Indymedia.be is niet meer.

De ploeg van Indymedia.be is verhuisd naar DeWereldMorgen.be waar we samen met anderen aan een nieuwswebsite werken. De komende weken en maanden bouwen we Indymedia.be om tot een archief van 10 jaar werk van honderden vrijwilligers.

Wijkwerking in Sint-Niklaas: intimiteit of intimidatie?

Wijkwerking in Sint-Niklaas: intimiteit of intimidatie?

Als het regent in Molenbeek, druppelt het in Sint-Niklaas. Twintig gewapende agenten zetten eind september hun bivakmuts op en vielen sociale woonwijk Peter Benoitpark binnen. Een nieuw model om spanningen in “probleembuurten” tegen te gaan? Als oud-buurtwerker van de wijk zit ik toch met een paar vragen.

127050002003041802.jpg

Voor mij ligt een foto van J. waarop hij een jaar of vijf is. Fier poserend op een of ander kerstfeestje in de wijk, met zijn broer en een paar andere gasten waakzaam op de achtergrond. De foto dateert van 2002. J. is ondertussen twaalf. Eind september was hij een van de tieners/kinderen uit de Sint-Niklase wijk Peter Benoitpark die onder bedreiging van een politiegeweer tegen de bruine, bakstenen muur van een van de appartementsblokken moest gaan staan. Drugsrazzia, met de groeten van een twintigtal gewapende agenten-met-bivakmuts die uit anonieme wagens waren komen springen. “Het was precies zoals in de film”, vertelde een bewoner. Volgens een getuige drukte een van de “Robocops” een pistool tegen J. zijn hoofd.

In 'Het Laatste Nieuws' van 9 oktober zegt korpschef Jack Van Peer dat “de aanpak bij zo’n operatie wel anders is dan de inwoners van onze politie gewoon zijn. Er komt geen wagentje van het MO-team aangereden met een agent die een vriendelijk praatje slaat”. Van Peer vertelt dat het de politie “niet te doen was om de kleine garnalen, maar om de dealers.” Aan de actie zou ook “heel wat observatiewerk” vooraf zijn gegaan. Voor wie de uitleg van de plaatselijke Eerste Uniform leest, is er geen twijfel mogelijk: het Peter Benoitpark is het mekka van de Sint-Niklase drugshandel.

Bij mij deed dat nieuws de wenkbrauwen fronzen. Ik ben dan wel al een paar jaar weg uit de wijk, ik ken er nog steeds God en klein Pierke. Bovendien is het Peter Benoitpark een totaal ingesloten buurt: twee Oostblokachtige appartementen, twaalf huizen, een voetbalveldje en een stedelijk buurthuis. In de wijk, het wijkje – er wonen amper 250 mensen, zijn geen cafés waar dealers hun waar kunnen verkopen, noch theesalons, noch vzw’s. Niks. Dealen op straat is ongeveer het domste wat je kan doen, want geen hoogbouwwijk waar de sociale controle zo groot is. Wordt er dan niet geblowd? Toch wel. En wellicht zullen die blowers al eens wiet meebrengen voor elkaar uit Nederland. Maar georganiseerd dealen? En iets anders dan softdrugs? Een arm zou ik er niet op verwedden, maar het zou me sterk verbazen.

Hoe dan ook, mocht er sprake van dealen geweest zijn, dan is dat bij deze opgelost. “De drugsdealers zijn weg, het drugsgebruik kan hierdoor dalen, de kleine criminaliteit daalt meteen mee en dat komt de leefbaarheid van de wijk ten goede”, aldus de korpschef. Iedereen content. Toch is er iets vreemds aan de hand. De resultaten van de actie, zo geeft Van Peer wat schoorvoetend toe, liggen “beneden de verwachtingen”. Voor wie het Peter Benoitpark aanziet als een drugshol is dat zonder meer het understatement van de eeuw. De politie zou met moeite een paar gram wiet in beslag genomen hebben.

De vraag die mij bezighoudt is niet: is de politie nu zo’n bende prutsers dat ze een duizenden euro’s kostende operatie opzet voor een belachelijk kleine hoeveelheid softdrugs? Wel: gelooft de politie zelf dat het Peter Benoitpark Klein Amsterdam is, of heeft ze een reden om die wijk zo voor te stellen? Toen een van de aangehouden gasten twee dagen na de feiten zijn tijdelijk in beslag genomen gsm ging ophalen op het politiekantoor, informeerde hij nog eens naar de aanleiding van de raid. Antwoord: "we wilden tonen dat we ook nog bestaan".

Wie beweert dat het Peter Benoitpark een veredelde no-go zone is, is niet goed wijs. Of wil het ego van de tien daar rondhangende snotneuzen strelen.
Waarmee ik de reële, al jaren bestaande spanningen niet onder de mat wil schuiven, maar die hebben toch andere en complexere oorzaken dan ‘dealende schoffies’. Misschien vatte het beeld van M. en zijn twee maten, alle drie een jaar of 14, de onzin van de raid nog het beste samen. Geld samen leggend voor een Red Bull in Frituur ’t Brugsken klonk het niet zonder trots: “nu zijn we helemaal het getto van Sint-Niklaas, jong.”

De mix tussen jonge families van buitenlandse afkomst en Vlaamse gepensioneerden is geen garantie voor eindeloze polonaises op buurtfeesten. Maar, zoals een verontwaardigde buurtbewoner getuigt in 'Het Laatste Nieuws', “zowel bewoners als buurtwerkers spannen zich al jaren in om er een degelijker buurt van te maken en dat lukt ook. De actie van de politie heeft jaren werk om een goede samenleving te bevorderen kapotgeslagen. Deze aanpak is onverantwoord.” Zonder een wakkere journalist was geen kat in Sint-Niklaas op de hoogte geweest van de inval in het Peter Benoitpark. Nochtans: als het een beleidskeuze is om, na jarenlang in buurtwerk te hebben geïnvesteerd, paramilitairen in te zetten in de wijken, dan mag het schepencollege dat wel eens meedelen aan de bevolking. Of moet ze op z’n minst het fatsoen hebben om haar mond te houden over “het gemeenschapsgericht karakter” van het politiekorps.