De klachten zijn niet nieuw. Al in 2006 (en vorig jaar) werd het dossier in de Normencommissie besproken. Maar de Iraanse regering heeft nog altijd niet de gevraagde informatie gegeven, noch maatregelen getroffen om de discriminatie, vooral van vrouwen, te elimineren.

Meisjes en vrouwen hebben nog altijd veel minder kans op opleiding en dus op werk. De regering verschuilt zich achter “culturele, historische, religieuze en economische redenen” om één en ander goed te praten.

Maar daar is “Genève” niet mee gediend. De internationale normen verbieden discriminatie en de Commissie wil dan ook maatregelen zien die bijvoorbeeld het recht afschaft van de man die zijn vrouw kan verbieden te gaan werken of die het mogelijk maakt dat een vrouw, ook na haar 40ste, een baan kan hebben.

Etnische minderheden, Koerden, Turken, Azeris, worden nog altijd gediscrimineerd. En ondanks herhaald aandringen, weigert de regering informatie te geven die het tegendeel zou aantonen.

“To comply with the convention or not to comply with the convention?” grapt de regeringswoordvoerder, omringd met twee gesluierde dames en een etnische Iranees. Die mag zelfs in zijn taal iets zeggen, de dames niet.

Zijn lang verhaal wordt gelukkig afgebroken. Ook hier was een document op de vergadering handiger geweest. Nog beter: verslagen op tijd aan de Deskundigen bezorgen!

De regering van Iran blijft in de hoogste mate in gebreke.
Werkgevers en werknemers kunnen kopie voorlezen van de opmerkingen die ze vorig jaar gemaakt hebben. Er is absolute onwil bij de regering. Iran werkt hard aan een vertrouwenscrisis met de Internationale Arbeidsorganisatie.

Een speciale paragraaf is hier wel op zijn plaats.

Verslag van René Geybels, ABVV vertegenwoordiger in de normencommissie