Eric Goeman28 november 2008 – 18:48

Vandaag, zoals gisteren en morgen, sterven er 26.500 kinderen op de wereld.

Om het even duidelijker te maken:

Dat is:

· 1 kind elke drie seconden

· 18 kinderen elke minuut

· De dodentol van de Aziatische tsunami van 2004 elke week

· De dodentol van de oorlog in Irak elke 15 tot 36 dagen

· Bijna 10 miljoen kinderen elk jaar

· Ongeveer 80 miljoen kinderen stierven tussen 2000 en 2008.

De stille moordenaars zijn armoede, honger, groeiende sociale ongelijkheid, eenvoudig te genezen aandoeningen en ziektes.

Zij zijn de grootste slachtoffers van de voedselcrisis en de huidige financiële crisis. Zij zijn de dodelijke slachtoffers van de mondiale belastingevasie naar de belastingparadijzen. Zij zijn de overtolligen van de vrije markt, de gedumpten in het casinokapitalisme.

In weerwil van de schaal van deze dagelijkse voortwoekerende katastrofe is dit nauwelijks nog nieuws. Laat staan belangrijk nieuws. De wereld heeft andere zorgen in prime time.

Zaterdag 29 november gaat in Doha de tweede VN-conferentie ‘Financing for Development’ van start. Honderden deelnemers van de Verenigde Naties en vertegenwoordigers van NGO’s zullen zich buigen over de impact van de financiële crisis op ontwikkelingslanden.

Het is een schande dat diegenen die enkele weken nog goede sier met beloftes van veranderingen probeerden maken tijdens de G20 in Washington zich niet zullen vertonen in Doha.

Ook de Belgische politieke klasse heeft duidelijk belangrijker zorgen om het hoofd. Misschien B-H-V? Of de benoeming van de drie burgemeesters? Het stilvallen van de communautaire dialoog? De breuk in het kartel SP.A – Vlaamse Progressieven? Het op gang trekken van de regionale verkiezingen?

De Belgische regering stuurt geen enkele officiële vertegenwoordiger naar Doha.

Eigen volk eerst? Nooit gedacht?