christophe28 januari 2009 – 17:34

De Standaard noemt het World Economic Forum van Davos de jaarlijkse hoogmis van het kapitalisme. De machtigste bankiers en ceo's van de wereld willen de crisis oplossen. Het lijkt een beetje op een congres van stropers die het probleem van de uitstervende gorilla willen aanpakken. “Vorig jaar hoorde ik hier nog de goeroes van de internationale financiële wereld met de Amerikanen op kop hun financiële creaties, producten en methoden aanprijzen. Kritische vragen over een mogelijke grote luchtbel werden met misprijzen beantwoord”, schrijft ACV-voorzitter Luc Cortebeeck op zijn blog vanuit Davos. Cortebeeck is één van de tien vakbondsleiders die toegelaten worden tot dit walhalla van het neoliberalisme. In opdracht van de wereldvakbond moet Cortebeeck een “sociale stem” laten horen, maar de voorzitter van het ACV heeft gemengde gevoelens bij die opdracht. “Dienen de vakbondsleiders als 'excuustruus' sinds niet gouvernementele organisaties en vakbonden een alternatief forum organiseerden?”

De wereld vormgeven dus. Dat willen ze daar doen in Davos en dat hebben ze de voorbije jaren ook gedaan. Resultaat is een ecologische en economische crisis zonder voorgaande. Een aantal van de hoofdverantwoordelijken van de financiële crisis die overal ter wereld zoveel ravage aanricht maakten vorig jaar nog het schone weer in Davos. Dick Fuld is één van hen. Deze voormalige topman van de failliete bank Lehman Brothers kwam eerder deze week nog in het nieuws omdat hij één van zijn vijf luxueuze villa's aan zijn vrouw verkocht voor 100 dollar in de hoop zo te ontkomen aan boze schuldeisers. De val van Lehman Brothers was één van de eerste dominosteentjes van de crisis. Fuld bracht de bank ten val door zijn ongeremde goklust en winstzucht. Toen hij gevraagd werd hoeveel miljoenen er in al die jaren in zijn eigen zakken verdwenen, moest hij het antwoord schuldig blijven. Hij wist het waarschijnlijk oprecht, maar het zou in de buurt van het half miljard dollar liggen.

Fuld heeft het nu te druk met het redden van zijn vijf villa's om zich nog veel zorgen te maken over de toestand van het kapitalisme. 2400 anderen zullen het wel in zijn plaats doen. Aan de andere kant van de wereld in het Braziliaanse Belém doen duizenden andersglobalisten dat ook. Al zijn die laatsten niet bezorgd om de winstcijfers en beurskoersen, maar wel om de voornaamste slachtoffers van de crisis: bedreigde werknemers, werklozen, gepensioneerden, derdewereldlanden en ons ecologisch systeem. Of zij geloowaardige oplossingen weten te verzinnen, zal u de komende dagen hier kunnen lezen.