Indymedia.be is niet meer.

De ploeg van Indymedia.be is verhuisd naar DeWereldMorgen.be waar we samen met anderen aan een nieuwswebsite werken. De komende weken en maanden bouwen we Indymedia.be om tot een archief van 10 jaar werk van honderden vrijwilligers.

Geweldloos verzet tegen NAVO top geslaagd

Geweldloos verzet tegen NAVO top geslaagd

De NAVO-top blokkeren? Het leek een onmogelijke opdracht. De NAVO maakte van Straatsburg immers een bezette stad, onderverdeeld in rode, oranje en gele zones en vol politieversperringen. De vredesactivisten die wilden protesteren tegen de happenings naar aanleiding van 60 jaar NAVO, werden nauwlettend in de gaten gehouden, gestopt aan de grensovergangen of zelfs willekeurig getrakteerd op traangas en arrestaties. Tegelijkertijd werd de betoging gegijzeld door gemaskerde gewelddadige groepjes. Toch slaagden we er in enkele toegangswegen naar de top geweldloos te blokkeren.

Block Nato aan de slag

Een bont gezelschap van Europese bewegingen was al maandenlang bezig met het voorbereiden van de blokkade-acties. De gelegenheidscoalitie doopte zichzelf 'Block Nato' en sloeg haar tenten op in het internationale actiekamp zo'n tien kilometer ten zuiden van de stad. Europese vredesorganisaties, actiegroepen en sociale bewegingen verzamelden er om de plannen verder uit te werken en om de activisten voor te bereiden op wat er zou gebeuren. Deelnemers vormden basisgroepjes, organiseerden de praktische uitwerking van de actie, en volgden trainingen waar ze zich oefenden in geweldloos blokkeren.

Andreas Speck, één van de organisatoren van Block Nato, beschrijft het opzet van de actie: “Op de Navo-top komen de politici van de Navo-lidstaten samen om te praten over hun komende interventieoorlogen. Ze komen samenzweren om het internationaal recht te schenden – een misdrijf dat volgens ons zeker een reactie van burgerlijke ongehoorzaamheid verantwoordt. Je kan betogen zoveel je wil, maar dat nemen ze niet echt serieus. Je moet ook proberen hun functioneren te bemoeilijken, hen letterlijk beletten om die toekomstige inbreuken op het internationaal recht voor te bereiden. We hoeven daarvoor trouwens niet de hele stad te blokkeren: dat doet de politie zelf. We moeten enkel de toegangspoorten blokkeren. Hiervoor gebruiken we alleen onze eigen lichamen.”

Toegangswegen dicht

De activisten kozen vier strategische invalswegen en beslisten om deze op zaterdag 4 april in alle vroegte te bezetten. Temidden van de wegblokkades en patrouilles, slaagden ze erin de straten naar de top een ganse voormiddag in te nemen. Ze hielden een sit-in, speelden muziek en deden aan clownerie. Actievoerders van Vredesactie sloten zich aan bij NATO ZU (Ziviler Ungehorsam, of Burgerlijk Ongehoorzaam). Deze coalitie van vredesgroepen uit onder meer Engeland, Duitsland, België, Finland en Frankrijk nam een noordelijke invalsweg voor haar rekening.

Marie, één van de Belgische deelnemers: “We zijn de hele nacht lang onderweg geweest om de politiecontroles te omzeilen en op het blokkadepunt te geraken. Samen met zo'n 250 vredesactivisten uit heel Europa sloten we met een zitblokkade een toegangsweg ten noorden van de rode zone af. Tientallen personenwagens moesten rechtsomkeer maken. De politie keek nauwlettend toe, maar kwam niet tussenbeide. De sfeer was ontspannen, zelfs feestelijk.”

Terzelfdertijd vonden ook 2 andere blokkades plaats. Eén in het centrum op de voornaamste verbindingsweg tussen beide oranje zones, zeer ironisch de Avenue de la Paix genoemd. Na op het universiteitsplein verzameld te hebben gingen enkele honderden mensen op weg naar dit punt. Onder begeleiding van een samba-band wandelden ze door een vreemdsoortige ochtendmist, gevormd door wolken traangas. Democratie versie Sarkozy houdt er een behoorlijk penetrante geur op na. Eenmaal de blokkade vaste vorm kreeg en aangroeide tot 500 mensen, gaf de politie het op en kon iedereen wat vrijer ademen.

Vanop het actiekamp in het zuiden vertrok een grote groep mensen die ook regelmatig mocht kennismaken met lokale irritant-geurende atmosferische verschijnselen. Eerst werden ze opgehouden aan de spoorweg, maar een groep van meer dan 500 mensen slaagde erin om in kleine groepjes her en der deze over te steken. De binnenstad was slechts bereikbaar via een paar bruggen waarop de politie zich verschanst had. Nadat een geweldloze overtuigingspoging met traangas begroet was, werd overgeschakeld op het alternatieve scenario. De Route du Rhin werd geblokkeerd. Dit is de zuidelijke verbindingsweg tussen de Europa-brug, waar op dat moment de regeringsleiders handjes aan het schudden waren, en de toegang tot de top-lokatie via de snelweg. Ook deze blokkade bleef ter plaatse ondanks wisselende atmosferische omstandigheden.

De apotheose

Na de middag ging iedereen op weg naar de grote demonstratie die zou vertrekken vanop de Pont de l'Europe, aan de grens tussen Frankrijk en Duitsland.

Maar dat was buiten de politie gerekend, die met roadblocks en traangasaanvallen, de betoging uiteen dreef. De vredesmanifestanten, geprangd tussen rellende groepjes en charges van de politie, bleven proberen de demonstratie te bereiken. Ondertussen hadden zich een aantal onheilspellende rookwolken gevormd boven de stad. Brandstichting in een oud douanekantoor, zo ging het gerucht. Ook het IBIS hotel en enkele andere gebouwen moesten eraan geloven. Groepjes gemaskerde mensen gingen stenen gooien naar de oproerpolitie, die reageerde met traangas en charges. De politie maakte geen enkel onderscheid tussen relschoppers en de duizenden vredesdemonstranten. Ze sloeg op geweldloze betogers in en gebruikte traangas om hen uit elkaar te drijven. Tegelijk gebruikten relschoppers de geweldloze manifestanten als menselijk schild. Mensen probeerden aan de stenen en het traangas te ontkomen, maar doordat het terrein waarop ze waren samengeduwd op een eiland lag, konden ze niet weg. Ontreddering bij de deelnemers aan de betoging. Verontwaardiging bij de organisatoren, die zich gegijzeld voelden door enkele kleine gewelddadige groepen. Het geweld van een minderheid bracht vreedzame betogers in gevaar. De media focusten op het geweld en lieten nauwelijks ruimte voor het geweldloze protest.

Gelukkig konden de bewegingen die deelnamen aan de blokkades in de ochtend terugkijken op een geslaagde en vreedzame actie. Duizenden mensen toonden dat ze op een kordate en effectieve manier 'nee' kunnen zeggen aan de NAVO. De gelegenheidscoalitie tussen de verschillende Europese vredesbewegingen, legt een basis voor verdere samenwerking. Dit wordt zeker niet het laatste afscheidsfeest van de NAVO.