De temperaturen stijgen. 40 graden en meer is dagelijkse kost geworden. De hitte is zo drukkend dat je liters water moet drinken om je overvloedige transpiratie te compenseren. Als je kan zet je jezelf best onder een ventilator om je zweet te laten verdampen waardoor je wat afkoelt.

Een alternatief is airco. In vele van de bureaus waar ik deze laatste week in Bamako passeerde stond die op volle kracht te draaien. Vaak met ramen en deuren open. Geen wonder dat de electriciteit hier in zulke warme periodes vaak uitvalt. Ecologisch bewustzijn of zuinig omspringen met energie is vreemd aan de maatschappij hier. Het is zonder twijfel iets voor de volgende generaties om daar iets aan te doen.

Het milieu wordt hier tegen een waanzinnig tempo bezoedeld en vernietigd. Je gooit gewoon je vuil op straat. Alles : miljoenen plastic zakjes, etensresten en karton waar geiten, ezels, ratten, katten, honden, hagedissen en kakkerlakken zich tegoed aan doen. In de brousse komen daar nog eens massa’s batterijen bij, de enige bron van energie in plaatsen zonder electriciteit. Overal zie je ze rondslingeren, op de velden, tussen de hutjes, aan de waterputten. Vuilophaling bestaat niet in Bamako tenzij je je aansluit bij een van de firma’s die mits betaling je vuil komen ophalen. Wie weet wat ze er daarna mee doen. Het vuil dat op straat rondslingert komt ofwel in de open riool terecht, wordt het af en toe eens bijeengekeerd, op een hoop gegooid en in brand gestoken. Gewoon midden op straat. Als de riolen verstopt raken van al dat vuil zie je soms mensen met een schop de riool leegscheppen, terug de straat op waar de smurrie enkele dagen ligt uit te drogen tot er een vrachtwagen langskomt die de vetzakkerij komt ophalen, als die tegen dan nog niet terug in de riool is gewaaid.

Bamako – 20 april 2008