De crisissen zijn een uitdaging voor de vakbond. BBTK stelt het neoliberalisme sterk in vraag. Ook de harmonisering ‘arbeider/bediende’ kwam aan bod. BBTK Kortrijk wil voor iedereen het beste bediendenstatuut. Ludwig Vandermeiren werkt al sinds 1974 bij het ABVV van Kortrijk. Sinds 1979 als secretaris bij het BBTK.

Bijna 30 jaar secretaris BBTK, en nog steeds in Kortrijk, waar haal je die energie vandaan?

“De overtuiging dat er iets moet veranderen en ook dat er iets kan veranderen in onze maatschappij is de echte motor waarmee je ook de andere militanten poogt enthousiast te maken. Tevens beschik je in de vakbond over een schitterend netwerk en faciliteiten om dit te doen. Dus soms is vrijwilligerswerk moeilijker dan professioneel bezig zijn. Daarom is het nodig dat ook secretarissen dan zelf ook vrijwilligerswerk verrichten.” 

In feite is secretaris van de vakbond een beetje tegenstrijdig. Aan de ene kant moet je de leden verdedigen en aan de andere kant ben je werkgever van enkele personeelsleden… Is dit niet moeilijk?

“Werkgever zijn in een kleine organisatie is een unieke gelegenheid om te pogen op een andere manier werkgever te zijn. Dit wil helemaal niet zeggen dat de mensen het een beetje gemakkelijk mogen nemen. Neen door inspraak en vooral door responsabiliseren  probeer je op alle niveau’s de mensen te betrekken. Zij moeten idealiter ook dezelfde idealen delen die de vakbond doorgeeft aan zijn militanten.”

In uw beginjaren kon je als vakbond meer doen dan nu. Globalisering, als woord bestond nog niet… de wereld is een dorp gekomen, en Belgenland staat op een nog grotere splitsing. Wat is zo de grote verandering sinds uw beginperiode?

“Het is inderdaad zo dat we als vakbond nu meer defensieve acties moeten voeren en minder in het offensief gaan. De neo-liberale ideologie is zeer nadrukkelijk aanwezig op alle niveau’s. Jammer genoeg ook in de hoofden van veel mensen. En dat maakt het natuurlijk extra moeilijk. Maar dan gebeurt er weer iets die duidelijk aantoont dat de wereld zoals hij nu draait figuurlijk maar een reus op lemen voeten is. Ook werkgevers doen zich veel sterker voor dan ze echt zijn. Als werknemers collectief in actie komen zie je de bazen ineenkrimpen. Sommigen kunnen dit ook wel wegsteken. Actie spelen zich ook af op verschillende niveau’s. Het interprofessionele en algemeen maatschappelijk niveau is natuurlijk het moeilijkste en veel moeilijker dan een bedrijfsprobleem.”

Je bent één van de stichters van de 15 december-beweging. Welke invloed hebben jullie binnen ABVV, S.pa,…?

“Een goeie vraag waar ik liefst met enkele andere leden een antwoord zou willen op geven.
Laat mij onze invloed vooral zien in het feit dat wij samen met ABVV militanten ons buigen over de actuele maatschappelijke problemen en waar mogelijk via internet, edm,.. verspreiden bij de geinteresseerden. Wanneer acties zich aankondigen  staan wij vooraan om er aan deel te nemen. Onze invloed is dus eerder onrechtstreeks en in de totaliteit van de maatschappij.”

Ik zie je nog staan op 13.03.2007, fier als een gieter op het balkon van het Kortrijkse volkshuis ‘Het Textielhuis’, zij aan zij met Georges Debunne. Is Georges een voorbeeld voor u?

“Ik zou dezelfde vasthoudendheid, uitstraling en autoriteit willen hebben als G. Debunne maar dat is niet gemakkelijk te evenaren. Bovendien is Georges het meest te bewonderen omdat hij als hoogste verantwoordelijke in het ABVV ook altijd nog de gewone militant gebleven is.”