Erik De Bruyn07 september 2009 – 14:15

Guy Lauwers, Jo Vermeulen en Dirk Wiesé van de Antwerpse SP.a zaten eerste rij in de Bourla, ter gelegenheid van de benefietavond van Ademloos. Ze zaten er nog wat onwennig bij in de confrontatie met de schitterende en niets en niemand ontziende ‘litanie’ van Anne Provoost, maar ze waren er toch maar. Men zal de SP.a verwijten bochten te hebben genomen in het Oosterweeldossier, en dat valt natuurlijk niet te ontkennen. Maar Confucius zei het al: “Alleen de allerwijsten en de allerdwaasten veranderen nooit van mening.” En als de SP.a nu mits enig bochtenwerk dan toch op de juiste koers zit dan kunnen we dat als Antwerpenaren alleen maar toejuichen.

De recente ontwikkelingen in het Oosterweeldossier opent mogelijkheden. Eerste opdracht is en blijft het gevaar van een honderdjarige stadsverminking af te wenden. Maar daar bovenop zou de politieke spin-off op termijn wel eens gunstig kunnen uitpakken voor links. Maar dan enkel op voorwaarde dat de linkerzijde en in de eerste plaats de SP.a het slim speelt.

Er is namelijk geen plaats voor platte politieke recuperatie in dit dossier. Het zou niet verstandig en niet efficiënt zijn mochten de SP.a, Groen! en de PVDA elk hun eigen partijpolitieke campagne voeren bij de mobilisatie van de neen-stem. De partijpolitiek oogt niet echt fraai momenteel, en zeker niet in het Oosterweeldossier. Laat de partijen zich daarom profileren op de fora die tot hun beschikking staan, maar voer het ‘huis aan huis gevecht’ dat nodig zal zijn om de Antwerpenaar op 18 oktober naar het kieshokje te krijgen onder één vlag. En dat kan alleen de vlag van Ademloos zijn. De ploeg van Wim Van Hees heeft bewezen over een succesformule te beschikken, ook al wordt hen dan wel eens populisme verweten. Bovendien zou het een erkenning zijn van het harde werk dat in beginsel een paar dozijn vrijwilligers maand in maand uit in weer en wind hebben verzet om tienduizenden handtekeningen te verzamelen. Het is dankzij hen en niemand anders dat de Antwerpenaar op 18 oktober een stem in het kapittel krijgt.

Het is ook dé manier bij uitstek om het cordon sanitaire rond het Vlaams Belang te handhaven. Laat De Winter moederziel alleen proberen om het referendum te misbruiken voor zijn eigen partijpolitieke agenda.

Deze manier van werken zal natuurlijk een kleine aanpassing vergen van de politieke zeden en gewoonten in de Antwerpse SP.a. De Ademloze strijders van het eerste uur binnen de partij, met name de mensen van SP.a Rood, moeten gerehabiliteerd worden. Wij mochten jaren aan een stuk spitsroeden lopen en we werden binnen de eigen partij met de nek aangekeken. Zand erover. Ik zou bijna zeggen:’Walk and don’t look back’. Maar dan moeten we vanaf nu in dit verhaal wel de plaats toebedeeld krijgen die ons toekomt.

De campagne die de komende zes weken gevoerd zal worden biedt voor de Antwerpse SP.a de mogelijkheid om de rangen te sluiten, verloren terrein te herwinnen, en de oude succesformule van de socialistische partij als actiepartij van onder het stof te halen. Denk maar aan de manier waarop de SP scoorde in de jaren tachtig, als de politieke uitdrukking van een campagne tegen de kruisraketten die op het terrein gevoerd werd onder de politiek neutrale vlag van het VAKA.

De mogelijkheden zijn zelfs groter dan dat. Het biedt de SP.a de kans om de warme en open partij te zijn die ze beweert te zijn. Om over de partijgrenzen heen samen te werken met de rest van ‘progressief Antwerpen’. Dat betekent wel dat de partij moet durven deelnemen aan een dans die ze niet altijd leidt. Dat ze erkenning opbrengt voor de rol die de gemeenteraadsleden van Groen! spelen in het Oosterweeldossier. En dat ze het noeste werk van de PVDA erkent, die met dokter Dirk Van Duppen als boegbeeld duizenden handtekeningen aanleverde en het dossier ook inhoudelijk zeer goed opvolgt.

En waarom dan niet meteen toekomstgericht denken en een lans breken voor een meer duurzame breedlinkse samenwerking in Antwerpen, zoals Daniël Termont die ook voorstaat in Gent? Laten we het bittere hoofdstuk van de coalitievorming in het district Hoboken bijvoorbeeld daarmee definitief doorspoelen. Een cordon sanitaire tegen het Vlaams belang is nodig, maar een cordon sanitaire tegen de rest van de linkerzijde – laat staan tegen de interne linkerzijde – verdeelt alleen maar en brengt ons schade toe.

Een revival van links is in deze barre crisistijden meer dan nodig. Antwerpen heeft nog andere harde noten te kraken. Zoals de verdediging van de tewerkstelling bij Opel bijvoorbeeld. Ook daar is het belangrijk dat linkse oplossingen weer de boventoon voeren en dat linkse krachten elkaar versterken in plaats van elkaar vliegen af te vangen.