Indymedia.be is niet meer.

De ploeg van Indymedia.be is verhuisd naar DeWereldMorgen.be waar we samen met anderen aan een nieuwswebsite werken. De komende weken en maanden bouwen we Indymedia.be om tot een archief van 10 jaar werk van honderden vrijwilligers.

Ons Obama-probleem

Ons Obama-probleem

Hoera, de Amerikaanse bevolking trok een dikke streep onder acht jaar Bush. Maar wat betekent de overwinning van Obama nu voor links in Europa en de rest van de wereld? Jean Bricmont heeft alvast zijn bedenkingen bij de Obamania.

Om verkiezingen te evalueren moet je rekening houden me twee factoren: wat de kiezers willen zeggen met hun stem en wat de kandidaten er mee gaan doen. In het geval van de Amerikaanse presidentsverkiezingen zou het bijzonder deprimerend geweest zijn mocht McCain het na acht jaar Bush toch nog gehaald hebben. In feite is het zelfs verwonderlijk dat hij nog 48 % haalde en dat de republikeinse kandidaat het zo goed deed in staten als Louisiana (remember Katrina?).

In die zin moet Links de overwinning van Obama verwelkomen, niet zo zeer omdat hij een Afro-amerikaan is, maar wel omdat de mensen die voor hem stemden dat wellicht deden uit verlangen naar verandering en in het algemeen zelfs progressieve verandering: minder oorlog, een meer evenwichtig economisch beleid en een vriendelijker houding tegenover het milieu.

Maar de vraag wat de kandidaat zal doen is een totaal andere kwestie. Dat hangt af van wat hij wil doen en wat hij kan doen. Een Amerikaanse president heeft veel macht, maar hij is geen dictator en zelfs een dictator kan niet voorbijgaan aan de krachtsverhoudingen. Wat Obama precies wil doen is niet duidelijk, maar het is zeker dat hij niet die krachten zal bestrijden die hem toelieten te winnen (Wall Street, de grote multinationals, de pro-Israëllobby, ...). Dat heeft hij toch tenminste laten uitschijnen tijdens zijn campagne.

Natuurlijk zal Obama ook rekening moeten houden met de druk van onderuit. Maar daar duikt al meteen het grootste probleem op: welke druk? Als sommige Amerikanen zich al ergeren aan de Obamania in de VS, dan zouden ze dat nog meer doen als ze zien wat elders gebeurt, en meer bepaald in Europa. Er is niets dat ik zo deprimerend vind als jongeren die zich in de Franse banlieus mobiliseren voor Obama, samen met de hele sociaal-democratie, de show business en de verlichte zionisten. Ik zag zelfs jongeren die zeiden dat een kogelvrij vest gingen opsturen naar Obama omdat ze denken dat Amerika nooit een zwarte president zal aanvaarden. Alsof iemand die gesteund wordt door Warren Buffet en door het gros van het establishment een bedreiging voor Amerika vormt en nood heeft aan hun hulp.

In andere woorden, het Obama-probleem is zijn extreme populariteit in Europa, gebaseerd op zijn huidskleur en en zijn imago. Omdat mensen niet snappen hoe hard rassenrelaties in de VS veranderd zijn, zien ze de overwinning van Obama als een soort absoluut mirakel en aangezien de media hem naar voor schuiven als een sterk alternatief voor Bush en bijvoorbeeld nauwelijks schrijven over zijn plannen om meer troepen naar Afghanistan te sturen, denken ze dat hij veel progressiever is dan hij eigenlijk is.

Natuurlijk, gezien de rampzalige toestand van Links wereldwijd, klampen mensen zich wanhopig vast aan elke positieve wending en dat versterkt alleen maar de illusies over Obama. Terzijde: er is bijna geen Rechts in Europa dat tegen Obama is. Rechts en het gros van de sociaal-democratie houdt van Obama omdat ze dankzij hem terug openlijk pro-Amerikaans kunnen zijn. Omdat de VS minder egalitair zijn (in economische zin) dan Europa, de sociale kosten er lager zijn, de vakbonden zwakker en de werknemersrechter minder talrijk, ziet de Europese elite de VS als een soort kapitalistisch paradijs. Het probleem met Bush is dat hij zo brutaal was, zo arrogant, inefficiënt en dom dat het alsmaar moeilijker werd om je bewondering te uiten voor de VS. Maar nu verandert dat. Door de aandacht van de sociale kwestie te verschuiven naar “ras”, kunnen de VS afgebeeld worden als hét progressieve land van het Westen. Het zeer pro-Amerikaanse, nieuw-linkse, Franse dagblad Libération heeft al gesuggereerd dat de verkiezing van Obama een les in democratie is voor Frankrijk. Vreemd genoeg wijzen ze op de lange wachtrijen voor de stemhokjes als bewijs, terwijl die wachtrijen in niet-Europese landen net een teken van inefficiëntie zijn en, erger zelfs, van een poging van de regering om de mensen te ontmoedigen hun stem uit te brengen.

