christophe15 december 2007 – 17:06

Rudy De Leeuw, voorzitter van het ABVV

Was het moeilijk om veel volk op straat te krijgen op deze koude zaterdagmorgen?
“De vraag om te betogen kwam van de mensen zelf omdat zij voor de winter een signaal wilden geven. Spijtig genoeg besliste de beroepsorganisatie OVS die niet eens een echte vakbond is, om roet in het eten te gooien met hun treinstaking. Dat weegt zeker op de opkomst. Maar de mensen die er waren hebben toch een duidelijk signaal gegeven dat er dringend iets moet gebeuren aan de koopkracht en aan de sociale zekerheid.

Aan wie geven jullie eigenlijk een signaal? Er is geen regering. Het ziet er zelfs niet naar uit dat er snel een regering komt.
“Er zijn wel regeringsonderhandelen. Er wordt een interimkabinet voorbereid. Die toekomstige regering weet best wat wij willen. De akkoorden van oranje-blauw blijken ook nog steeds niet van tafel. Die waren zeker niet sociaal.”

Wat was er niet sociaal aan?
“Er zat meer flexibiliteit in, nieuwe lastenverlagingen voor de werkgevers, de pensioenleeftijd dreigde boven de 65 uit te komen. Dat waren zaken die voor ons onvaardbaar waren. Vandaar het belang om nog eens duidelijk onze eisen te laten horen: een sterkere sociale zekerheid die federaal moet blijven, een verhoging van de koopkracht voor lagere en middeninkomens en het bestrijden van de prijsstijgingen.”

Kan een overheid wel greep krijgen op prijsstijgingen?
“Er zijn prijsstijgingen die meer dan doorgerekend worden. Het is niet omdat de graanprijs met 10 procent stijgt dat ook de broodprijs met 10 procent moet stijgen. Bepaalde prijzen in de distributiesector zijn bij de haren getrokken. Het is niet normaal dat dingen als pasta en melk op twee maanden tijd met 12 procent stijgen. Daar kan zeker iets aan gedaan worden. Ook wat de stookolie betreft, kan een regering iets doen aan de prijsstijgingen. Ze zou het systeem van de mazoutchèques kunnen uitbreiden of mensen met een lager inkomen kunnen helpen hun woning beter te isoleren.”

Merkt u dat uw leden het moeilijk hebben?
“Als je niet meer onbezorgd fruit en groenten kan kopen, weet je dat mensen in moeilijkheden zitten. Als je weet dat nog altijd de helft van de werknemers aangewezen is op de eigen auto omdat ze onregelmatige uren hebben of omdat hun werk niet bereikbaar is met het openbaar vervoer, dan weet je dat ook werkende mensen last hebben van de hoge benzineprijzen.”

De onderhandelingen over een staatshervorming zijn wel aartsmoeilijk.
“Kijk, zes maanden politieke crisis heeft ons land 2,5 miljard euro gekost. De werkgevers gaan dat niet betalen. Met dat geld kan je alle gezinnen gratis een winter lang verwarmen. Er moet dus dringend een regering komen. Wij hebben ook vragen bij die staatshervorming. Er mag van ons niet geraakt worden aan de solidariteitsmechanismen.”

Het lijkt wel alsmaar complexer te worden. De kaakslagen vliegen in het rond.
“Dat is het spijtige aan die hele zaak. Wie kan het nog allemaal volgen? De mensen zijn het beu. Wij roepen de politici op om terug het gezond verstand te gebruiken en zich terug bezig te houden met de problemen van de mensen. Dat liever dan nog zes maanden aan een staatshervorming te werken.”
_____________________________________________

Luc Cortebeeck, voorzitter van het ACV

“Wij voelen al lang dat onze mensen het politieke schouwspel beu zijn. Zij zijn daar niet meer mee bezig en hebben afgehaakt. De politiek is niet met onze thema's bezig: de prijsstijgingen, de koopkracht, ... Dat zijn de concrete problemen waarvan de mensen wakker liggen.”

De problemen die u aanhaalt, lijken wel het gevolg te zijn van de globalisering.
“Natuurlijk gaat dit over globalisering. Een aantal van die grote multinationals zijn meer en meer meester van het spel van vraag een aanbod. Zij hebben een ongelooflijke macht en beheersen de hele keten van de grondstof tot het eindproduct. De prijzen van landbouwproducten als graan en soja worden stilaan evenzeer gemanipuleerd als de olieprijzen. Je voelt aan dat het financieel kapitaal na de crisis in de immobiliënsector in de VS nieuwe lucratieve oorden opzoekt.”

Kan een parlement daar iets aan doen?
“Politici kunnen niet alles oplossen, maar ze kunnen wel iets doen. Ons indexsysteem is een goede verdediging, maar dat moet wel behouden worden. Er mogen nu geen stommiteiten mee uitgehaald worden. En de index alleen is niet genoeg. Er moeten loonsverhogingen komen. De minimumlonen moeten ook omhoog. De uitkeringen moeten welvaartsvast worden gemaakt. Er kan ook iets gedaan worden aan de prijsstijgingen. Er moeten toch mechanismen zijn om de energieprijzen te controleren.”

Tot wie richt u eigenlijk uw eisen?
“Het is een signaal aan al wie beleid zal voeren. Een signaal aan politici en ook aan ondernemingen. Het evenwicht van de markteconomie is uit balans. Er moet dringend worden bijgestuurd.”

Heeft u nog veel geduld?
“Het ruziemaken mag niet lang meer duren. Wij begrijpen dat het tijd zal vergen om oplossingen te vinden. Juist daarom moet men snel een kader scheppen waarin dit kan gebeuren.”

_____________________________________________

Jan Vercamst, voorzitter van het ACLVB

“Ik roep de parlementsleden op om hun verantwoordelijkheid te nemen. Het is niet omdat de formatiegesprekken mislukken dat zij als verkozenen van het volk niets kunnen doen. Het gaat over wetgevend werk om de zwakkeren uit de nood te helpen.”

Kunnen parlementsleden wel iets doen?
“Ze zouden de index kunnen verbeteren. Wij noemen dat de leefindex. Bepaalde basisproducten moeten meer gewicht krijgen in de index zoals mel, aardappelen en vlees. Zo zullen onder meer de gepensioneerden hun uitkeringen sneller zien stijgen. Of dat realistisch is? Politici moeten toch rekening houden met het fenomeen dat veel mensen hun huur of hun lening niet meer kunnen betalen. Eén op zeven inwoners van dit land zakken onder de armoedegrens. Dat moet stoppen. Wij aanvaarden niet dat men verwijst naar de begroting die in het rood staat.”