Een interessant commentaar op de site van Le Monde diplomatique verklaart waarom de berichtgeving over de politieke crisis in Kenya zo pover is.

Ik vertaal:

"Etnisch geweld in Kenya," aldus de media, die altijd klaar staan om reductionistische boodschappen over Afrika te debiteren. Het tribale element speelt echter niet de hoofdrol in de bloedige gebeurtenissen in Nairobi, ontkentend door de bekendmaking van de - wellicht gemanipuleerde - resultaten van de presidentsverkiezingen. Kenya, goede leerling van de 'internationale gemeenschap' en met haar safari's o zo pittoresk, is in feite een sociaal kruidvat. Ondanks een economsiche groei van gemiddeld 6 procent, neemt de ongelijkheid exponentieel toe, zoals blijkt uit de ghetto's die de hoofdstad omzomen. De milities van verpauperde jongeren die in die wijken wonen zijn trouwens niet vreemd aan de algemene spanning.

Er wonen in Kenya veel buitenlandse journalisten, maar het land is vooral een uitvalsbasis voor de studie van een onstabiele regio (Congo, Ethiopië). Weinig verslaggevers nemen de tijd om hun rustige hotels te verlaten om het dagelijkse leven te observeren van de bewoners die hen omringen. Dat kan één en ander verklaren...