Een laatste probleem is ook dat critici van Obama automatisch verdacht zullen worden van racisme. Anti-amerikaans wordt door zionisten nu al gelijkgesteld aan antisemitisme, met een Afro-amerikaanse president wordt het nog erger.

De vraag is dan ook hoe Obama er zal mee weg komen als zijn buitenlandse politiek zal botsen met de verwachtingen van zijn linkse Europese supporters. Door de kracht van de illusies is het natuurlijk heel moeilijk om hem te bekampen voor hij iets gedaan heeft. De enige hoop is dat mensen hem niet op zijn woord zullen nemen – hij heeft immers niets beloofd – maar op wat ze denken dat zijn woord is en dat ze furieus zullen reageren als hij hun ongefundeerde verwachtingen verraadt. Alleen dat kan de VS tegenhouden om de oorlogen in Afghanistan, Irak en overal elders te laten escaleren.

Maar het grootste probleem is dat zestig jaar na het einde van WO II Europeanen zichzelf nog steeds als afhankelijk van de VS beschouwen. Wat de elite betreft is dat begrijpelijk, maar de rest van ons, met inbegrip van een groot deel van Links, heeft nog steeds te veel hoop dat de Amerikaanse bevolking uiteindelijk een goede prins zullen verkiezen zoals ze nu gedaan hebben met Obama.

We moeten onze buitenlandse politiek en ons sociaal model kiezen los van de keuzes van de Amerikanen en we mogen niet bang zijn om te praten met andere landen, zoals Rusland, China en Iran zonder daarbij bang te zijn wat Uncle Sam er van zal denken. Europeanen zien de VS nog te veel als een model van democratie, maar er is niets ondemocratischer dan onze houding te laten afhangen van verkiezingen waar we niet eens aan mogen deelnemen. De Amerikaanse bevolking kiest een president, niet een Master of the Universe. In Rusland, Azië, Latijns-Amerika en de moslimwereld lijken ze dat te begrijpen. Alleen in Europa moeten we onze geesten nog dekoloniseren.

Bron: http://counterpunch.org/bricmont11072008.html
Vertaling: cc

Obama is een brave jongen

Obama is een brave jongen die prima is voorgesteld bij de bevolking en de job van slechte boodschapper die onherroepelijk moet komen, uitstekend zal doen.

Wat ik hoopvol vind is de evolutie naar directe democratie met verkiezingen op themas.
Weinigen weten daarvan maar er gingen eveneens meer dan 150 referenda door in de VS. Het BROV zou hier dringend moeten worden ingevoerd.

http://edition.cnn.com/ELECTION/2008/results/ballot.measures/

verwar directe

verwar directe democratie/basisdemocratie aub niet met door massa-media gemanipuleerde referenda. De USA is nog meer dan europa een televisie-democratie.

verwar directe

verwar directe democratie/basisdemocratie aub niet met door massa-media gemanipuleerde referenda. De USA is nog meer dan europa een televisie-democratie.

minderheid / meerderheid ?

De verkiezing van een Afro-Amerikaanse president heeft een grote betekenis voor de Verenigde Staten en een enorme uitstraling in de rest van de wereld.

Maar tegelijk zagen we in de Amerikaanse verkiezingen een fenomeen dat democratie op zijn kop zet. In Californië is een wet die het homo-huwelijk verbiedt aangenomen met een meerderheid van 52%. Dat is een enorme opdoffer voor een minderheid. Het plaatst vraagtekens bij wat er langs democratische weg moet geregeld worden.

In de 11.11.11. campagne hoor je dat 3 miljard mensen moeten rondkomen met minder dan 2 dollar per dag. Op wereldvlak is dat een meerderheid, maar welke wereldleider luistert naar hen?

Ook met Obama blijft sociale beweging hard nodig

De wereld mag opgelucht ademhalen dat het einde van het tijdperk Bush in zicht is en dat de nieuwe wereldleider Barack Obama althans de indruk geeft dat hij in staat is mensen te verenigen i.p.v. ze tegen elkaar op te zetten. Maar wie even verder gaat dan de euforie van deze historische overwinning, weet dat ook met Barack Obama aan het hoofd van een Amerikaanse regering, sociale beweging hard nodig blijft.

Phyllis Bennis, politicologe verbonden aan het Transnational Institute in Amsterdam en aan het Insitute for Policy Studies in Washington DC, is hoopvol. Tegelijk is ze realistisch.

"We kunnen er niet van uitgaan dat met een democraat in het Witte Huis deze omvormingen automatisch zullen gebeuren. Herinner u Madeleine Albright, die, toen ze VN-ambassadeur was voor de zogenaamd multilaterale regering-Clinton, zei dat 'de VN een instrument is van het Amerikaanse buitenlands beleid'. In feite, ongeacht wie de Amerikaanse verkiezingen won, aan het werk van de vredesbewegingen verandert er weinig."

