De commissie van deskundigen verwijt de bolivariaanse republiek van Venezuela al meer dan acht jaar dat het parlement nog steeds geen wettelijke initiatieven heeft genomen om de vrijheid van vereniging te garanderen. Ook de “Conseil national électoral” blijft zich moeien in de syndicale verkiezingen.

Nog een verwijt is dat er geen echte syndicale dialoog tot stand komt en dat enkel organisaties, zowel van vakbonden als van patroons, die de trouw zijn aan de regering, erkend worden. Daarom biedt de Commissie van de deskundigen opnieuw een technische bijstand aan om de overlegorganen op te richten en de sociale dialoog te organiseren. Die steun werd tot nu toe altijd afgewezen.

Er zijn plezanter dingen om verslag over uit te brengen. Niet dat het amusementsgehalte niet hoog is, maar dat is na 10 uur vergaderen toch danig gezakt. Het doet immers pijn dat de werknemersgroep zich laat verdelen en dat ook luidruchtig en schaamteloos toont aan werkgevers en regeringen.

Ik heb overdreven medeleven van een vakbond voor een regering altijd al verdacht gevonden.

Het zou anders kunnen als syndicalisten in eerste instantie syndicalist blijven en van daaruit (en meer wordt ons niet gevraagd) het onafhankelijk verslag van de commissie van Deskundigen bespreken. Niet om er het eigen gelijk al dan niet in terug te vinden, maar om, als het even kan, er in dialoog en overleg met de regeringen en de werkgevers, tot een gemeenschappelijke conclusie te komen waar de mensen misschien beter van worden.

Dat lukt in de 24 andere dossiers en over de syndicale rechten in Myanmar in een speciale zitting. Dat lukt niet over syndicale rechten in Venezuela.

Verslag van René Geybels, ABVV vertegenwoordiger in de normencommissie