Foto's John Moussiaux

Mohamed Bouaza werd op 1 mei 2006 vermist na een avondje uit en 10 dagen later dood uit de Schelde gehaald. Vermoord volgens zijn moeder door een zekere Yannick en zijn vrienden die hem achterna hebben gezeten. Ook zijn broer en vrienden die er die avond bij waren getuigden over de achtervolging. Radia verwijt de hulpdiensten en voornamelijk het Loodswezen dat op de plek was die avond geen moeite te hebben gedaan om Mohamed uit het water te halen.

Mohameds dossier zit al drie jaar in de juridische mallemolen

Vlak na de feiten zijn de twee verdachten opgepakt en ondervraagd door de onderzoeksrechter. De raadkamer heeft hen buiten vervolging gesteld door het gebrek aan voldoende bewijzen. Daartegen is Radia in beroep gegaan. Het Hof van beroep gaf Radia gelijk en de verdachten moesten voor de correctionele rechtbank verschijnen. De verdachten zijn dan zelf in cassatie gegaan om toch maar niet te moeten verschijnen. Cassatie heeft hun aanvraag verworpen. Radia heeft alvast haar eerste overwinning behaald. De verdachten moeten dus nu toch voor de recher verschijnen. Niet voor moord wegens onvoldoende bewijzen maar voor slagen, verwondingen en bedreigingen. Deze beslissing was genomen in oktober 2008. Moeder Radia wacht nu op een datum. Ze weet nog steeds wanneer de rechtzaak voorkomt.

De mensen beseffen niet hoe erg het is om een kind te verliezen

"Drie jaar later voelt nog steeds hetzelfde als 1 mei 2006. Die dag dat hij niet naar huis is gekomen. Mijn eten smaakt niet en ik heb datzelfde benauwd gevoel als toen ik wist dat er iets gebeurd was," zegt Radia. De zichtbaar getekende moeder nam even tijd om na de herdenking even met me te praten.

"De pijn die blijf je houden, alle dagen. Soms zijn er een paar minuten en seconden dat je er even niet aan denkt maar een minuut later krijg je weer die klop. Oh nee mijn zoon is dood. Ook al zijn de broers en de zus er. Je mist een volledig gezin. Ik zit in een depressie en ben de laatste weken ziek geweest. Neen mijn leven zal nooit meer zijn zoals voorheen. Zijn dood is niet zomaar een dood maar een moord. Hij was op het verkeerde moment op de verkeerde plaats. Ik heb wel heel veel steun van mijn man, mijn kinderen en nauwe vrienden. Ik heb ook steun aan de praatgroep van de vzw Ouders van een vermoord kind. "

Gerechtigheid

"En daders moeten nog voorkomen. Het blijft voor ons wachten. Je kan een maand wachten maar het zijn er ondertussen drie jaar. Yannick D die mijn zoon bedreigde en achterna zat heb ik nog nooit gezien. Ik weet niet wij hij is. Hij is ook nooit niet komen opdagen tijdens de zaak. Ze sturen hun advocaat. Ik wil de dader zien. Ik wil weten wie hij is. Ik zal hem nooit geen kwaad doen. Hij straft zichzelf al elke dag dat hij die handen gebruikt waarmee hij mijn zoon heeft vermoord. Ook al zou hij zich verontschuldigen. Ik zal hem nooit vergeven. Misschien dat het helpt voor de verwerking. Maar wat hij mijn kind heeft aangedaan is niet te vergeten en niet te vergeven. Ik heb mijn kind gebaard voor de toekomst. Ze hebben mijn en zijn toekomst afgepakt. Enkel voor de kick. De volgende datum in de zaak is 25 mei dan komt het Loodswezen voor. Zij hebben Mohamed gezien en aangesproken maar hem niet gered en pas laat de hulpdiensten gebeld. Dat staat duidelijk in het dossier.

Vandalisme op de herdenkingsplek

Ik kom hier drie keer per week een foto van mohamed hangen en bloemen leggen op de plek waar hij in het water is gevallen. De vernielingen en vooral het gebrek aan respect doet me heel veel pijn. Elke keer wordt de foto en de bloemen weggehaald. Zelfs de ijzeren stangen van de railing waar ik de foto hang hebben ze kapot gemaakt. Ik weet niet wie dat doet maar je ziet duidelijk het verschil. Juist deze plek van nog geen halve meter, waar ik de herinnering aan mijn zoon levendig wil houden wordt telkens weer gevandaliseerd. Een meter verder zien de ijzeren railings er perfect uit. Elke keer als ik hier bloemen kom leggen dan staan ze me hier ook uit te lachen vanuit de loodsbootjes en de politieboot. Dan roepen ze 'ach zoveel geld voor schone bloemen, ze zijn straks toch weg.' Dan denk ik sukkelaars toch. Geld maakt me niets uit, het leven van mijn vermoorde zoon is mij meer waard.

Maes Marina van de vzw Ouders van een vermoord kind bracht haar steun aan de familie Bouazza

Maes Marina is voorzitter van de vzw Ouders van een vermoord Kind in Brugge. De vereniging bestaat al 20 jaar. "Ik heb zelf ook een dochter die 20 jaar geleden vermoord werd. Ze was 16 jaar toen ze vermoord werd. We zijn een zelfhulpgroep, opgericht door de ouders van vermoorde kinderen. We organiseren één keer per maand een praatsessies met de ouders. We begeleiden de ouders ook tijdens het proces en verschaffen hulp per mail en telefonisch. Zowel ouders van minderjarige als meerderjarige kinderen zijn bij ons welkom. De ouders van vermoorde kinderen belanden meestal in een depressie. Ze geraken aan de drank en drugs en komen er niet meer uit. Daarom is het contact met lotgenoten zo belangrijk. Je verdriet verminderd niet met de jaren maar je leert het een plaats geven. Je leert ermee omgaan. Mensen worden na een tijd gemeden. Het zit nog steeds in de taboesfeer."
Meer info: www.oudersvaneenvermoordkind.be

Jacquie Dever steunt de familie en volgt de zaak op de voet.

Hieronder de steuntekst die ze bracht

Beste familie, beste mensen,

Ik wil dan ook in deze tijden van verkiezingen een oproep en een noodkreet lanceren aan al wie het politiek goed meent in dit land. Doe er wat aan. Zorg ervoor dat strafzaken een eerlijke kans krijgen. Respecteer de redelijke termijn. En bovenal, geef ieder slachtoffer de kans en het recht om de draad van het leven weer op te nemen en zijn maatschappelijke rol te vervullen. En zorg ervoor dat de bloemen die we hier vandaag voor Mohamed neerleggen, morgen niet vertrapt en vernield worden, zorg ervoor dat zijn nagedachtenis onaangetast blijft want Mohamed blijft voor altijd ons dierbaar, voor altijd van ons.

Eén van de vrienden van Mohamed. Achter de foto van Mohamed zie je de beschadigde railing.