Phyllis Bennis: "Ook met Obama blijft sociale beweging hard nodig"

Waarom heeft Obama gewonnen

Waarom heeft Obama gewonnen ?
Omdat de financiële crisis is uitgebroken ?
Omwille van 8 jaren misdadig (1) Bush bewind ?
Omwille van een Amerikaanse samenleving in crisis (economie, milieu, sociaal ...) die dan toch uiteindelijk voor verandering koos ?
Uiteindelijk : nog straffer dan voor een vrouw, koos men voor een zwarte president (2).
Zeggen dat men hiermee het racisme oversteeg in Amerika is zwaar overtrokken. Slechts een goede 40 % van de blanke mannen koos voor hem (vooral de vrouwen en niet blanken kozen voor hem). En zeggen dat de zege verpletterend was is al even goed overtrokken : 52 - 47 is een niet eens zo ongelijke score.
Duidelijk dat wel (de democraten wisten wel : als het nipt zou zijn, was men terug de sigaar, daarvoor zou de pers en de computer wel zorgen).
Of koos men voor de begeestering van zijn (3) boodschap ? Begenadigd spreker in de traditie van ML King, en met de ervaring van sociaal werk in Chicago wist hij op de golflengte van velen te komen. Een ander geluid in een samenleving die té lang en té veel the law of the fittest heeft gehanteerd. Waar commercie en materialisme (ondanks een bladlaagje van religie) zwaar doorwegen en socialisme verworden is tot een scheldwoord. Waar het dagelijks gevecht om de macht zo uitdrukkelijk aanwezig is, en weinig ruimte laat voor solidariteit en rechtvaardige verdeling.
Het zal wel wat van alles zijn wat maakte dat Obama er nu is.
En nu de realiteit.
Mia Doornaert (4) wees erop dat Michèle verleden jaar haar job opgaf om har man bij te staan op zijn tocht naar het Witte Huis. Even symbolisch zijn de puppys (5) die de dochters Obama kregen als beloning omdat hun pa is verkozen.
Het weze dus duidelijk dat Obama een man van het midden blijft. De 52-47 zal hem daar ook netjes houden.
Eén troost is er echter : met Bush waren wij, oa. na het 11 september avontuur, zwaar naar een extreme, conservatieve rechterzijde afgedwaald.
En die troost is internationaal.

(1) het woord is goed gekozen : werk aan de winkel dus in Den Haag
(2) de andere keuze was even symbolisch : een oude, witte man en een vrouw, haastig bijeengescharreld in de ijsvlakten van Alaska
(3) en vooral die van de Democratische propagandamachine
(4) Mv De Barones zegt zelf blij te zijn met de keuze van Obama. Dat was in haar uitlatingen voor de einduitslag niet zo duidelijk (en toont eens te meer aan dat een journalist niet flexibel genoeg kan zijn)
(5) momenteel hét nieuws in onze "vrije" pers als het over de nieuwe president gaat

Uit analyse van het

Uit analyse van het stemgedrag blijkt dat het homo-huwelijk juist verworpen werd dankzij de minderheden: een meerderheid langs Afro-Afrikaanse en Latino-kant stemden tegen het homo-huwelijk in Californie, terwijl er langs blanke kant er wel een meerderheid voor te vinden was.

Beste Bartvb, lees even The

Beste Bartvb, lees even The Myth of the Black/Gay Divide, op http://www.counterpunch.org/wolf11142008.html

"In the wake of Barack Obama's historic victory, a false and reactionary narrative has emerged that blames Black voters for the gay marriage ban that passed by a 52 to 48 percent margin in California..."

Wie anders dan de USA?

Wie, zeg me wie kan de rol van de USA, die zich als leider in de wereld van gisteren én vandaag gedraagt overnemen? Ze krijgen en kregen veel kritiek, dikwijls zeer terecht, doch er zijn ook zeer zeker positieve elementen.
Ik meen dat ondanks hun eigen oorlogsverleden, de States van zeer groot belang zijn geweest en nog zijn in het globaal behoud van de wereldvrede.
Wie anders verdedigt steeds de mensenrechten én de democratie wereldwijd?
Wie anders wil massavernietigingswapens uit handen houden van gevaarlijke dikwijls dictatoriale leiders. Wie anders springt steeds in de bres bij natuurrampen, nog vooraleer bvb Europa hierover vergadert. Ok, natuurlijk zijn er ook de economische motieven die tellen, maar bij wie zouden die van geen tel zijn? Bij de Russen ? Bij de Chinezen ? Bij de Indiërs ?
Persoonlijk zie ik vandaag geen enkele andere grootmacht de rol van de USA overnemen én het beter doen.
Daarom is m.i. Obama zo populair is in het buitenland omdat iedereen ondertussen weet dat Bush te weinig bagage had om de rol van de States in de wereld goed te leiden.
Laten we hopen dat de nieuwe Amerikaanse president de wereldeconomie, de vrede, de armoedebestrijding en de verdraagzaamheid een nieuw elan kan geven.

Tags