christophe18 november 2005 – 18:05

Alain Clauwaert: "Wat de regering vandaag voorstelt, blijft voor ons onaanvaardbaar. Het beantwoordt totaal niet aan het gemeenschappelijk vakbondsfront van de betoging. Het antwoord dat men geeft is totaal onvoldoende om het te kunnen aanvaarden. De regering stelt ook dat als we het niet aanvaarden, ze dan teruggrijpt naar het originele pact. Dat is een zeer schandalige en onaanvaardbare tactiek."

De speciale brugpensioen-CAO's worden verlengd. Die gelden voor de metaalarbeiders, maar ook voor de werknemers in de chemie- en glassector. Die laatste twee zitten in uw centrale.

“Dat is uit de lucht gegrepen. Ik begrijp niet goed hoe de regering daarbij komt. Voor de metaalsector bestaat er een sectorale CAO. In de glas- en de chemiesector die nu ook plots opduiken in de regeringstekst bestaan er geen sectorale CAO's. Er zijn wel een aantal bedrijven die een dergelijke overeenkomst hebben. We hebben geteld om hoeveel bedrijven het gaat: in het glas zijn er drie bedrijven – grote bedrijven als Glaverbel zijn daar niet bij – en in de chemie gaat het over een 12-tal bedrijven. Dat is dus verwaarloosbaar. Op dat vlak is er dus niks geregeld.”

Wat zijn dan precies de verzuchtingen van de betogers die er wel hadden moeten inzitten?

“Het is wraakroepend dat de ganse problematiek van de herstructureringen met de sancties voor bruggepensioneerden die zich niet beschikbaar houden voor de arbeidsmarkt helemaal niet behandeld wordt in de aanpassingen. Daar wordt geen woord over gezegd.”

Dat moet er dus zeker nog in komen?

“Als er nu geherstructureerd wordt, gelden de brugpensioenvoorwaarden gedurende twee jaar. Dus iemand kan ook nog in aanmerking komen als hij aan de voorwaarden voldoet op het einde van die twee jaar. De mogelijkheid om mensen met brugpensioen te laten gaan verkleint met twee jaar. In de meeste gevallen kon je nu bij een herstructurering een sociaal bloedbad vermijden met die brugpensioenen. Vanaf nu komen veel minder mensen in aanmerking voor brugpensioen na een herstructurering. Er komen dus meer en hardere conflicten.”

Wat moet er dan nu gebeuren?

“Wij roepen het gemeenschappelijk vakbondsfront op om aan tafel te gaan zitten. Wij pleiten heel expliciet voor interprofessionele en federale acties. Geen acties die alleen aan de eisen van de Algemene Centrale tegemoet komen. Welke stappen en welke acties? Dat maakt deel uit van het overleg. Wij schuiven zeker geen datum naar voor en zeggen ook niet meteen wat het moet zijn. Dat moet bekeken worden met de andere centrales en met het ACV.”

De socialistische ministers van de PS en SP.A zeggen dat ze hard onderhandeld hebben. Meer zit er blijkbaar niet in.

“Dat is hun verantwoordelijkheid. Ik ga niet ontkennen dat ze hard hebben onderhandeld. Het zou ook spijtig zijn, mochten ze dat niet hebben gedaan. Als zijn niet inzien dat er ook in de ganse problematiek van de herstructureringen openingen moeten komen, dan moeten ze daar de verantwoordelijkheid voor dragen.”

De laatste weken was vooral de metaalcentrale de speerpunt van de acties. Waarom reageert de Algemene Centrale nu zo fel?

“Wij hebben altijd op dezelfde manier gereageerd. Maar we willen wel alles samen - federaal en interprofessioneel – doen. We gaan geen data naar voor schuiven. Dat moet gemeenschappelijk gebeuren. Wat de regering zich permitteert na 28 oktober en de 100.000 mensen op straat om zonder onderhandelingen met de vakbonden naar voor te schuiven, is een flagrante aanfluiting van het sociaal overleg.”