Verboven: "Rijden en omzien in het ABVV" (foto han soete)

Xavier Verboven leek de afgelopen maanden wel een beetje te zweven. Van congres naar congres stapte hij om met een glimlach om de mond de staande ovaties in ontvangst te nemen. De tweede dag van het vierjaarlijkse congres van het ABVV in de Heizel was het definitieve orgelpunt van die tocht. Dit is de man die nog geen jaar geleden in de kranten werd omschreven als saai en kleurloos. “Wij wisten toen al beter,” zegt de nieuwe voorzitter Rudy De Leeuw. “Wij kenden zijn verontwaardiging over onrecht, zijn woede over extreemrechts, zijn koppigheid en zijn onnoemelijke werklust.”

Volgens De Leeuw leerde de buitenwereld Verboven pas echt kennen toen de strijd tegen het generatiepact losbarste. Van die tijd zal vooral zijn loyauteit herinnerd worden. Wat Verboven echt dacht, deed op dat moment weinig terzake. Hij verdedigde het mandaat dat hij van zijn achterban had gekregen. Het is dat aspect dat ook centraal stond in zijn afscheidstoespraak. “Op sommige momenten stonden we moederziel alleen en toch waren we fier dat we de standpunten van onze achterban verdedigden. En als de militanten daar achteraf dankbaar voor waren, dan deed dat enorm deugd,” aldus Verboven.

Verboven had het verder ook over de moeilijke momenten (“de verwarring toen Mia plots wegging”) en over de woede die hij voelde als regering en patroons hun pijlen richten op de rechten van arbeiders, bedienden of ambtenaren. Verboven heeft ook ontgoochelingen gekend. De achterban verwierp het laatste interprofessioneel akkoord dat hij en Mordant onderhandeld hadden. Verboven: “Zo werkt democratie in een vakbond en daar moet je respect voor hebben.” In een afscheidsfilmpje gaf hij toe dat hij verslaafd was aan het ABVV en de laatste jaren als een workaholic te keer ging.

Als afscheidscadeau kreeg hij een rode Merckx-fiets. Samen met Mordant kreeg hij ook enkele reischèques. Mordant blikte in zijn filmpje terug op zijn carrière. Hij begon als kok en klom later op in de Franstalige afdeling van de overheidsvakbond ACOD. “Maar ik ben altijd een arbeider gebleven, bewust van mijn afkomst en van mijn klasse,” aldus Mordant.