verschingel heeft het over de “jacht op de delegés.” Maria Vindevoghel werd niet terug aangenomen op haar werk, zelfs niet na een vonnis die zei dat dat wel moest. Hij hekelt vooral de “juridische spitstechnologie,” gebruikt door bedrijven en hun advocaten. Het maakt het werk van de vakbonden onmogelijk.

Annabelle Van Nieuwenhuyse die de meeting presenteerde had af en toe ook een “rechtstreekse” verbinding met enkele gemeentes waar de PVDA/PTB al iets had verwezenlijkt. Dat ging van een spoed dienst in Hoboken tot gratis vuilzakken in Herstal. De ongeveer 2000 mensen in de zaal werden stil toen een Franse jongen aan zijn speech begon. Als voortrekker van de protesten in Frankrijk kwam hij vertellen hoe ze alles in het werk hebben gesteld om zoveel mogelijk mensen op straat te krijgen en zo de publieke opinie veranderden en 60% tegen De Villepin en zijn CPE was. Na drie maanden van actie trok de Franse Premier de omstreden arbeidswet in.

Boudewijn Deckers Algemeen Secretaris van de PVDA sloot de meeting af. In zijn verklaring had hij het over de moord op Joe van enkele weken geleden en dan vooral over de ingetogen houding van zijn ouders die in tegenstelling tot de opiniemakers in de kranten ver van de raciale discussies wegbleven. Deckers wees ook op de dubbele houding van Premier Verhofstadt. 'Nu moeten we “meer zorg dragen” voor onze kinderen maar wanneer duizenden op straat komen tegen het generatiepact die ouderen langer aan het werk houdt maar jongeren geen toekomst biedt dan verwijt hij ons “egoïstisch” te zijn'. De secretaris bracht in zijn toespraak ook hulde aan alle mensen verwikkeld in een klassenstrijd. De jonge studenten in Frankrijk maar ook de studenten in ons land die bang zijn voor “outputfinanciering” op hun school en vrezen voor kwaliteitsverlies.

De toplonen van de managers blijven ook een hot topic. Dat de lonen moeten verlaagd worden terwijl de winsten van de bedrijven ongezien stijgen is absoluut onaanvaardbaar stelt Deckers. In de komende maanden komen ze dan ook naar voren met een interprofessioneel akkoord rond drie eisen: Diesel en benzine moeten terug in de index, verhoging van het minimumloon en vrije loononderhandelingen in de sectoren met reeële loonsverhoging. Hij pleitte ten slotte ook voor eenheid, eenheid tussen arbeiders eenheid tussen ABVV en ACV maar ook eenheid in lonen. Gelijkheid in lonen voor een sanspapiers, een Pool en een Belg.

Ik wist niet wat me te wachten stond toen ik naar de meeting kwam maar ik ben aangenaam verrast door de diversiteit van hun onderwerpen. Geen eentonige propaganda maar stemmen uit allerlei geëngageerde hoeken.

(Foto's: Salim)