Brahim Harchaoui30 oktober 2007 – 23:50

Vooral de door corruptie en collaboratie geruïneerde PLO heeft bijgedragen tot de éne rampzalige concessie na de andere. Verwachtend natuurlijk dat de PLO samen met de deelnemende Arabische politieregimes met lege handen vanuit de Verenigde Staten zullen terugkeren. Dit voornamelijk omdat de PLO en de Arabische regimes geen representatieve agenda vertegenwoordigen van hun onderdanen. We kunnen verwijzen naar de Palestinian Legislative Council, het Palestijnse parlement, dat sinds januari 2006 een meerderheid kent van Parlementleden van de Islamitische verzetsbeweging Hamas. Deze blijven nog steeds uitgesloten van de PLO samen met andere fracties die weigeren Israël als staat te erkennen en de Palestijnse nationale rechten vooropstellen zoals1)recht op terugkeer van alle Palestijnse vluchtelingen 2) vrijlating van Palestijnse gevangenen 3) ontmanteling van alle nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever en 4)het neerhalen van de apartheidsmuur.

Indien Israël aan deze voorwaarden voldoet, dus onder andere een totale ontruiming van de in 1967 bezette gebieden zijn de Palestijnse fracties bereidt een langdurige wapenstilstand te handhaven. Dit houdt natuurlijk niet in dat de Palestijnen de banden moeten normaliseren met Israël, aangezien de één staatoplossing naar Zuid-Afrikaanse voorbeeld het finale doeleinde is van zowel de Islamisten als vele seculieren in Palestina en een grote draagvlak geniet op populaire niveau in de rest van de Arabische wereld. Terwijl een twee-staten oplossing een tussenfase zou impliceren dat moet leiden naar de éénmaking van Palestijns grondgebied dat in 1948 officieel werd bezet door de zionisten.

Overigens mag Condoleeza Rice blijven heen en weer reizen naar haar schoothondjes in Cairo, Ryaadh, Ramallah en Amman, haar slag zal ze niet halen. De licht ontvlambare situatie met Iran ,het brandende Irak en bezet Palestina zullen niet opgelost worden door een fotosessie van despoten in één van de conferentiezalen van Annapolis. Een geloofwaardige benadering van de Amerikanen over vrede zou op dit moment een onvoorwaardelijke terugtrekking moeten betekenen uit Irak en de oorlogstaal tegenover Iran en Syrië temperen. Dat de Amerikanen in de nabije toekomst een mildere koers zullen varen is op dit moment een naïeve bedenking en zelfs foutief. Vooral als we de huidige stand van zaken in beschouwing nemen,voorspelt de komende conferentie alvast geen voorspoed.