Toon Danhieux06 maart 2008 – 02:40

Op zaterdag 1 maart vermoordde het Colombiaanse leger guerrilla-commandant Raul Reyes en 24 andere FARC-leden op Ecuadoriaans grondgebied. Dat gebeurde met ondersteuning van hooggespecialiseerde militaire technologie van de VS. Het lijkt er sterk op dat president Uribe met de moord de gevangenenruil, die dankzij de inspanningen van de Venezolaanse president Chávez op gang was gekomen, heeft willen saboteren. De voorbije maanden wist Chávez al een 7-tal gijzelaars van de FARC vrij te krijgen.

De FARC prijken op het VS-lijstje van terroristische organisaties. Venezuela lanceerde reeds eerder een oproep om de Colombiaanse marxistische guerrilla te erkennen voor wat ze zijn: een beweging die reeds vele decennia strijd tegen onderdrukking en uitbuiting.

De Franse buitenlandminister Kouchner verklaarde dat de dood van Reyes heel slecht nieuws was. “Hij was ons contact in de onderhandelingen met de FARC over de vrijlating van de Frans-Colombiaanse Ingrid Betancourt,” aldus Kouchner, die ook bekend maakte dat in dat verband een ontmoeting tussen Reyes en de Franse president Sarkozy gepland was.

De FARC-leiding bevestigde dat Reyes en zijn groep met dat doel in Ecuador op missie was. De geplande ontmoeting kon niet in Colombia doorgaan omdat Uribe steeds heeft geweigerd een gedemilitariseerde zone te voorzien waar dergelijke onderhandelingen en een gevangenenruil kunnen plaatsvinden. In een communiqué bevestigen de FARC dat ze ondanks het verlies van hun nr. 2 nog steeds bereid zijn te onderhandelen over de ruil van Betancourt en een groep andere gijzelaars voor (een deel van) 500 guerrillero’s die gevangen zitten.

Washington wil duidelijk geen diplomatieke pottenkijkers en deinst er niet voor terug om met hoogtechnologisch wapentuig een bloedbad aan te richten in Ecuador om verder humanitair succes van de Venezolaanse en Franse diplomatie te verhinderen. De VS beschouwen Latijns-Amerika nog steeds als hun achtertuin. Alleen zijn een groeiend aantal tuiniers niet meer zo loyaal als het witte huis wel zou willen. Onder het mom van terrorisme- en drugsbestrijding organiseert de VS reeds decennia lang een bloedige repressie tegen al wie zich verzet tegen de ongebreidelde uitbuiting van mens en natuur door hun transnationale ondernemingen.

De ontwikkelingen in Venezuela, Bolivia, Ecuador, Chile, Argentinië,
… , waar het volk de voorbije jaren leiders aan de macht bracht die niet meer naar de pijpen van Washington dansen, zijn voor de VS-regering een ‘pain in the ass’. Nu de wereld stilaan een genuanceerder beeld van de FARC en van de Chávez regering krijgt onder invloed van de eenzijdige vrijlating van gijzelaars was het stilaan tijd om de oude cowboylogica nog eens in alle duidelijkheid te stellen: ‘The good live in the Free West and fight the bad: cruel communists and terrorist outlaws’

Wat Uribe voorstelt als een militaire overwinning op de FARC is niet meer dan een laffe moord op een onderhandelingsdelegatie en dan nog wel op het territorium van een buurland. Dat alles met de enige bedoeling de tanende invloed van de VS in de regio te vuur en te zwaard te herwinnen. De moordpartij zorgt voor een gevaarlijke situatie in de regio door het schenden van de Ecuadoriaanse soevereiniteit en het feitelijk opblazen van de humanitaire uitwisselingen in Colombia.

Dat de VS weinig last hebben van morele overwegingen als het hun eigen macht betreft weten we al langer. Dat de meeste media bij ons deze dimensie van de feiten nauwelijks belichten is helaas evenmin verrassend.