Ik heb Mevrouw Gennez niet horen beweren dat Mijnheer De Bruyn een communist is. Ik heb haar wel horen zeggen dat zij haar eigen project benoemt als "een open partij die naar de toekomst kijkt en die probeert een brede Vlaamse socialistische partij uit te bouwen" en de visie van Sp.a-rood "klein links en communistisch geïnspireerd". De keuze tussen deze twee projecten is voor haar een 'teken van interne democratie'.

Ik heb hierbij twee bedenkingen. Laat ik beginnen bij het "communistisch geïnspireerd". Terwijl nationalisme hoe langer hoe minder in vraag wordt gesteld, krijgt communisme de bijklank van een scheldwoord.

Daarbij zou het wel eens heel goed kunnen dat Mevrouw Gennez zich vergist en dat haar ideologische erfenis van een liberaal socialisme geen brede aanhang heeft, terwijl communistisch geïnspireerde socialisme van Mijnheer De Bruyn vooral mensen kan aanspreken op de punten waar zij zich terecht zorgen over maken: namelijk de neo-liberalisering van Vlaanderen en Europa - met soms ultra-liberale voorstellen die als normaal op tafel worden gelegd - en de uitverkoop van de sociale dienstverlening.

In deze optiek mag de overwinning van Mijnheer De Bruyn een eerste teken aan de wand zijn over de partijgrenzen heen, dat er nog Vlamingen zijn die niet te vinden zijn voor een neo-liberaal Vlaams-nationalisme. Mijn analyse van het verlies van de Sp.a is enerzijds dat zij bang was om te delen in de klappen van de PS en anderzijds dat zij geen duidelijk standpunt innam over meer bevoegdheden voor Vlaanderen. In elk geval is het de taak van de Sp.a om te ijveren voor sterke mechanismem, in Brussel en Vlaanderen, in België en in Europa, die de sociale rechtvaardigheid van onze economieën kunnen bewaren en bewaken.