Indymedia.be is niet meer.

De ploeg van Indymedia.be is verhuisd naar DeWereldMorgen.be waar we samen met anderen aan een nieuwswebsite werken. De komende weken en maanden bouwen we Indymedia.be om tot een archief van 10 jaar werk van honderden vrijwilligers.

Ieperfest 2009: waarvoor staat hardcore vandaag?

Ieperfest 2009: waarvoor staat hardcore vandaag?

In de aanloop naar Ieperfest 2009 spraken we met Bruno. Hij stond begin jaren negentig mee aan de wieg van dit internationaal befaamde Ieperse hardcorefestival, en nog steeds is hij één van de drijvende krachten. Zoals alle medewerkers op vrijwillige basis. Maar wat is dat eigenlijk, hardcore? En waarvoor staat 'straight edge'? Gaan die twee altijd samen? En is hardcore een muziekgenre met een boodschap? Een kennismaking.

IMG_7362.jpg

(foto Vik)

Waar komt hardcore vandaan?

Bruno: “Het is het allemaal begonnen met bands als Black Flag, Bad Brains en Minor Threat, eind jaren zeventig, begin jaren tachtig... Washington DC is een belangrijke scène geweest. Die bands hebben baanbrekend werk geleverd. Alles was nieuw, alles moest nog ontdekt worden. Nu hebben we een groot circuit van festivalgangers, organisatoren, zalen die geïnteresseerd zijn om hardcore te boeken. Toen was dat helemaal niet zo.”

Welke boodschap wilden die bands uitdragen?

“Ze waren tegen het gevestigde establishment. Ze waren tegen de rock-bands. Hun muziek was veel harder. Het was ook een andere attitude. Maar ik weet niet of de Bad Brains veel boodschap hadden, behalve de rasta-boodschap. Black Flag had wel sociaal geïnspireerde teksten, maar ik interpreteer ze niet als een een politiek geïnspireerde band. Voor Minor Threat hetzelfde, al is hun grote verdienste wel geweest dat ze de hele 'straight edge'-beweging op gang gebracht hebben. Die heeft tot op vandaag veel aanhangers. Maar de echt politieke bands zijn pas later gekomen.”

Je verwijst naar de 'straight edge'-gedachte. Wat houdt die in?

“Ian Mackaye en zijn band Minor Threat wilden zich afzetten tegen bepaalde mensen die het naar hun zin te bont maakten: die dronken, rookten, drugs gebruikten,... Zij stelden: 'Wij hebben dat niet nodig. Wij doen daar niet aan mee. Wij zijn straight edge.'”

Dat is alles?

“Veel mensen denken dat ook vegetarisme daarbij hoort. Dat is voor veel straight edge mensen wel belangrijk, maar het zit niet bij de basisprincipes. De leden van de legendarische straight edge band Slapshot uit Boston, bijvoorbeeld, zijn allemaal vleeseters. Het is eigenlijk vooral: geen drugs.”

Dat is toch een persoonlijke keuze?

“Dat is een persoonlijke keuze, maar ze is door die bands wel met succes uitgedragen over de hele wereld. Zo had je eind jaren 80 ook in België een sterke straight edge scene, opgestart in Kortrijk, die tot op vandaag nog altijd zeer invloedrijk is.”

Is Ieperfest een straight edge festival?

“Neen, maar bij de eerste editie in 1992 speelden er wel bijna alleen straight edge bands. En bijna alle lokale hardcorefans waren straight egde. Voor veel bands was het een quasi-vanzelfsprekendheid om zich als straight edge te profileren.”

“De jaren daarop, vanaf 1995, zagen we dat steeds meer mensen geïnteresseerd geraakten in hardcore. Het circuit groeide. De straight edge-beweging nam niet af in aantallen, maar wel procentueel. In het begin was misschien de helft straight egde, nu nog maar een paar procent. Er spelen dit jaar 68 bands op Ieperfest. Hoeveel volledige straight edge bands zouden daarbij zijn? Misschien 10. Terwijl dat bij de eerste editie 12 van de 15 bands was."

