25.000 betogers voor meer koopkracht en solidariteit

christophe15 december 2007 – 15:18

BRUSSEL -- In Brussel betoogden 25.000 mensen voor meer koopkracht en het behoud van de solidariteit. De vakbonden willen zo een signaal geven aan de talmende onderhandelaars voor een nieuwe regering. “Dit is een betoging voor de dingen die er echt toe doen”, klonk het op het podium bij het eind van de manifestatie.

(foto han soete)

Ondanks de spoorstaking kregen de vakbonden toch nog 25.000 mensen op de been voor hun betoging. Honderden bussen boden soelaas alhoewel een pak mensen toch nog probeerde naar Brussel te sporen. De kop van de manifestatie stapte op achter een spandoek: “Red de koopkracht en de solidariteit”.

“Geraakt mijn mazoutketel deze winter gevuld? Krijg ik alle rekeningen betaald? Blijft er nog iets over voor kerstcadeaus?” Volgens ACV-voorzitter Luc Cortebeeck zijn dat de dingen waar de mensen wakker van liggen. “Ja, ik zie de prijzen stijgen terwijl ons loon gelijk blijft”, zegt betoogster Hermine die bediende is bij De Post. “Bij de kaasboer op de markt heb je nu 35 euro nodig in plaats van 25.” Als postbediende komt ze vaak met gepensioneerden in contact. “In het begin van de maand betalen ze hun rekeningen en houden ze nog 200 euro over voor de rest van de maand. Ik begrijp niet hoe zij rondkomen. Er is alsmaar meer armoede in België.”

De vakbonden willen dat er snel een regering komt die zich met dat soort problemen gaat bezighouden. “Er is al genoeg geld verloren. Deze politieke crisis kostte ons al 2,5 miljard euro. Dat is geld dat naar pensioenen had kunnen gaan of naar de verhoging van de koopkracht zodat mensen tenminste onbezorgd verse groenten of fruit kunnen kopen”, zegt ABVV-voorzitter Rudy De Leeuw.

Van wat er de voorbije maanden op de onderhandelingstafel lag verwachten de vakbonden weinig goeds. “Geen orange bleu maar orage bleu (blauwe storm)”, maakten ze daar bij de christelijke bediendencentrale CNE van. “Wij telden liefst twaalf punten in die akkoorden die totaal onaanvaardbaar zijn: minder sociale zekerheid, nogmaals minder belastingen voor de bedrijven, minder uitkeringen voor de werklozen. De werknemers en de werkzoekenden dreigen een zware prijs te betalen”, zegt René-Paul Malevé van CNE.

De vakbonden maakten na de betogingen hun grieven over aan premier Verhofstadt. Maandag hebben de vakbonden en werkgevers een nieuwe ontmoeting met Verhofstadt.

ConsuMinder

N*, 17/12/2007 – 13:35

Vakbonden en hun politieke strekking.... eigenlijk toch ook gewoon politiek... Als vakbonden ook politiek zijn/aan politiek doen... Hoe kunnen zij dan nog op een degelijke manier beschermend werken voor de arbeidende bevolking, en hoe kunnen zij dan beschermen tegen de politieke beslissingen als ze zelf politiek zijn??

Meer koopkracht??? ik wil niet meer koopkracht, ik wil gewoon leven, ik heb geen nood aan de aanschaf van nóg meer overbodige consumptigoederen... wél betaalbaar eten.

Zoals de toekomst zal uitwijzen; ConsuMinder... ;-)

vakbonden en politiek

gaetan, 17/12/2007 – 17:03

hoe kun je op een degelijke manier de arbeiders verdedigen zonder aan politiek te doen?

pol e tiek

kurt, 17/12/2007 – 21:52

Alles is politiek, enkel als je niets doet of zegt doe je niet aan politiek.

Lijkt mij eerder een geval

Marco, 20/12/2007 – 04:08

Lijkt mij eerder een geval van of/of in plaats van en/en. Of je kiest voor "solidariteit" (en dus werknemers een flink deel van hun inkomsten aftroggelen om daarmee klaplopers een uitkering te geven) of je kiest voor koopkracht (en laat die werknemers hun verdiende geld lekker zelf houden). Je kunt geld maar een keer uitgeven.

Pfff

pepijn, 20/12/2007 – 13:47

Nog minder sociale zekerheid?

Ik heb het gevoel dat dingen niet kunnen blijven duren. Als vakbonden op dit moment meer oprecht aan de vragen van een mens zonder geld tegemoet komen, dan krijgen zij van mij de ondersteuning om hun ding te doen.

Het zal niet kunnen blijven duren, dat peis ekik.

koopkracht versus solidariteit

reinout, 11/01/2008 – 18:58

Volgens mijn bescheiden mening betekent meer koopkracht verre van meer solidariteit tussen de verschillende lagen van de bevolking. wel, integendeel.

Waarom voert men zo iets als koopkracht in. Je hoort het in het woord zelf: "koop kracht". De mensen meer 'kracht' geven om te 'kopen'. Aanzetten tot kopen. Net als de koopjesperiode puur gedaan wordt om het koopgedrag van de mensen nog wat aan te wakkeren, zodat de producenten nog maar eens meer winsten kunnen opstrijken. Daar dient de koopkracht voor. Een vakbond die opkomt voor meer koopkracht, is eigenlijk niet meer dan een vechter tegen de bierkaai.

Conclusie, zij die aan de rand van de maatschappij staan zijn er minder mee gediend, dan de doorsnee. De doorsnee in onze samenleving heeft werk, heeft geld (daarom niet in overvloed, maar men komt rond). Kansarmen hebben minder geld of weten er moeilijker mee op te springen. Een rechtstreeks gevolg van onze maatschappelijke keuzes. Ook kansarmen zijn uit op luxegoederen, want die geven een status, die geven u het recht bij de samenleving te horen.

Geholpen door een onrechtvaardige index, kunnen uitkeringen stabiel blijven, prijzen van luxegoederen in vergelijking goedkoper zijn dan essentiële levensmiddelen. Is dat wat de vakbonden in stand willen houden. Het oude gedacht van als ge ni werkt, dan krijgde niks. Maar als er mensen op tal van redenen niet aan werk geraken, er zijn luiaards, maar er zijn ook mensen die tegen wil en dank, 'luiaard' zijn. Door associale manieren van aanwerven, discriminatie, hogere diploma's voor trekken binenn eenzelfde sector, bijvoorbeeld de sociale.

Als hier iemand schrijft dat die luiaards die uitkeringen krijgen, dan maar niks moeten krijgen van uitkeringen een enorm associaal iets. temeer omdat men alle uitkeringsgerechtigden over dezelfde kam scheert. Dat is pas onsolidair!

Ik pleit voor het afschaffen van die index, er moeten nieuwe maatstaven komen, een nieuwe basis waarop uitkeringen en financiële injecties gegeven kunnen worden. Die, als het even kan, niet te dienste staan van het 'grote geld'.

Een verzuilde beweging die niet meer durft tornen aan zulke zaken is dan ook vastgeroest en deel uitmakend van het establishement. jammer!