SaraHelena27 februari 2008 – 17:32

“We zijn enkele jaren geleden met het collectief begonnen. We waren verontwaardigd dat twee daklozen die zich te slapen hadden gelegd in een tunnel van het Zuidstation pas enkele maanden later dood werden teruggevonden.Vroeger zouden deze mensen anoniem worden begraven, maar nu belt de stad ons en krijgen ze een kruisje en een ceremonie . Die zijn telkens op dinsdag en donderdag zodat wij ons kunnen organiseren en er iemand naartoe sturen. De gemiddelde leeftijd van de mensen die gestorven zijn is 46 jaar, dat kan veranderd worden. Er moet een betere toegang zijn tot huisvesting, onderwijs en gezondheidszorg”,zegt Maureen

“Er zijn steeds meer daklozen in Brussel. Veel van hen willen graag geholpen worden. Maar je moet geduld hebben om met deze mensen samen te werken.”
“La Maraude is een initiatief van stad Brussel, een geeft hulp op verschillende vlakken. Dat kan op jurisisch vlak zijn, maar we helpen bijvoorbeeld ook drugsverslaafden. Een maal per maand (nvdr: elke laatste maandag van de maand) nodigt de gemeente alle daklozen uit om gratis te komen eten. Dat is eigenlijk een groot feest, en iedereen is welkom”,zegt Guy

Maar op straat leven is allesbehalve een feest: “Ik geloof nooit dat op straat leven een eigen keuze is, maar soms is het makkelijker om te zeggen dat het wél een keuze is. Dat maakt het minder pijnlijk. Meestal zien de mensen geen andere uitweg meer”,aldus Maureen.

Mensen vergeten vaak dat de grens tussen een goed leven en op straat leven heel dun is. Ik zou graag hebben dat er meer wordt gedaan voor de daklozen. Ik heb ook problemen gehad en ik weet wat het is om op de rand van de afgrond te staan. Gelukkig had ik hulp. Maar ik begrijp die mensen. Je moet tonen dat je ze waardeert als mens... als je dat niet kan dan moet je deze job zeker niet doen”,besluit Guy.