Die associatie "hardcore=straight edge" is dus fout?

"Zeker de dag van vandaag. Hardcore is ook niet meer per se maatschappijkritisch denken. Voor een deel van de aanhangers is dat wel nog zo: hardcore is een levensstijl waarbij ze zich kritisch opstellen ten opzichte van alles wat rondom hen gebeurt. Maar voor een grote groep is hardcore gewoon een jas die ze aan- en uittrekken en aan de kapstok hangen: harde muziek, een strakke broek, een coole T-shirt, tattoos,... Ik denk voor de meerderheid."

Vind je dat jammer?

"Ja en neen. Ja, omdat het jammer is dat niet iedereen zich kritisch opstelt ten opzichte van wat er in de maatschappij gebeurt. Nee, omdat we vroeger met weinig waren. Nu zijn we met zeer veel. Er zijn relatief gezien minder mensen kritisch, maar toch zijn het er in totaal meer dan vroeger. En het positieve is dat hardcorefans die zeggen 'die boodschap kan me geen barst schelen' toch met de ideeën geconfronteerd worden, en er zo toch een zekere invloed van ondervinden. Misschien latent, maar die invloed is er zeker. Ik denk dat dat een goede manier is om mensen met bepaalde ideeën in contact te brengen."

"Vegetarisme bijvoorbeeld. Het is mijn opinie dat we veel minder vlees moeten eten. Als mensen daar via hardcore - want er zijn nog altijd veel bands die daar wél om geven - mee worden geconfronteerd, is dat goed."

Bijzonder aan Ieperfest is ook dat het een niet-commercieel festival is...

"Het is te zien wat je met 'commercieel' bedoelt. Winst maken is inderdaad geen doel op zich. Maar er moet wel geld in het laadje komen om de boel draaiende te houden. Met andere woorden: hoe meer er bij ons op het terrein geconsumeerd wordt, hoe beter. Maar dat is louter om de continuïteit van Ieperfest te kunnen garanderen. En als er iets overschiet gaat dat gewoon naar de twee vzw's die de boel organiseren."

Welke vzw's zijn dat?

"Republiek Vort 'N Vis en Genet vzw. Republiek Vort 'N Vis uit Ieper is twintig jaar geleden door onder andere mezelf opgericht uit onvrede met het toenmalige JOC (Jongeren Ontmoetinscentrum), waar het naar onze mening allemaal te braaf en te afgelikt was. Er waren ook geen goede repetitieruimtes. Daar wilden we ook voor zorgen. Mede door het hardcorefestival is ons centrum al die tijd in leven kunnen blijven, ook financieel. Vort 'N Vis wordt nu wel gesubsidieerd, maar in de beginjaren was dat niet zo. Het was niet evident om de boel draaiende te houden. In het JOC zijn tegenwoordig dingen mogelijk - hardere bands enzo - die vroeger nooit of te nimmer denkbaar waren. Dat is mede omdat Vort 'N Vis de weg geëffend heeft."

"Genet vzw zit in Gent. Als platenlabel ontstaan in 1992, het eerste jaar van Ieperfest. Eerst een tijdje onder dak geweest bij Vort 'N Vis, maar daarna losgekoppeld. Al een aantal jaar mede-organisator van het festival. Ons voornaamste doel is onafhankelijke bands met een boodschap promoten. En we proberen ook het vegetarisch-veganistisch gedachtengoed bij de mensen te brengen. Zonder daarin fanatiek te zijn. We brengen platen op de markt en verdelen ook platen van andere labels. Kleinschalig. Op een bepaald moment is dat vrij grootschalig geweest, maar de markt is klein, en er is steeds minder interesse om platen te kopen, want er wordt veel gedownload. Niemand bij Genet wordt betaald. Alles is vrijwillig."

Weerspiegelt het engagement van een deel van de hardcore bands zich ook in hun teksten? En wat zijn dan de typische thema's?

