Indymedia.be is niet meer.

De ploeg van Indymedia.be is verhuisd naar DeWereldMorgen.be waar we samen met anderen aan een nieuwswebsite werken. De komende weken en maanden bouwen we Indymedia.be om tot een archief van 10 jaar werk van honderden vrijwilligers.

"Turtelboom moet nu echt héél dringend iets doen"

"Turtelboom moet nu echt héél dringend iets doen"

BRUSSEL -- De sans-papiers die in de ondergrondse parking van de VUB verblijven, beslisten 59 dagen geleden om niet meer te eten. Een wanhoopssprong naar een beter bestaan. Eergisteren nog werd de 19-jarige Marokkaan Tarik naar het ziekenhuis gebracht. Hij is niet de eerste die in spoed moest afgevoerd worden. Ondertussen houden Turtelboom en de VUB de lippen stijf op elkaar, terwijl de wanhoopsactie een cruciaal punt bereikt. ‘Nu moet echt gehandeld worden,’ klinkt het bij zowel dokter Vanobberghen als bij Maaika Santana, die lid is van het VUB-actiecomité.

Eergisteren raakte bekend dat een 19-jarige man nog werd binnengebracht in de spoedafdeling van een Etterbeeks ziekenhuis. Dokter Vanobberghen, die de hongerstakers dagelijks opvolgt en oplapt, bevestigt dat, maar vertelt ook dat er foute informatie in de berichtgeving van verschillende nieuwsbronnen te vinden is. “Het gaat inderdaad over een jongeman van 19 jaar. Eergisteren is hij naar het spoed gebracht en zijn er de nodige onderzoeken gevoerd. Men berichtte dat de jongeman gisteren zou geopereerd worden, maar voorlopig is die operatie uitgesteld.” Het gaat inmiddels wat beter met de jonge Marokkaan. Voor alle duidelijkheid: hij is niet de eerste hongerstaker die men reeds in alle spoed naar het ziekenhuis moest brengen.

Omzendbrief

“Laat mij het zo stellen, ik hoop dat Turtelboom vandaag nog een omzendbrief klaar heeft,” vertelt dokter Vanobberghen. “Een algemene regularisatie zou nu het meest welkom zijn. Een omzendbrief rondsturen met duidelijke richtlijnen zou ook al een grote stap in de goede richting zijn. Ik zeg nu niet dat er vandaag of morgen een slachtoffer zal vallen in de parkeergarage van de VUB. Ik hoop uit de grond van mijn hart van niet. Ik doe mijn uiterste best om de sans-papiers te begeleiden, om te zorgen dat ze genoeg drinken en dat ze genoeg plassen.”

Voor dokter Vanobberghen is er dus een algemene regelgeving voor alle sans-papiers nodig. Anders zullen dit soort situaties zich blijven herhalen. “In de Begijnhofkerk en de ULB zijn er nu ook terug hongerstakingen. In Vorst en Schaarbeek wil men ook stoppen met eten. Als hongerstaken een voorwaarde wordt om papieren te krijgen, dan zijn we ver van waar we moeten zijn.”

Oranje kaart

Eergisteren reageerde directeur-generaal van de Dienst Vreemdelingenzaken Freddy Roosemont kort op de huidige situatie via een interview op de radio. Dokter Vanobberghen: “Roosemont, die net terug is van een reis naar Oostenrijk, legde er nog eens de nadruk op dat vreemdelingen die in een slechte gezondheidstoestand verkeren, een ‘oranje kaart’ kunnen aanvragen, maar dat is oud nieuws. Met zo’n kaart mag je drie maanden wettelijk in ons land verblijven. Hij zei dat hij nog geen aanvraag gekregen had van de hongerstakers. Maar dat is ook begrijpelijk. Eigenlijk is dat een oplossing die er geen is. In de Begijnhofkerk hebben hongerstakers nog geen jaar geleden een ‘witte kaart’ gekregen. Dat was ook een beslissing die genomen werd onder toezicht van Turtelboom en Roosemont. De hongerstakers vragen zich af waarom die willekeur er is. Waarom kreeg men toen een witte kaart en nu maar een oranje kaart? Het heeft ook te maken met de mogelijkheid tot werken. Ik zie deze hongerstakers niet binnen een week al de straten afschuimen, op zoek naar werk. Op zoek naar bijvoorbeeld een job in de bouw. Neen, die mensen zijn enorm verzwakt en zouden die drie maanden nodig hebben om te recupereren.”

VUB blijft stil

Maaika Santana is lid van het VUB-actiecomité. Met een tiental actieve mensen, bestaande uit personeel, studenten en hoogleraren, engageren ze zich om mensen van de VUB te sensibiliseren over de hongerstakingproblematiek, om samen met hen een bezettingsstrategie uit te denken, en om de Universiteit daarbij te ondersteunen. Ze engageren zich ook in een bredere strijd, om samen te werken met andere steuncomités van andere Universiteiten en andere organisaties. Volgens Maaika Santana is er echter bitterweinig interne reactie van de VUB-autoriteiten op de hongerstaking, die nu al bijna 60 dagen aan de gang is.

“Het blijft intern schandalig stil bij de VUB-autoriteiten,” vertelt Maaika. “Daarmee bedoel ik specifiek bij de rector en de woordvoerder. In het begin hebben zij wel nog publiekelijk via de media gezegd dat ze de actie steunen. Dat ze niet voor een hongerstaking zijn, maar dat ze wel het doel van de hongerstakers begrijpen. Via de Vlaamse Interuniversitaire Raad (VLIR) heeft de VUB sinds het begin van de bezetting gevraagd aan de regering om meer werk te maken van het regeerakkoord. Maar intern hebben wij al weken niets meer van de VUB-autoriteiten gehoord. Zij bezoeken ook heel weinig de bezetting. Eigenlijk willen ze dat de hongerstakers stoppen met hun actie. Gisteren stond dat nog expliciet in de kranten. We denken dat ze wachten tot er iets ergs gebeurt, of tot er verandering komt op niveau van de regering. Maar ze doen zelf niets om de situatie te veranderen.”

Het actiecomité kan momenteel voor weinig effectieve ondersteuning zorgen bij de sans-papiers, maar plant wel verschillende acties volgens Maaika. “Het klinkt misschien vreemd, maar je kan niet echt mensen ondersteunen die dood willen gaan. Wat wij wel doen is regelmatig langsgaan om te zien of ze iets nodig hebben of niet. Er is medische ondersteuning, maar specifiek kunnen we niet echt meer doen voor de hongerstakers. Wij gaan wel een politiek debat organiseren in mei, een actie houden op de campus, en misschien volgt er ook een betoging in mei. Morgenavond is er een vergadering voor alle steuncomités op de VUB.”

Media-aandacht

De persaandacht van de voorbije dagen heeft de hongerstakers wat nieuwe hoop gegeven. “Het bewijst voor hen dat ze niet vergeten zijn door de buitenwereld,” bevestigt dokter Vanobberghen. “Zelf hebben ze, om het metaforisch uit te drukken, de stem niet meer om op straat hun mening te roepen. Dat hebben ze ook allemaal al gedaan. Maar het betekent veel voor hen dat de pers dat nu doet.” De arts blijft meehopen op een deftige oplossing. “Het is helemaal niet hun bedoeling om irreversibele letsels op te lopen. De hongerstakers willen net gezond aan papieren geraken, werk krijgen en voor hun familie gaan zorgen. “