Indymedia.be is niet meer.

De ploeg van Indymedia.be is verhuisd naar DeWereldMorgen.be waar we samen met anderen aan een nieuwswebsite werken. De komende weken en maanden bouwen we Indymedia.be om tot een archief van 10 jaar werk van honderden vrijwilligers.

Kinshasa zit vol: deel 1

Kinshasa zit vol: deel 1

Christien13 januari 2009 – 22:12

Het is druk in Kinshasa, te druk. Al uren staan we in de brandende zon te wachten in kilometerslange files. Ik zucht als we weer een halve meter verder raken, maar weet dat me opwinden in deze stad kostbare energieverspilling is. Zonder te bewegen staar ik naar buiten. Daar zie ik rijen auto’s voor en achter mij. Ik adem de zwarte rook in van een uit België afkomstig scoutingbusje naast ons. Onder mijn raampje doen straatverkopers een verwoede poging om liefdeszalf, water, appels, tv-antennes en puppies aan mij te slijten. Sommigen verkopen niets, vragen simpelweg om geld. Het zijn vaak nog kinderen, brutaal en gevormd door het ruwe leven van de straat. Ik ben onvermurwbaar en zoem mijn raampje dicht met een simpele druk op de knop. Een hand kan nog net ontsnappen.

DSC01650.JPG

Zoveel auto’s, zoveel mensen. Maar de stad is er niet voor gemaakt. De wegen zuchten onder de uit Europa geïmporteerde jeeps en de tweedehandse afgedankte bestelbusjes die omgetoverd zijn tot halfrijdende collectieve taxi’s. Kinshasa zit vol.
Wat eerst een stad was voor 400.000 mensen, is in een aantal jaar tot miljoenenstad verworden. Daar zuchten de wegen onder.

Druppels. De eerste regen van het seizoen valt zachtjes op de brandende straten. Langs de kanten van de wegen staan lange rijen ongeduldig wachtende reizigers. Zij hopen uit de binnenstad te ontsnappen met behulp van het ‘openbaar vervoer’. Maar hun hoop vraagt om geduld, de reizigers zijn met honderden.
Wanneer een taxi stopt, vliegen de papa’s en de mama’s er op af. Bij heftige regenval bestaat de regel der galantheid niet meer, dan geldt de wet van de sterkste. Iedereen wil naar huis, de reis is nog ver. Een moeder met een meisje op haar rug delft het onderspit en wordt ruw naar achteren geduwd als zij op het dak probeert te klimmen. Bijna valt ze achterover.
De regen klettert nu op de straten, vult de gaten, laat de chauffeurs voorzichtiger rijden. Iedereen weet, een te diepe kuil kan fataal zijn voor de toch al gammele auto’s. En dan komt niemand meer thuis.

De regen is gevaarlijk. Ze neemt losse grond mee, spoelt aarde weg. Met bakken vult zij de goten, maar die zitten al vol met afval en modder van de vorige regenvloed. Dus moeten de geulen overstromen. Water neemt struiken mee, laat huizen verzakken, slaat stukken wegen weg. De aanhoudende regen zorgt ervoor dat er kloven ontstaan. Waar huizen in verdwijnen. Als kartonnetjes vallen ze in nog geen week tijd in metersdiepe ravijnen.

Kinshasa is te vol. Het totale gebrek aan een goed stedenbouwkundig beleid zorgt ervoor dat mensen overal en nergens bouwen. De stad barst uit zijn voegen en daarom strijken bewoners neer op de heuvels rondom de binnenstad. Met alle gevolgen van dien; doordat de natuurlijke beplanting heeft plaatsgemaakt voor lemen huisjes, krijgt de regen vrij spel op de hellingen. Bij elke regenbui wordt zand verplaatst en de heuvels veranderen daardoor in snel tempo in ravijnen.

Erosie komt in de hele wereld voor. Maar in Kinshasa groeit het probleem met de dag. Waar liggen de oplossingen? In mijn volgende artikel presenteer ik er een aantal.