Les fysica. Over aantrekkingskracht tussen moleculen. Moleculen van dezelfde stof. Cohesie dus. En als het moleculen van twee verschillende stoffen zijn, dan heet de kracht adhesie. Cohesie en adhesie. Nieuwe begrippen voor veertienjarigen.

Cohesie is geen Vlaams, geen Nederlands. Veel leerlingen spreken thuis Frans of Turks of misschien nog een andere taal. Dan lees je woorden soms anders. Sommige leerlingen horen eerst een klankbeeld en pas daarna zien ze het woordbeeld. Daar stond ik niet bij stil, maar het werd me gisteren in de les duidelijk.

"Meneer, cohesie, is dat dan zoals pohesie?" Hoezo pohesie, denk ik. De leerling vraagt het nog eens: "Pohesie?" "Nee, cohesie en adhesie. Pohesie bestaat volgens mij niet." "Jawel, meneer. Pohesie, poëzie."

"Ah poëzie!" ontdek ik plots. "Ja, maar dat is iets anders. Dat schrijf je zo." En ik schrijf poëzie op het bord. Waardoor de leerlingen meteen zien dat cohesie iets heel anders is dan poëzie. Het woordbeeld, dat sommige leerlingen dan weer lezen als poezie. Het klankbeeld was voor deze leerling pohesie.