"Armen vinden oprukkende responsabilisering onrechtvaardig"

christophe20 december 2007 – 16:36

BRUSSEL -- De toekenning van rechten wordt steeds meer voorwaardelijk gemaakt aan de vervulling van plichten. Dat is één van de conclusies van het tweejaarlijkse verslag van het Steunpunt tot bestrijding van armoede, bestaansonzekerheid en sociale uitsluiting. “Die responsabilisering wordt zowel door mensen in armoede als door heel wat actoren op het terrein als onrechtvaardig ervaren”, aldus het Steunpunt.

Het Steunpunt dat deel uitmaakt van het Centrum voor Gelijke Kansen schrijft om de twee jaar een verslag op basis van overleg met verenigingen waar armen het woord nemen, OCMW's, vakbonden en administraties. Die stellen een toenemende tendens van individuele responsabilisering vast. “Het geregeld aangehaalde evenwicht tussen rechten en plichten verglijdt naar een systeem waarbij de toekenning van de rechten steeds meer voorwaardelijk wordt gemaakt, met name van de vervulling van plicht”, zo staat er in het verslag te lezen.

De opmars van de responsabilisering laat zich vooral voelen op vlak van tewerkstelling. De uitkeringsgerechtigde wordt met de vinger gewezen, stelt het verslag. “Sommigen gaan zelfs zo ver te zeggen dat werk van mindere kwaliteit beter is dan helemaal geen werk. Nochtans melden de OCMW's dat zij steeds meer aanvragen krijgen van 'bestaansonzekere werknemers', die niet genoeg verdienen om aan al de kosten het hoofd te bieden.”

De opstellers van het verslag zien de responsabilisering ook opduiken in de huisvesting. Wie verhuist naar een sociale woning, moet nu een proefperiode van twee jaar vervullen. Volgens veel verenigingen zijn de voorwaarden voor sociale huurders daardoor strikter dan op de privé-huurmarkt. Op vlak van gezondheidszorg stelt het verslag vast dat het remgeld dat zogezegd overconsumptie moet tegenhouden er voor zorgt dat armen steeds vaker medische hulp uitstellen. Als er voorstellen komen om de drempel voor armen te verlagen, wordt vaak gezwaaid met het gevaar voor misbruik en fraude. “Men kan daar uit afleiden dat de huidige maatschappij sterk doordrongen is van een vooroordeel, een wantrouwen tegenover de arme, bestempeld als iemand die 'van het systeem wil profiteren'.

Het Steunpunt nam ook het systeem van de dienstencheques onder de loep. “De media en beleidsmakers koppelen doorgaans het succes van de dienstencheques aan het aantal gecreëerde jobs. Maar de actoren op het terrein stellen zich vragen over het grote aandeel aan contracten van bepaalde duur, over de contracten die voorzien in arbeidsprestaties van enkele uren per week en over het inkomen dat eruit voortvloeit, over de erg zware arbeidsomstandigheden in sommige sectoren enz.”, onderstreept Henk Van Hootegem, medewerker van het Steunpunt.

Download:

Verslag armoede 2007-1.pdf

responsabilisering = culpabilisering

stef de vlaming, 22/12/2007 – 09:33

Het is een proces dat al minstens 15 jaar verhevigd op gang gekomen is.
Men maakt de mensen wijs dat er geen geld meer is en wijst de onderkant vd samenleving aan als schuldig.
Als men aan de onderkant ook nog wat tweedracht kan zaaien dan is het plaatje compleet. Opzet geslaagd.
Zo wordt er niet naar de bovenkant gekeken, wat de uiteindelijke bedoeling is.
Want daarboven wordt met miljarden tegelijk fraude gepleegd (google maar eens op "Paul Dumbruch", belastingsinspecteur),
of worden cadeaus uitgedeeld, door de overheid nota bene, waar je van omver valt. De motivatie? Als je die bedrijven niet in de watten legt, zouden ze wel eens kunnen verhuizen naar het buitenland.
Liberalen hebben een dergelijk scenario altijd het summum gevonden.
Socialisten 'van de derde weg', zouden het omhelsde kapitalisme corrigeren, maar daar zien we niets van. Ze culpabiliseren liever even hard als de rest wijzend naar de onderkant, schermend met het degoutante gelijke kansen discours en verantwoordelijkheden opnemen, en dergelijke meer. Zij blijken daarmee uiteindelijk kampioenen in het neo-liberaal denken.
Op christen-democraten hoef je ook al niet meer te rekenen. Ze zijn zeker niet christelijk meer genoeg om het op te nemen voor de zwakkeren, de onderkant. Als ze dat ooit geweest zijn tenminste.
Iedereen wijst naar onder, probeert intussen koste wat het kost zelf naar boven te kruipen. Want men beseft wel dat het daar aan de onderkant geen lachertje is. Toch is het gemakkelijker de "untermenschen" met de vinger te wijzen, dan naar zichzelf te kijken.
Help! Het fascisme heerst opnieuw !