Indymedia.be is niet meer.

De ploeg van Indymedia.be is verhuisd naar DeWereldMorgen.be waar we samen met anderen aan een nieuwswebsite werken. De komende weken en maanden bouwen we Indymedia.be om tot een archief van 10 jaar werk van honderden vrijwilligers.

Dank U Sire… - Na “Miss Dakloos” de “Prijs Armoedebestrijding…”

Dank U Sire… - Na “Miss Dakloos” de “Prijs Armoedebestrijding…”

Dinsdag 28 april werd in aanwezigheid van Koning Albert II de eerste “Federale Prijs Armoedebestrijding” uitgereikt. Een initiatief van de Federale Staatssecretaris voor Armoedebestrijding, Jean – Marc Delizée (PS). Dat Delizée het méént, betwijfel ik niet. Enkele weken geleden was ik op zijn kabinet bij een tot een paar uur uitlopend gesprek over extreme armoede. Onze bemerking was of zo’n armoedeprijzen – één voor elk Gewest – niet de aandacht afleiden van de ware problemen. Het privé initiatief om een Miss Dakloos België te kiezen, was reeds walgelijk genoeg. Delizée kon het Federale Gemeenschappelijk Daklozenfront slechts moeizaam overtuigen.

“Integraal veilig…”

Eén op zeven Belgen leeft in armoede. In ons land trachten 17.000 daklozen te overleven. Met de regelmaat van een klok wordt de grote trom geroerd in de strijd tegen de toenemende armoede. Vlaams minister – president Kris Peeters droeg een week geleden zijn steentje bij in die woordenbrij. “Tegen 2020 moet elk Vlaams gezin een inkomen hebben dat de Europese armoededrempel bereikt en moet het aantal kinderen dat geboren wordt in armoede met de helft teruggedrongen worden”, zei hij. Van dit soort prognoses komt al decennia niets in huis. En ook, 7 juni nadert… Op mondiaal niveau neemt de extreme armoede eveneens toe. Een begrijpelijke reden waarom mensen de oversteek naar “Fort Europa” wagen.

De hulpverlening en “de sector”, het “middenveld” die geacht wordt de armen en de armste niet alleen te steunen, maar hen ook politiek bewust en actief te maken, is een industrie. Met talloze nine to five bureaucraten, die van vergaderen hun dagtaak maken. Dit type organisaties plant zichzelf voort, rijft subsidies binnen en is de trouwe vazal van “het beleid”. Geliefd maak ik me met deze uitspraken niet in “de sector”. De “basis” waarmee Philippe Decraene en ik door de activiteiten van het Daklozen Aktie Komitee (DAK) in Antwerpen werken, weet verdomd wel goed waarover het gaat. Het “middenveld” is grotendeels het knechtje van het establishment als instrument van “repressieve tolerantie”.

Dat “middenveld” lapt steeds openlijker de deontologie van de hulpverlener aan haar laars als klikspaan bij de flikken. Dat past in de filosofie van “integrale veiligheid”, waarbij het nep woord, jargon, “integraal” staat voor “één pot nat”. Het wordt zo “integraal veilig” dat je nergens meer veilig bent voor Big Brother, die al zijn netwerken verbindt en elke privacy schendt. OCMW’s werken daar vrolijk aan mee.

Arm = Crimineel

Daarenboven neemt de verwevenheid tussen “sociaal” en “veiligheid”, politiewerk, toe. Ondanks de boekenkasten die sociologen en andere intellectuelen van uit hun ivoren toren over armoede bij elkaar schrijven, van mekaar afschrijven, is de reguliere tendens in de maatschappij, de politiek: Armen = Criminelen. Armen zijn schuldig aan hun situatie. Armen die steun krijgen zijn profiteurs. Daaraan hebben allerlei “Armoederapporten” en door hun organisaties klaargestoomde armen die beleefd “het woord nemen” weinig verandert.

Minister – president Kris Peeters (CD&V) beweert bezorgd te zijn om de armen. Hij heeft een dubbele agenda en verbergt dat niet eens. Hij verklaarde: “Als we onze aandacht niet richten op en onze middelen niet gebruiken om armoede en sociale uitsluiting terug te dringen, dan kunnen we geen topsamenleving ambiëren in Europa”. Om het concreter te illustreren. Een Vlaamse stad als Antwerpen, waar de sociaal uitgeslotene meer en meer het straatbeeld bepalen, moet van die “visuele overlast” afgeraken, wil ze haar image van “bruisend”, waar het geld rolt, kunnen waarmaken. Ook Peeters wil niet alleen de armoede “terugdringen”, maar vooral de armen. Armen zullen nooit in die “topsamenleving” thuishoren.