"Sommige bands zijn zeer politiek-kritisch. Dit jaar speelt Reagan Youth op Ieperfest, een band die een tijdje uit elkaar geweest is maar die nu terug samen is. Opgericht in de jaren 80, toen Ronald Reagan president was van de VS. Zeer kritische teksten tegen het regime. Andere bands pleiten meer voor de 'straight edge'-gedachte. Nog andere trekken eerder mee aan de kar van de dierenrechtenbeweging. Allerhande wantoestanden in de maatschappij worden aan de kaak gesteld."

En niet-geëngageerde teksten, waarover gaan die dan: over de liefde?

"Over de summer of 69 (lacht). Nee, meer over de vrienden en de crew. Hardcore is altijd een beetje 'mijn maten en ik' geweest, zelfs bij meer politiek geïnspireerde bands."

Wat zijn anno 2009 voor jou de belangrijkste hardcore bands?

"Dat is een zeer moeilijke vraag. Het circuit is zeer groot geworden. En wat is hardcore, ondertussen? Dat is een vlag die vele ladingen dekt. Je hebt zoveel subgenres... Maar een zeer populaire band is Terror, die op vrijdagavond speelt. Iedereen is fan van Terror: mensen die kritisch zijn, mensen die niet kritisch zijn,... Madball uit New York blijft ook een zeer belangrijke band."

Naar welke bands op Ieperfest kijk je dit jaar het meest uit?

"Misschien naar de minst evidente bands (lacht). Ik wil zeker An Emerald City zien, een instrumentale band uit Nieuw-Zeeland. En Bandanos, een Braziliaanse band: Zuid-Amerikaanse bands hebben meestal een boodschap. First Blood ook. En Blood Redemption natuurlijk, een band van ons eigen Genet label: ze hebben die dag een CD-release. Raein, een Italiaanse screamoband. Trashtalk uit de VS: harde boel. Nueva Etica, een straight edge band uit Argentinië. En 108, een band die oorspronkelijk zeer hard krishna geïnspireerd was maar daar ondertussen een haat-liefdeverhouding mee heeft opgebouwd. Teveel om op te noemen eigenlijk..."
Voor het volledige programma: www.ieperfest.com

BRUNOPOLY

Mag dit jaar Reflections en andere wel staan, of zijn ze weer een te grote bedreiging voor je kraampje...

re:

Reflections is present hoor.

Bruno weet niet of de Bad

Bruno weet niet of de Bad Brains een andere boodschap uit te dragen had dan 't rastafari geloof. Als ik dat lees dan vraag ik me toch even af of Bruno wel goed geluisterd heeft naar de teksten. In de song I and I survive bijvoorbeeld horen we toch duidelijk een héél sociaal relevante boodschap waar mening hardcore bands vandaag de dag nog iets zouden kunnen van opsteken. En zo kan ik gemakkelijk een heleboel nummers van de Bad Brains opsommen waar de teksten overduidelijk over meer handelen dan enkel maar 't rastafari geloof.

