Valentnie01 oktober 2009 – 19:06

Inderdaad beschouwen de europese autoriteiten het nieuwe verdrag, dat een vereenvoudiging van de beslissings procedures inhoudt, als noodzakelijk voor de goede werking van de Unie met 27 lidstaten. Bijvoorbeeld met het huidige verdrag van Nice heeft elk land het recht te beschikken over een europese commissaris terwijl het verdrag van Lissabon toelaat een kleinere europese raad samen te stellen. Maar het verdrag van Lissabon betekent ook belangrijke veranderingen op het vlak van de buitenlandse politiek.

Zo krijgt de Europese Unie het statuut van een juridische persoon over het geheel van haar bevoegdheden.Dit zou haar de toestemming verlenen internationale akkoorden en verdragen af te sluiten met veel meer gevolgen voor de lidstaten als ervoor. Het verdrag van Lissabon creert een functie van "super minister" die de Unie vertegenwoordigd voor buitenlandse zaken. Dit zou het gemeenschappelijk gezicht van de Unie herkenbaar moeten maken in internationale onderhandelingen. Terwijl deze institutionele veranderingen uitvoerig voorgesteld worden, hoort men minder spreken over de inhoud van het verdrag dat voortaan ook al vast ligt in het verdrag.

De politieke ideologie en vooral de buitenlandse politiek zijn stevig verankerd in het verdrag van Lissabon. Een van de doelstellingen van het projekt zijn de 'integratie' te bevorderen van alle landen in de mondiale economie, waarbij stap voor stap de obstakels voor internationale handel uit de weg worden geruimd. Door het verdrag van Lissabon te ratificeren, engageren de lidstaten zich - met hun bevolking - op de weg van de 'vrije handels politiek' . En dat terwijl de "vrije handel" geen neutraal begrip is. Het is een bepaalde economische doctrine waarvan er ook andere bestaan en zo een keuze dient via democratisch overleg, door het afwegen van de voor en de nadelen, in een debat tot stand te komen. In een democratie kan dit niet zo maar opgelegd worden zonder debat. De nood aan debat wint alleen maar aan legitimiteit met de actuele crisis, veroorzaakt door het neoliberale beleid. Door de markten met elkaar te verbinden en zichzelf te laten reguleren zonder staats controle, heeft de hypotheekcrisis die in de VS is gestart zich over de hele wereld verspreid. Hierbij dwingt de crisis ook nog eens de staten om de banken te redden waarmee hun eigen solvabiliteit wankelt, wat verarming en meer werkeloosheid veroorzaakt. In het licht van deze feiten,is de vrije markt doctrine van het verdrag van Lissabon niet alleen bekritiseerbaar maar ook verontrustend.

Een bezorgdheid die alleen maar groeit met het kennisnemen van het duidelijk plan van de Europese commisie en het Europese parlement om in 2015, een grote transatlantische markt te vormen met de VS.Het gaat erom zoveel mogelijk obstakels uit de weg te ruimen die vrije handel, investeringen of vrij verkeer van goederen en commerciele diensten in de weg staan tussen de twee grote mogendheden . Het project is niet nieuw en niet neutraal. Een van hun belangrijkste pijlers is de Trans Atlantic Business Dialogue (TABD) : deze lobby verenigt de grootste prive ondernemingen in Europa en de VS.. Deze denktank is gelanceerd door de Amerikaanse regering en de Europese Commissie en heeft een adviserende functie in het helpen tot stand komen van een transatlantische vrije markt die als catalysator zal dienen voor de liberalisering van de wereldhandel en de welvaart. Verre van welvaart, brengt de veralgemening van de "vrije markt doctrine "(Het doel van het neoliberalisme) chaos en instabiliteit.

Gedurende twee eeuwen proberen mensen overal de' vrije markt' werking te ontrekken aan elke publieke controle, met als gevolg altijd dezelfde crisissen, grote ongelijkheden, extreme armoede Wij weten dat deze politiek niet de oplossing maar de oorzaak van het probleem is. De algemene vrijheid van economische regels zonder een politiek van herverdeling en solidariteit, zijn de oorzaak van de waanzin waar de wereld onder lijdt en in wegzakt. Het alternatief bestaat uit een verandering van richting. Toch constateren we dat het transatlantisch projekt vasthoudt aan het willen creeren van een zellfregulerende zone van vrije handel en markt tussen de twee grootmachten en zelfs op wereldschaal. Net zoals de sociale bewegingen die in Zuid Amerika zich verzetten tegen de vrije markt zone van Amerika, weten wij dat dit de verkeerde weg is.

Toch constateren we dat met de nieuwe instrumenten van buitenlandse politiek in dit verdrag, juist de opbouw van deze vrije handels zone sneller zou gaan. Het gaat over een agenda die ons geen verrassingen laat. We kennen het menu: flexibilisering, inividualisering, verminderde rechten, vermindering van sociale. zekerheden,minder solidariteit, liberalisering en deregularisaties.Op deze steeds verder doodlopende weg zal het volk in Ierland op 2 okt een volgend signaal geven.

Alles voor de markt, alles voor de vrije markt is zeker een standpunt dat verdedigt mag worden door haar politieke voorstanders maar is het rechtvaardig om het via een verdrag te verplichten voor alle politieke meerderheden in de 27 lidstaten, nu en in de toekomst? Voor ons is dat antwoord negatief. De democratie en het universeel stemrecht zijn uitgehold als een specifiek politiek programma wordt opgelegd aan iedereen (bijna 5 miljard mensen) als de enige mogelijke keuze.

[Uit Le Soir 1 oct 2009]

http://www.lesoir.be/forum/cartes_blanches/2009-10-01/agenda-cache-trait...