Robert Fisk02 januari 2008 – 12:45

Maar de commentaar van Bush impliceerde ook dat de islamisten achter de aanslag zaten. Het waren weer die gekke Taliban, de Al Qaeda-spin die toesloeg tegen die eenzame en dappere vrouw die durfde te ijveren voor democratie in haar land.

Natuurlijk, gezien de kinderachtige verslaggeving over die verbijsterende tragedie – en hoe corrupt mevrouw Bhutto ook geweest is, laat we er niet aan twijfelen dat deze dappere dame inderdaad een echte martelares is – is het niet verwonderlijk dat de “goed-versus-kwaad” ezel van stal wordt gehaald om het bloedbad in Rawalpindi te verklaren.

Wie kan het zich voorstellen, terwijl hij naar BBC of CNN kijkt, dat haar twee broers, Murtaza en Shahnawaz een Pakistaanse lijnvlucht kaapten in 1981 en het vliegtuig naar Kaboel afleidden waar Murtaza de vrijlating van politieke gevangenen in Pakistan eiste. Een militaire officier op het vliegtuig werd vermoord. Er waren ook Amerikanen aan boord – waarschijnlijk werden de gevangenen daarom ook vrijgelaten.

Slechts enkele dagen geleden – in één van de opmerkelijkste (maar ook typisch onopgemerkte) scoops van het jaar – publiceerde Tariq Ali een briljante dissectie van de Pakistaanse corruptie (die van Bhutto incluis) in de London Review of Books. De focus lag op Benazir en de titel luidde: “Dochter van het Westen”. Het artikel lag klaar op mijn bureau om te fotocopiëren toen het onderwerp vermoord werd in Rawalpindi.

Aan het eind van zijn artikel wijdt Tariq Ali uit over de moord op Murtaza Bhutto door de politie vlak bij zijn huis op een moment dat Benazir eerste minister was – én op een moment dat Benazir woest was op Murtaza omdat hij voor een terugkeer naar de waarden van de PPP pleitte en kritiek had op de aanstelling van de echtgenoot van Benazir tot minister van industrie, een hoogst lucratieve post.

In een passage die nu ook van toepassing lijkt in de nasleep van de moord op Benazir stelt het artikel: “De fatale kogel werd van nabij afgevuurd. De val werd zorgvuldig gespannen. Maar zoals dat gaat in Pakistan, maakte de rauwheid van de operatie – valse informatie in de logboeken van de politie, verloren bewijsstukken, getuigen die gearresteerd en geïntimideerd werden, een politieman die vermoord werd omdat hij dreigde te praten – het duidelijk dat de beslissing om de broer van de eerste minister te vermoorden genomen werd op het hoogste niveau.”

Toen de 14-jarige dochter van Murtaza, Fatima, haar tante Benazir opbelde om te vragen waarom ooggetuigen werden opgepakt, eerder dan de moordenaars op haar vader, kreeg ze naar eigen zeggen te horen van Benazir: “Kijk, jij bent nog zeer jong. Jij begrijpt die dingen niet.” Zo wil het artikel van Tariq Ali ons doen geloven. Boven dit alles doemt de schokkende macht van de Pakistaanse ISI op, de Inter Services Intelligence.

Dit reusachtige instituut – corrupt, omkoopbaar en brutaal – werkt voor Musharraf.

Maar het werkte ook – en werkt nog altijd – voor de Taliban. Het werkt ook voor de Amerikanen. In feite werkt het voor iedereen. Maar het is de sleutel waarmee Musharraf gesprekken kan openen met Amerika's vijanden wanneer hij zich bedreigd voelt of wanneer hij druk wil uitoefenen op Afghanistan of wanneer hij de “extremisten” en “terroristen” wil sussen die zo zwaar op de maag liggen van Bush.

En laat ons trouwens niet vergeten dat Daniel Pearl, de journalist van de Wall Street Journal die onthoofd werd door zijn islamistische ontvoerders in Karachi, zijn fatale afspraak met zijn toekomstige moordenaars maakte vanuit het kantoor van een officier van de ISI. Het boek van Ahmed Rashid over de Taliban bevat fantastisch bewijsmateriaal van ISI's web van corruptie en geweld. Lees het en al wat hier boven geschreven staat zal veel duidelijker worden.

Maar laten we terugkeren naar het officiële verhaal. George Bush kondigde donderdag aan dat hij “uitkeek” naar een gesprek met zijn oude vriend Musharraf. Natuurlijk zouden ze het ook hebben over Benazir. Zij zouden het zeker niet hebben over het feit dat Musharraf blijft zijn oude kennis beschermen – een zekere mr Khan – die alle Pakistaanse nucleaire geheimen leverde aan Libië en Iran. Nee, laten we dat stukje “as van het kwaad” hier niet bij sleuren.

Natuurlijk werd ons gevraagd om ons nog eens te concentreren op al die “extremisten” en “terroristen”, en niet op de logische vragen die vele Pakistani zich stelden in de nasleep van de moord op Benazir. Zo veel is er niet nodig om te begrijpen dat de gehate verkiezingen die Musharraf zag opdoemen, wellicht voor goed zouden worden uitgesteld als zijn voornaamste tegenstander kon worden geliquideerd voor de verkiezingsdag.

Laten we die zaak eens uitpluizen zoals inspecteur Ian Blair dat gedaan zou hebben in zijn notaboekje voor hij chef van de politie in Londen werd.

Vraag: wie dwong Benazir Bhutto in Londen te blijven en verhinderde haar terugkeer naar Pakistan? Antwoord: generaal Musharraf.

Vraag: wie beval de arrestatie van duizenden aanhangers van Benazir? Antwoord: generaal Musharraf.

Vraag: wie plaatste Benazir onder huisarrest begin december? Antwoord: generaal Musharraf.

Vraag: wie kondigde de staat van beleg af in december? Antwoord generaal Musharraf.

Vraag: wie vermoordde Benazir Bhutto?

Euh, juist ja. Inderdaad.

Ziet u het probleem? Gisteren informeerden onze televisiekrijgers ons dat de leden van de PPP die riepen dat Musharraf een “moordenaar” was, het feit aankloegen dat hij Benazir onvoldoende beschermd had. Fout. Ze schreeuwden dat omdat ze geloven dat hij haar vermoordde.

Robert Fisk is Midden-Oostencorrespondent van The Independent

Bron: www.zmag.org

(vertaling christophe callewaert)