Indymedia.be is niet meer.

De ploeg van Indymedia.be is verhuisd naar DeWereldMorgen.be waar we samen met anderen aan een nieuwswebsite werken. De komende weken en maanden bouwen we Indymedia.be om tot een archief van 10 jaar werk van honderden vrijwilligers.

Hotel Dois Irmãos: het Indymedia.be-mediacenter in Belém

Hotel Dois Irmãos: het Indymedia.be-mediacenter in Belém

Iedereen raadde mij aan om een taxi te nemen. Normaal kies ik altijd voor het openbaar vervoer, maar we zijn in Brazilië. Dit is geen land om zotte dingen te doen en zeker niet op dit uur. Elk jaar worden hier 50.000 mensen vermoord, heb ik gelezen tijdens mijn voorbereiding voor het Wereld Sociaal Forum. Brazilië staat aan de absolute top wat het moordcijfer betreft.

Ik vraag toch nog eens of er geen goede busverbindingen zijn op dit uur van de luchthaven naar de stad, maar de vrouw van het autoverhuurbedrijf verzekert mij dat ik voor mijn eigen veiligheid beter een taxi kan nemen.

Aan de chauffeur -een moedige vrouw- vraag ik om mij naar het goedkoopste hotel van Belém te brengen. Ze zet mij af om de hoek van de busterminal waar drie hotelletjes naast elkaar staan. Twee zijn volzet, in het derde heb ik prijs: een kamer voor amper 5 euro. Legal! , De max! Francine Mestrum had mij gewaarschuwd dat de prijzen torenhoog zouden oplopen omdat lokale reisbureaus alle hotels in Belém hadden gereserveerd, om ze daarna met mondjesmaat vrij te geven aan exuberante prijzen.

Speculatie dus, en dat tijdens het Wereld Sociaal Forum!

Mijn enthousiasme verdwijnt meteen als ik geconfronteerd wordt met mijn kamer: een hok waar juist een bed in past. Vuile lakens, smerige vloer, geen raam en nauwelijks plaats om mijn rugzak neer te zetten. Hier blijf ik niet, denk ik. Voor vannacht is het perfect, maar morgen pak ik mijn spullen en zoek ik iets beters. Die nacht deel ik mijn kamer en bed met kakkerlakken en ander vreselijk ongedierte die mij toch niet uit mijn slaap kunnen houden.

bP1010464.jpg

Intussen zijn we een week later en heb ik vrede genomen met hotel Dois Irmãos. Het is een rustplaats voor mensen op doorreis, één gringo (ik) en een paar garimpeiros, goedzoekers die diep in het regenwoud in de meest ondenkbare omstandigheden leven en werken. Voor hen moet aankomen in Belém telkens een enorme cultuurshock zijn en Dois Irmãos een luxehotel.

Aan het gekreun dat door de dunne wanden mijn kamer binnendringt, leid ik af dat mijn hotel ook een ontmoetingsplaats is voor geliefden of een plek waar straathoertjes hun klanten ontvangen. Wanneer ik mensen vertel waar ik mijn stek heb, kennen ze het. Iedereen kent Dois Irmãos. Zouden ze hier dan ook al eens van bil gegaan zijn? Ik vraag het me telkens af, maar ik heb het nog nooit durven vragen.

Mijn 'hotel'kamer en het internetcafé naast de busterminal zijn het Indymedia.be-mediacenter in Belém. In mijn hok schrijf ik de artikels -en nu deze blog. En wanneer ik klaar ben wandel ik de hoek om naar het internetcafé. Toen ik daar voor de gesloten deuren stond deze ochtend, leerde ik Alonso kennen, een taxichauffeur die klanten ronselde aan de ingang van de busterminal.

Ik vraag of zijn job gevaarlijk is. Zeer gevaarlijk, antwoordt hij. Zijn broer was ook taxichauffeur en werd acht jaar geleden vermoord. Sindsdien zijn nog eens zeven collega's van hetzelfde taxibedrijf vermoord en is hijzelf drie keer overvallen. Eén keer werd hij door de overvaller in zijn hoofd geschoten. Gelukkig was het wapen niet geladen. Hij hoorde enkel klik, klik,klik en is er met de schrik van af gekomen. “Het leven is hier niets waard,” zegt Alonso. Wat is er met de moordenaar van zijn broer gebeurd? Die is weggelopen. “Alleen god weet waar hij is.”

Alonso is geen voorstander van de mensenrechten. Criminelen die zware feiten gepleegd hebben, komen er met een kleine straf van af. “De wet is zwak in Brazilië.” En de gevangenissen zitten overvol, voeg ik er aan toe. Maar Alonso kent geen medelijden: “Elke gedetineerde kost de maatschappij 500 reales per maand. Ze krijgen eten en drinken en betalen niets voor hun onderdak, terwijl ik slechts 350 reales verdien met mijn taxi en daarmee drie kinderen moet onderhouden.”

Zou Alonso niet liever iets anders doen? “Jazeker,” zegt hij, “maar het is de enige manier om rond te komen.”

bP1010663.jpg

leogargouille

Gepost door leogargouille
27.01.2009

Tags