[Fotoreportage] Opbouw Sfinks: brol, bestemming en branie
[Fotoreportage] Opbouw Sfinks: brol, bestemming en branie
Ruth, Ruth Van Roosmaelen26 juli 2008 – 00:11
BOECHOUT - De backstage dient als transitzone voor allerlei materialen, groot en klein. Mijn reportage focust op de kleine materialen, hun eindbestemming en de mensen die er mee werken.
Van onbenul tot onderwerp
Als debutante in de backstage vroeg ik me af: 'Wat staat er zoal op een festivalweide?' Vanuit mijn eigen behoeftes als festivalganger dacht ik aan: instrumenten, luidsprekers, tenten, bars, eetstandjes en last but not least… wc’s. The ‘big’ stuff, dus.
Nadat ik hier een tijdje had rondgelopen zag ik dat er enorm veel voor het publiek ‘verdoken’ materiaal staat dat onmisbaar en substantieel is voor de opbouw van het evenement.
Ik keek er na een tijdje niet meer overheen. Soms struikelde ik erover. Ik nam foto’s en daarna ging ik op zoek naar de vrijwilligers die het hanteerden. Soms begonnen ze vanuit zichzelf te vertellen over al het materiaal dat hun handen passeerden, over zichzelf.
Een gedachte overviel mij : In een wereld waar veel meer belang gehecht wordt aan de ‘big stuff’ is het misschien ook eens belangrijk stil te staan bij de ‘little stuff’. Het concept van mijn fotoreportage was geboren : ik wou de kleine onmisbare materialen een plaats geven in het gebeuren samen met de mensen die ze hun eindbestemming geven. Ik ging telkens te werk in drie stappen.
3 stappen
Ten eerste geef ik de abstracte vorm van het materiaal in detail in beeld. Zoals een mens die je voor het eerst ontmoet ook onbekend is en wel of niet nieuwsgierigheid kan opwekken.
Daarna geef ik een beeld van het materiaal in zijn context, waaruit blijkt dat dit detailmateriaal wel degelijk onmisbaar is.
Tenslotte zet ik de medewerkers, vooral vrijwilligers, die dit materiaal hanteren centraal. Zonder hun inzet en branie is het materiaal nutteloos. Zo probeer ik de waardigheid van de mens achter de ‘onzichtbare details’ in beeld te brengen.
Verrassingen
Sommige materialen hebben twee levens (de houten kabelhaspels). Ze worden aangebracht en duiken later weer op in een andere context. Andere materialen lijken bestemd voor een bepaald doel, maar later blijkt dat ze helemaal voor iets anders gebruikt worden dan wat ik dacht (de watertanks). Soms was het een groot raadsel (de petflesdoppen).
Solid Gold
Ik vond een kist vol bling bling.
Later vond ik ze schitterend in het zonlicht terug als klemmen voor de metalen rekken aan mekaar te hechten.
Nog wat later trof ik Henrike aan die de klemmen aan het vasthechten was. Ze was al meerdere malen vrijwilligster op Sfinks.
Lintjestape
Dit wordt vastgehegd aan palen ter omheining van een kleine backstage parking ter beveiliging.
Alex, één van de chauffeurs van dienst trof ik op de eerste warme dag van ons mediakamp aan met dit lint in de handen.
Hij is al ongeveer 10 jaar vrijwilliger en woont in Zwijndrecht. Dit was de aanzet tot een zeer geanimeerd gesprek over provinciale poilitieke thema’s zoals de Oosterweelverbinding. Het leek er trouwens op dat we best van burgemeester wouden ruilen. Ik ben van Antwerpen...
Kleurenspaghetti
Waarvoor dient deze kleurige wirwar?
Ze maken deel uit van het zenuwcentrum van de telecommunicatiedienst, bezorgd en onderhouden door Belgacom.
Guy werkt sinds 1981 voor Belgacom, de toen nog niet geprivatiseerde RTT. Hij vindt alles nu beter behalve de informatisering omdat bepaalde gegevens niet meer zo goed te verifiëren zijn. Liever potlood en papier. Maar voor de rest, niet te klagen.
Lightfusion
Verdoken achter een paar vrachtwagens kwam ik de lampjescorner tegen. Allerlei lusters, lampjes van orientaals tot de typische oranje/witte sixties lamp. Later duikten ze op in de VIP tent.
Ik trof hier ook Jan en zijn zoon Basil aan, druk bezig met het klaarmaken van de lampen. Jan is al ongeveer 20 jaar actief op Sfinks en is beroepshalve technieker bij o.a. De Singel en De Roma. Ik wou een portret van hen maken maar ze waren helaas moeilijk te pakken te krijgen! Zodoende staat hier een foto voor Basil, in plaats van Basil zelf.
Druppels
Als je goed kijkt zie je de reflectie van de grote rood/witte tent op het materiaal.
Den poembak in de VIP tent.
Hier trof ik Britt aan achter de toog. Zij draait al 6 jaar af en toe mee als vrijwilligster op Sfinks. Haar vriendje kwam haar een kusje geven en ik vroeg haar, enigzins bevestigend, of het haar vriendje was. 'Nee, dat doe ik met alle mannen die hier voorbijkomen' zei ze grappend. Witty!
Nieuwslijnmeer
- Indymedia.be is niet meer
- Foto Actie holebi's - Mechelen, 27 februari
- Lawaaidemo aan De Refuge te Brugge
- Recht op Gezondheid voor Mensen in Armoede
- Carrefour: ‘Vechten voor onze job en geen dop!’
- Afscheid van Indymedia.be in de Vooruit in Gent en lancering nieuw medium: het wordt.. DeWereldMorgen.be
- Reeks kraakpanden in Ledeberg met groot machtsvertoon ontruimd
- Forum 2020 en de mobiliteitsknoop
- Vlaamse regering kan niet om voorstel Forum 2020 heen (fietsen)
- Fotoreportage Ster - Studenten tegen racisme