Niets verbeterde

Een Belga bericht van 23/04/09: “Er is het afgelopen jaar weinig of geen vooruitgang geboekt in de strijd tegen de armoede. Dat blijkt uit de Armoedebarometer van Deceniumdoelen 2017, een samenwerkingsverband van negen organisaties en sociale bewegingen”. In datzelfde bericht werden de resultaten vermeld van de eerste meting die werd uitgevoerd door de armoede onderzoeksgroep van de Universiteit Antwerpen.

Citaat: “Daaruit blijkt dat er weinig tot geen vooruitgang is geboekt. In sommige domeinen is er zelfs sprake van een negatieve evolutie. Bijzonder opmerkelijk, benadrukken de organisaties, want in deze Armoedebarometer is de weerslag van de economische crisis nog niet opgenomen. Het samenwerkingsverband, dat spreekt over een verloren jaar, stelt vast dat de situatie op het vlak van gezondheid, inkomen, samenleven en onderwijs hetzelfde is gebleven of er licht op achteruit is gegaan”.

Samen met vakbonden

De door de grote kapitalisten, de banken uitgelokte economische crisis maakt ook in Vlaanderen en België honderdduizenden werklozen. We staan nog maar aan het begin van een sociaal bloedbad dat het aantal armen en extreem armen, massaal zal vergroten. Nu reeds schuiven “working poor” (1), mensen met een klein loon, mee aan bij de voedselbedelingen. De misdadige prijzen die Electrabel voor elektriciteit aanrekent, de hoge prijzen van gas en voor huur werden onbetaalbaar. Dat beeld past niet in de “topsamenleving” van Kris Peeters, maar hij zal onvermijdelijk met de gevolgen geconfronteerd worden.

Om de armen weerbaar te maken en hen niet alleen “bezig te houden”, zijn strijdbare bewegingen nodig die allianties aangaan met de vakbonden. Dat was uiteraard niet de sfeer die heerste op de uitreiking van de eerste “Federale Prijs Armoedebestrijding” aan drie organisaties, uit een lijst van negen genomineerden, die uit 131 kandidaturen geselecteerd werden. In het Art Deco monument Residence Palace nabij de Wetstraat stikte het van de “oortjes” en drukdoende figuren van het Hof. Tenslotte kan je in deze tijden van “terrorisme” van armen àlles verwachten. Ook een aanslag op onze geliefde Vorst, die zonder twijfel een brave mens is. We mochten dan ook dankbaar met hem op de foto.

“Minder gefortuneerden”…

Die brave mens symboliseerde hier wel de wijze waarop men basisinitiatieven tracht te recupereren. Het initiatief van Staatssecretaris Delizée is sympathiek, zeker. Uit de doelstelling van die prijs: “We willen de mensen duidelijk maken, en in het bijzonder zij die werken rond armoedebestrijding, dat we hun voortdurende inzet voor de zwaksten of minder gefortuneerden in onze maatschappij heel belangrijk vinden. Het is bovendien niet enkel een manier om hen te bedanken, met het toekennen van de prijs willen we hen stimuleren om vooral verder te gaan met hun werk”.

Het Antwerpse Daklozen Aktie Komitee (DAK) was één van de negen genomineerden op de short list. Als “minder gefortuneerde” richtte ik dat twaalf jaar geleden via een groot kraakpand op. Tot stomme verbazing van “de sector”, de politiek, het OCMW en de goegemeente bleven we overeind en werden een factor waarmee rekening gehouden wordt. We gingen, mijnheer Delizée, “vooral verder”. En met plezier, omdat één ding ons mee recht houdt: het ontbreken van elk spoor van respect voor “gezag” en “beleid”. Het zijn niet wij die iets te bewijzen hebben, maar de dames/heren. Dat hebben ze dan ook geweten. Wij en andere kleine vrijwilligersorganisaties vulden en vullen de grote gaten die het “beleid” laat vallen in de hulpverlening. Waarvoor geen dank, “helpen, helpt jezelf”.

