Vandaag begonnen we de dag om 8.30 met een uitgebreid ontbijt in de jeugdherberg. Snel erna vertrokken we naar ‘The Markaz’ een oude bomkelder die sadaka reut gebruikt voor workshops als de onze. Uitgerust met een degelijke airconditioning was het hier bijna hemels werken. Het programma startte met een workshop omtrent identiteit. Opgedeeld in twee groepen, gemixt Belgisch en Israëlisch/Palestijns spraken we in alle eerlijkheid over momenten dat we een conflict voelden met ons leven en dat we in actie getreden zijn, breekpunten die ons leven veranderd hebben.
Na de pauze omstreeks 10.30 spraken we over maatschappelijke problemen die sadaka reut kan aanpakken zoals racisme, seksisme, homofobie, onwetendheid, …

Over de middag verplaatsten we ons naar het kantoor van sadaka reut waar een overheerlijke maaltijd op ons lag te wachten. Naar goeie gewoonte gebruiken we pauzes als deze om elkaar beter te leren kennen deze 10 dagen, zo leerden enkelen wat Palestijnen en Isreälieten telen in het Nederlands of Frans en leerden zij ons tellen in het Hebreeuws en Arabisch.

De workshops pikten we terug op in de Markaz met een rollenspel waarbij we een fictieve presentatie gaven aan elkaar over uiteenlopende onderwerpen, onbewust werden we door enkele andere deelnemers onder de loep genomen die ons achteraf zouden evalueren.
De evaluatie had vooral om aan te tonen hoe we in bepaalde situaties kunnen beïnvloed worden door de situatie waar we ons in bevinden. Zo is het denkbaar dat een groep Vlamingen die moest spreken over de communitaire in België, er een andere mening op aan zal houden dan bijvoorbeeld Odile, de enige Waalse in ons gezelschap.

Met dit besef en een uitgebreide uitleg door de ‘youth leaders’ van sadaka reut konden we vertrekken voor het avondeten waar we in een lokaal restaurantje verder van de plaatselijke eetgewoonten konden genieten. Naar goeie gewoonte is dit een moment om met elkaar te spreken over verscheidene onderwerpen zoals hoe media ons kan beïnvloeden in België en welk effect dit heeft voor het lokaal conflict en andere conflicten. Of heel eenvoudig het verschil tussen het Belgisch en Israëlisch / Palestijns eten.

De nacht wordt gebruikt door de meesten om terug het strand te bezichtigen of elkaar hier in de herberg verder te leren kennen en te spreken over koetjes en kalfjes en serieuze onderwerpen tegelijk in een ontspannen sfeer. De band tussen de lokale deelnemers en ons als bezoekers is sterk aan het toenemen en het is een goeie gewoonte gekomen om in Vlaams gezelschap verder Engels te spreken terwijl er niemand die het Nederlands niet beheerst niet aanwezig is.

Een anekdote om te eindigen:
Ikzelf heb deze nacht gebruikt om de workshop van Jacob (vrijwilliger UM4P) over de geschiedenis van Israël/Palestina nog eens onder de loep te nemen en op 1.36 lokale tijd schrijf ik deze woorden, achter me zitten nog enkele deelnemers die ik nog even zal vergezellen en dan het bed op te zoeken, de groep die terug de stad en het strand is ingetrokken is nog steeds van de lokale sfeer aan het genieten. Het drukke programma maakt het mij moeilijk om dagelijks te bloggen, maar ik zal er trachten een goeie gewoonte van te maken en u de kans te geven om ons (zowel de lokale deelnemers en de ‘gasten’) te leren kennen en een realistisch beeld te scheppen over het uitzichtloze conflict dat hier dagelijkse realiteit is.