En wat de hardcore van vandaag de dag betreft...wel, wélke hardcore ? Het is een triest feit dat hardcore tegenwoordig niet meer de kritische beweging is die ze aanvankelijk wel is geweest. de schreeuw tegen het onrecht is een holle schreeuw geworden, en om maar even uit het rastafari geloof te citeren, zeer vergelijkbaar met de Godspraak die we terug vinden bij de profeet Isaias: "het is een volk geworden dat enkel nog lippendienst uitvoert"...de mee gescandeerde teksten zijn veel te vaak voor zowel de band als voor de fans lege verkondigingen 'omdat dit nu eenmaal is wat hardcore bands zouden moeten doen'.
Wat mij betreft zou de 'beweging' zeker een injectie politiek bewustzijn mogen krijgen, of zelfs gewoon wat meer bewustzijn tout court. Niet omtrent de laatste te volgen trends, niet over welke 7' hot is, maar over werkelijke en relevante zaken. En ja, misschien zijn vele mensen het beu om nog maar eens te moeten luisteren naar feiten die vertellen over dat merk schoenen waar ze zelf mee rondwandelen of de chocomelk die ze nuttigen maar denk dan ook eens aan de aanhoudende activist, die ondanks het zien van zoveel onverschilligheid toch dapper verder blijft gaan met zijn betoog. Het protest kan en mag niet doven zolang bedrijven de macht hebben die ze heden ten dage bezitten...het protest mag niet doven zolang er mensen zijn op deze wereld die het moeten stellen met minder dan een dollar per dag, zolang er arbeiders zijn die in sweat shops hun ganse gezondheid opofferen zodat wij in het westen kunnen blijven rondlopen in over geprijsde producten die onze status moeten bepalen én waar onze identiteit afhankelijk van is.
Dat is wat hardcore zou moeten betekenen: een niet aflatend protest tegen het onrecht van de wereld. Een houding van protest in al wat we zeggen én doen. Een getransformeerde mentaliteit die de motor is van onze inzet in het ijveren voor een betere wereld, een meer rechtvaardige wereld, een wereld waar we wel gewoon teksten kunnen schrijven over 'de crew en onze vrienden'...maar zolang we dat niet kunnen vrees ik dat er ook nog heel wat songs zullen worden geschreven over 'het backstabben van vrienden uit de crew'...het hangt nu eenmaal allemaal samen in onderlinge verbondenheid, en die samenhang staat symbool voor de hele lange weg die er nog te gaan is.
'Begrijpe wie begrijpe' kan zei de grote leraar en hij deed de spreekwoordelijke boeken dicht...en de menigte bleef achter, zij begrepen het niet. Vandaag, hebben we het nog steeds niet begrepen.

Break down the walls.

hardcore

Hi,
Ik ben Maarten Geeraerts. 30 jaar.Ik ben een hardcore-fan sinds mijn 14.Helaas krijg ik het schijt van het volk die nu naar die "hardcore" shows gaan. Zeker van al dat neuw hardcore/ metalcore-gedoe. Het is één grote fashion-show geworden. De meeste jonge gasten weten niet eens welke band er aan het spelen is, maar ze staan daar wel zo belachelijk te slaan en te schoppen in het rond.De meeste bands trekken toch gewoon op elkaar. Zelfde riffs, zelfde structuur, zelfde stem, zelfde breakdowns etc...allemaal zo voorspelbaar.
Velen gaan nu kwaad zijn op mij, maar de nieuwe generatie hardcore dudes vergelijk ik met de Johnys die iedere week naar de discotheek gaan.Die staan ook maar te bewegen op iets dat ze niet kennen. Ze moeten het niet kennen, zolang de beat maar goed is. Kijk eens naar de kledij van de jumpers en die die van de nieuwe Hardcore-dudes. Net hetzelfde. Zelfde soort schoenen, truitjes, broeken, zelfde soort tattoos, en dan nog die petjes... en allemaal van een duur merk.
Je kan mij ouderwets vinden, maar ik vind dat het allemaal wat persoonlijkheid mist en een ruggegraat!
Ook vele jonge hardcore/metalcore bands zouden beter eens wat meer waardering beginnen krijgen voor andere bands van een ander genre, of voor bands die al wat bewezen hebben. Ik heb al een paar keer mee gemaakt dat die snotters dingen begonnen te eisen waarvan mijn broek afviel,terwijl ze nog maar 3 keer een podium van dicht hadden gezien. Ik werk al jaren voor grotere bands en ga geregeld op tour in het buitenland. Wat ik daar tegenkom met in hoofdzaak jonge hardcore-metalcore bands.... dat hou je niet voor mogelijk!!! Ik scheer niet alle bands over de zelfde kam, maar ik heb nog maar weinig uitzonderingen gezien!
United we stand, devited we fall. Natuurlijk.
In een grote bende hebben ze allemaal een grote muil, eens ze er alleen voor staan kunnen ze niks meer en zijn ze niks meer dan een grijze muis in de massa.

grtz,
Maarten Geeraerts