Ondankbaar en wantrouwend…

Terwijl de zogenaamde “professionelen” hun huisje met tuintje afbetalen, werken in Vlaanderen, Brussel en Wallonië totale vrijwilligers en ervaringsdeskundigen dag en nacht om én hulp te verlenen én een politieke strijd te voeren tegen de oorzaken van de armoede. En dat zijn niet de armen zelf. Dankzij ondermeer dat werk raakte ik op een zwarte lijst van de flikken met “Extremisten – Terroristen”. Vlakbij de Vorst te mogen vertoeven was dan ook een grote eer.

Na zeven jaar “inzet voor de zwaksten of minder gefortuneerden” raakte ik, voorspelbaar, opnieuw in het zothuis, de psychiatrie. Je bent ervaringsdeskundige of niet. Ons type organisaties moet het van wonderen hebben. Net toen het establishment een zucht van opluchting slaakte omdat het DAK bijna dood leek, gebeurde dat wonder. De ex “junk” Philippe Decraene nam met al zijn intelligentie en werkkracht het hele DAK over. Bracht het tot grote bloei in het kraakpand ’t Klooster en is er nu de energieke animator van. Het Dak werd dus Federaal genomineerd en het schijnt dat dit een “erkenning” is. Hou je ver van dergelijke “erkenningen”, zou ik zeggen. Het klinkt ondankbaar en dat is het ook. Wij wantrouwen als organisatie net als iedere individuele arme elke overheid en gezag. Terecht.

Brussels politie “Metroteam”

De drie Vlaamse genomineerden kwamen uit Antwerpen. Het Wijkgezondheidscentrum ’t Spoor uit Borgerhout (2), het Project Energie en Armoede van Samenlevingsopbouw Provincie Antwerpen (3) en het DAK (4) uit Antwerpen. Drie werkingen die essentiële thema’s aanpakken. Betaalbare gezondheid, gas en elektriciteit met in het achterhoofd de maffia die Electrabel is, totale marginaliteit, dakloosheid, betaalbaar wonen. De prijs bedroeg 10.000 euro, voor elk Gewest één.

Het Brussels project “Metroteam” (politie) won niet. Het is boeiend om te ontdekken hoe de flikken wél prachtig werk op dat terrein doen. Van alle genomineerde organisaties werd op video een voorstelling getoond. Die van het slechts uit twee man bestaande “Metroteam” was één van de indrukwekkendste en herkenbaar voor allen die met daklozen werken. Een “vertrouwen team politie agenten”. Dit team wordt zeer gewaardeerd in het milieu. Het zou in elke Belgische stad navolging moeten krijgen. Dit gaat niet om misbruik van “integrale veiligheid”, maar om respect en kennis van de leefwereld van daklozen. Deze flikken staan dicht bij de mensen.(5)

Klassenstandpunt, Sire !

Het Wijkgezondheidscentrum ’t Spoor won verdiend de Vlaamse prijs. De arts die hem in ontvangst nam zei: “Dokters moeten er voor zorgen dat er geen zieken zijn. Moeten ook preventief werken. De artsen in dit land hebben er financieel belang bij dat er zieken zijn…”. Ik voeg er bij; de farmaceutische bedrijven hebben er belang bij dat er véél zieken zijn die zo duur mogelijk hun medicatie betalen…

En het bedrijfsleven, de kapitalistische economie heeft er belang bij dat er véél armen zijn die desnoods voor een habbekrats in hun fabrieken willen werken, die de lonen drukken. Armen maken deel uit van de arbeidersklasse, armen bevolken het reservoir van misbruikbare goedkope arbeidskrachten. Dit klassenstandpunt leeft sterker in Wallonië dan in Vlaanderen. Het is de basis om een werkelijk strijdbare beweging van armen op te bouwen. Iets waarover onze Sire eens moet peinzen.

(1) “Voedselbedeling – Er is nog brood” - http://www.indymedia.be/en/node/29939 .

(2) “ Gezondheidscentrum ’t Spoor” – http://www.wgctspoor.be .

(3) “Project Energie en Armoede” – http://www.energieenarmoede.net .

(4) “DAK” – http://www.daklozenaktiekomitee.eu

(5) “Metroteam politie Brussel” – http://www.herscham.be .