Bart Daems30 april 2008 – 22:13

Op 30 april lichtten de beide grote vakbonden, ABVV en ACV tijdens het debat over de koopkracht in het Zeemanshuis het grote publiek in over de geplande gezamenlijke actieweek van 9-13 juni.

Volgens ABVV-afgevaardige Bruno Verlaeckt is deze actieweek zo ingepland om te wegen op de regering die dan zijn begrotingscontrole moet uitvoeren, en moet beslissen welk deel van de uitgaven voorzien is voor de werknemers. In de intentieverklaring van de regering Leterme ging het voornamelijk over lastenverlagingen voor de bedrijfswereld i.t.t. koopkrachtverhoging voor de werknemer. Een nieuwe ronde van lastenverlagingen, zoals die op de ploegenarbeid, of de notionele belastingaftrek, zou verminderde staatsinkomsten opleveren. Bovendien staat dan ook het grote debat over de staatshervorming op het programma, waarbij het debat over de herverdeling van de bevoegde overheden voor de arbeidsmarkt niet ontbreekt. Het ABVV wijst hier op een inherent privatiseringsrisico bij de overdracht van fondsen, wat leidt tot een cruciale keuze tussen het economisch individualisme of de solidaire maatschappij(= waar werkenden de niet-actieven steunen).

LBC-afgevaardigde Ferre Wijckmans wees vervolgens op het historische karakter van de gisteren overeengekomen actieweek. Door middel van deze week kon de arbeidersbeweging een signaal geven voor een gemeenschappelijk manifest en optreden. Ferre Wijckmans schetste de sfeer door de terminologie van de tegenpartij te hanteren, "koopkrachtfetisjisme" van het UNIZO, "de gruwel van de index" door ECB en Guy Quaden die het VBO omdoopte tot "de bron van alle kwaad". Het ACV drukte op twee pijlers: ten eerste het behouden van de koopkracht en ten tweede het behoud van de index. Het brutoloon van de werknemers kon stijgen door te raken aan de recordwinsten van ondernemingen. Tenslotte ijverde hij voor een effectivering van het zilverfonds.

Het belangrijste blijft echter de voor het ABVV cruciale en voor de LBC historische syndicale actieweek van 9-13 juni.