Indymedia.be is niet meer.

De ploeg van Indymedia.be is verhuisd naar DeWereldMorgen.be waar we samen met anderen aan een nieuwswebsite werken. De komende weken en maanden bouwen we Indymedia.be om tot een archief van 10 jaar werk van honderden vrijwilligers.

"Ik consumeer dus ik ben"

"Ik consumeer dus ik ben"

Gisteren lanceerde het WWF een noodoproep. De Aarde kan de snelheid waarmee de mens consumeert, steeds minder goed volgen. Onze consumptiedrang zorgt ervoor dat we gisteren, 23 september al alle grondstoffen hebben opgebruikt die de Aarde op één jaar tijd kan aanleveren. Op dit moment overschrijdt onze vraag het aanbod met 40 procent. We leven dus alsof we 1,4 planeten ter beschikking hebben. Anders gezegd heeft de Aarde bijna 1 jaar en 4 maanden nodig om te maken wat de mens al op één jaar consumeert. Dat blijkt uit cijfers van 'Global Footprint Network', een onderzoeksorganisatie die meet hoeveel natuurlijke grondstoffen we hebben en hoeveel we daarvan gebruiken.

De ecologische gevolgen van de consumptiemaatschappij

Wij zijn met 6,7 miljard mensen op deze planeet en afhankelijk van wat de Aarde ons te bieden heeft. Het grootste deel van onze planeet bestaat uit onproductieve woestijnen, bergen en ijskappen. Slechts 11,2 miljard hectaren, 22% van het aardoppervlak, is bruikbaar om voedsel en textielgewassen te kweken, om water te winnen en ertsen te ontginnen, om huizen, kantoren en fabrieken te bouwen. En om dieren en planten te laten leven. In de maatschappij van vandaag moeten al die hectaren ook meer en meer dienen om afval te verwerken en de CO2-uitstoot van al onze activiteiten op te nemen.

“Overshoot Day”, zo noemt de dag dat we alles hebben gebruikt wat het biologisch systeem op één jaar kan opbrengen. Vanaf die dag tot het einde van het jaar leven we dus niet langer van de interesten die de Aarde ons gunt maar vreten we aan haar kapitaal. “Overshoot Day” komt jaarlijks terug. Elk jaar komt er een punt waarop we beginnen te knabbelen aan het kapitaal van de Aarde.
Het grootste probleem is dat “Overshoot Day” steeds vroeger valt. Twintig jaar geleden viel hij eind december. In 1995 was dat al op 21 november. Tien jaar later, in 2005, schoven we al zes weken op naar 2 oktober. En gisteren 23 september was het al zover voor 2008. De menselijke overconsumptie blijft dus maar stijgen.

De Aarde geeft ons nochtans voldoende waarschuwingen voor onze ecologische overconsumptie: klimaatopwarming, verdwijnen van bossen, uitsterven van planten- en diersoorten, miljoenen mensen die te kampen hebben met een tekort aan voedsel.

“Leef simpel zodat anderen simpelweg kunnen leven” (Ghandi)

Een Europeaan heeft 5 hectaren nodig om zijn levensstandaard te handhaven. Als alle mensen zouden leven zoals de Europeanen, zouden er 2 extra planeten nodig zijn om iedereen tevreden te stellen. Als iedereen de levensstandaard van de Noord-Amerikanen zou hebben, zouden er 5 planeten nodig zijn.
De Aarde zou een ware ecologische ramp meemaken als China, de natie met de grootste bevolking van de wereld de levensstijl van het Amerikaanse consumptiemodel zou overnemen. Het is hoog tijd dat we erkennen dat de Westerse levenswijze en economisch systeem niet kan gelden voor de gehele planeet.

De arme landen hebben ook recht op groei om goederen en diensten te creëren in functie van hun behoeften. Sinds decennia is het Zuiden het slachtoffer van de roofbouw en de vervuiling van het Noorden. Daarom moet het Zuiden de toegang krijgen tot een veel groter stuk van de natuurlijke grondstoffen om toch een minimum aan welzijn te creëren.

"Terrorized into being consummers"

De Zweedse documentaire “Surplus” met als ondertitel "Terrorized into being consummers" van Erik Gandini is een lange 'docuclip' die met opzwepende beeld- en geluidmanipulaties vraagtekens plaatst bij de mondiale consumptiemaatschappij.
Antiglobaliseringsgoeroe John Zerzan ziet het reclamespotje als het machtigste communicatiewapen ooit uitgevonden. De ontvanger wordt gereduceerd tot een machteloze consumptieslaaf, die gelooft dat het kopen van dingen zaligmakend is. Surplus is een poging deze ‘consumptieslaven’, goed voor het verbruik van vier vijfde van de natuurlijke bronnen, te verleiden tot nadenken.
De vragen die de film oproept zijn belangrijker dan de antwoorden die gesuggereerd worden en die voor discussie vatbaar zijn (wat ook de bedoeling is van de maker).

Hebben wij dan het recht onze levenswijze aan te houden? Moeten we ons niet veeleer herbronnen door onszelf in vraag te stellen? En als we ons niet eens meer solidair kunnen verklaren met de rest van de wereld, hoeveel tijd blijft er dan nog werkelijk over om van deze wereld te profiteren?

Bronnen: WWF, Oxfamsol, Surplus (Terrorized into being consumers)