Zijn liedjes gaan al 20 jaar over de innerlijke strijd met onder andere een manische depressie, vervreemding en onbeantwoorde romantische gevoelens, wat zijn nummers even mooi als angstaanjagend maakt. Gelukkig heeft hij zijn droge gevoel voor humor nog niet verloren, maar de levenslange strijd heeft hem getekend. Dat blijkt niet enkel op het podium, want het komt ook -volgens sommigen 'te '- uitvoerig aan bod in een documentaire die in 2006 over hem gemaakt werd (Bekijk de trailer: http://nl.youtube.com/watch?v=wJZOe65eA4Y ). The Devil and Daniel Johnston (2006), won de prijs ‘Best Documentary Directing’ op het Sundance filmfestival.

Daniel Johnston heeft een kinderlijk-naïeve stijl die zijn muziek op een unieke manier gepaard laat gaat met een sombere thematiek en eigenzinnige nummers. Ze zijn heel persoonlijk en het zou me dan ook niet verbazen wanneer ‘Come as you are’ van Nirvana een verwijzing naar de cultfiguur Johnston was. Tot aan de jaren ‘90 bestond het oeuvre voornamelijk uit amateuristisch opgenomen cassettes (met o.a. het nummer Speeding motorcycle: http://nl.youtube.com/watch?v=2TnC8eHjq-I&NR=1 ) en zong hij voornamelijk over verloren liefdes, het onvermogen tot communiceren, zijn liefde voor de Beatles en de stripheld Captain America: “ Jack Kirby is the greatest artist that ever was, in my opinion", zei Johnston over een maker van de strips. Naast muzikant is Johnston ook gekend als beeldend kunstenaar.

Het uitgebreide oeuvre met meer dan 500 nummers werd gecoverd door Flaming Lips, Pearl Jam, Sparklehorse, Yo La Tengo en Teenage Fanclub . De tribute dubbel-cd The Late Great Daniel Johnston: Discovered, Covered, bevat niet alleen oorspronkelijke uitvoeringen, maar ook Johnston-covers door onder meer Beck, Tom Waits en Eels. Die cd wordt beschouwd als een van de hoogtepunten uit zijn carrière. Toen MTV in 1985 de 'music scene' van Austin kwam filmen, brak hij door als nationale cultfiguur. Er was echter ook een keerzijde aan dit succes: zijn ziekte werd commercieel gezien net zo sterk uitgebuit als zijn muzikaliteit. Aan het eind van de jaren ‘80 moest hij bovendien twee keer in een psychiatrische inrichting worden opgenomen.

Het label Homestead was inmiddels begonnen met het uitbrengen van Johnstons oeuvre op vinyl. Daarna trad hij niet alleen solo op, maar ook met geestverwanten als Jad Far (Half Japanese) en Butthole Surfer Paul Leary. Aan het eind van de jaren ‘90 en in het nieuwe millennium nam hij, volgens sommigen, zijn beste werk op in de vorm van aanstekelijke pop met helder klinkende gitaren en keyboardpartijen.

Nummers: www.myspace.com/dannyjohnston Live-numers: True love will find you in the end: http://nl.youtube.com/watch?v=5ucN4DActxA&feature=related Rock this town http://www.youtube.com/watch?v=VwgrB9yL_HM&feature=related Devil Town: http://www.youtube.com/watch?v=MOJOjXbNHLs&feature=related