Raf Verbeke01 juli 2009 – 13:19

Gisteren schortte het Grondwettelijk Hof in Karlsrühe de Duitse ratificatie van het Verdrag van Lissabon op.

Vlak na de Europese verkiezingen, midden de stoelendans van EU-topjobs en voor het beslissende Ierse referendum over het EU-Verdrag is dir zeer belangrijk nieuws. Gidsland Duitsland moet zijn eigen wetten aanpassen, zoniet is de ratificatie van het Verdrag door de Bundestag niet geldig.

Barrosso, Merkel,Verhofstadt, Dehaene en de Ierse regering zullen dit besluit natuurlijk minimaliseren. Om zo snel mogelijk de nieuwe posten volgens het nieuwe Verdrag te kunnen regelen. En om de Ierse bevolking, de enige die zijn zeg heeft over de Europese staatshervorming.

Hoe is het mogelijk dat het parlement van de grootste en rijkste EU-lidstaat niet in staat is vooraf orde op zaken te stellen in haar nationale wetgeving vooraleer over te gaan tot de goedkeuring van een Verdrag ? Het antwoord is simpel: elk ernstig debat over het Verdrag van Lissabon was taboe sinds de referenda in 2005 in Frankrijk en Nederland. Een aantal moedige euro-parlementsleden hebben zelfs moeten vechten om te beschikken over de volledige tekst van het Verdrag. Publicatie van een volledige tekst was iets voor NA de goedkeuring.

Het Verdrag van Lissabon is immers meer dan een president van de Europese Raad of een “Europese Minister van Buitenlandse Zaken”. Het is de bundeling van 30 jaar neoliberale EU-beleid. Waarin de liberalisering van de markten en de militaire opbouw tot Grondwet worden verheven. Zonder dat het Grondwet mag genoemd worden.

België zit in het zelfde schuitje als Duitsland. Net als in Duitsland heeft België het EU-Verdrag geratificeerd zonder haar nationale wetgeving aan te passen. Op 18 juni 2008 diende Herman Van Rompuy een wetsvoorstel om solidariteitsakkoorden mogelijk te maken tussen de 9 Belgische parlementen. Deze 9 parlementen krijgen door het Verdrag gelijk met de andere nationale parlementen van de lidstaten vetorechten om het wetgevend werk van de EU te blokkeren ( subsidiariteit) En om naar het Europees Hof te stappen. De Belgische ratificatie is niet rechtsgeldig indien 2/3 meerderheid van de Kamer geen wettige basis geeft aan akkoorden tussen parlementen om van hun rechten gebruik te maken. Een zelfde opbodpolitiek zoals wij gezien hebben met BHV of zoals wij vandaag zien met de begroting dreigt zich voor te doen indien dit stukje Belgische Staatshervorming dat de Europese staatshervorming moet mogelijk te maken, nog niet gestemd.

Net als in Duitsland stapten in België burgers, waaronder ondergetekende, naar het Grondwetttelijk Hof. Om de ratificatie van het EU-Verdrag nietig te verklaren en van vooraf aan te herbeginnen met een breed maatschappelijk debat en een deftige informatie van de verkozenen en de publieke opinie. De eerste besluiten hierover verschenen al in het Staatsblad maar de debatten zijn nog aan de gang.

Gisteren startten ook de gesprekken tussen de federale en de deelregeringen over een solidariteitsakkoord over Belgische begrotingen. De EU is toezichthouder op de begrotingen van de lidstaten. Via het Stabiliteitspact dat de Maastricht begrotingsnormen oplegt. En precies dat Stabiliteitspact is een sluitstuk van het EU-Verdrag.

Van Rompaey vaart uit naar de “ vechtfederalisten” van de Forza Flandria achter de regeringsonderhandelaars. Maar hij geeft de vechtfederalisten zo maar een cadeau ! 9 deelparlementen ( bv ook het handvol nederlandstalige verkozenen in het Brussels Parlement of de Duitstalige Raad) de zelfde rechten geven als de Deutsche Bundestag . Hoe geloofwaardig en hoe democratisch is dat in het land van alarmbellen en bevoegdheidsconflicten ? Het lijkt alsof Van Rompaey de Belgische communautaire agenda wil exporteren naar de EU om er vanaf te zijn.

De Wever daarentegen hangt de stoere jongen uit. Met dreigementen over herziening van het Stabiliteitspact. Maar in wezen is hij net als de andere partijen de EU-waterdrager die het EU-Vedrag aanvaardt zonder dat het eigen volk ook maar iets te zeggen heeft. Zijn houding heeft niets te maken heeft met een democratische Staatshervorming laat staan zelfbeschikking van het Vlaams volk. Integendeel ! op sociale zekerheid veilig te stellen moet het Verdrag van Lissabon door de strot van de bevolking geduwd worden. Zonder informatie, zonder debat laat staan een referendum.

Wie 5 minuten politieke moed heeft trekt zijn lessen uit de Duitse kink in de EU-kabel. In plaats van te schaduwboksen over de benoeming van Barosso zouden de pas verkozen euro-parlementsleden een eigen basistekst uitwerken met de spelregels van een Europese democratie. En die voorleggen in een referendum aan de volkeren van de 27 lidstaten.

Het eurosceptisme zou wegsmeltenn als sneeuw voor de zon. De bevolking zou zich kunnen vereenzelvigen met haar instellingen. En België… zou tenminste werk kunnen maken van een echte Staats hervorming waar de democratie niet geleid wordt door communautair opbod, maar waar de verhouding tussen gemeenschappen gebaseerd is op een ander Europa .

Ovrigens heeft de crisis het EU-Verdrag ingehaald . De banken zijn in staking. De belastingbetaler betaalt hun financiële minimale dienstverlening. Precies om na de recessie terug de oude neoliberale orde van liberalisering, averechtse herverdeling en besparing op sociale zekerheid veilig te stellen moet het Verdrag van Lissabon door de strot van de bevolking geduwd worden. Zonder informatie, zonder debat, laat staan een referendum. De landen die het meest geliberaliseerd hebben lijden het meest onder de crisis.

Raf Verbeke

CAP

Mede-indiener Verzoek nietigverklaring Verdrag van Lissabon.

www.onzezeg.be