TA°JOE24 november 2009 – 00:54

”

Het intervieuw met Hans Bruynickx door leogargouille van 22 november 2009 in Indymedia komt wel een beetje op een vervelend moment. Verleden week namelijk kwamen met photoshop vervalste beelden boven water die de Al Gore- theorie moeten ondersteunen. En alsof dat nog niet genoeg was kwam ook nog interne communicatie ( gehackte e-mails en dokumenten ) van de University of East Anglia ( Phil Jones ) aan de oppervlakte over het manipuleren van de klimaatmetingen door dezelfde wetenschappers die rapporten opmaken voor de UN. en over strategiën om skeptici te discrediteren en monddood te maken.
In een technologische samenleving heeft de wetenschap een alomtegenwoordige impact op ieders bestaan en zijn wij voor ons overleven, in heel grote mate afhankelijk van die wetenschap en haar beoefenaars. Integriteit van deze mensen is dus van levensbelang voor de maatschappij en kan zich uiten in verschillende vormen oa. door bestaande studies wetenschappelijk kritisch te beoordelen. Wetenschappelijke fraude neemt ongekende proporties aan en de gevolgen zijn niet te overzien. Denk maar aan Genetische Manipulatie ( straks hebben we de Codex Alimentarius ), Nanotechnologie... Denk ook aan het hele A/H1n1 gebeuren.

Twee vragen kunnen hierbij gesteld worden:
- ontbreekt het Hans Bruynick en zijn wetenschappers aan de nodige skills om wetenschappelijke studies kritisch te evalueren? ( de data waarop de opwarmingscurve gebazeerd is werden nooit publiek gemaakt ) http://www.youtube.com/v/Y8CVh2deXTI
- zijn hun conclusies gebazeerd op frauduleuze wetenschappelijke studies?
Beide zaken zijn voor wetenschappers een regelrechte blamage.

Het is dan ook hoogst bedenkelijk dat iemand met een achtergrond als Hans Bruynick, docent milieupolitiek, coördinator van het Vlaams Interuniversitair Steunpunt Duurzame Ontwikkeling en voorzitter van Bond Beter Leefmilieu, als wetenschapper op “ethische” eerder dan op wetenschappelijke gronden motiveert om een sterk internationaal klimaatverdrag te sluiten.
Dit wetenschappelijk falen weegt des te zwaarder omdat de grootte van de impact van het toekomstige klimaatbeleid door hen wel degelijk onderkend wordt, wat een integere zuiver wetenschappelijke benadering des te belangrijker maakt.
Voor alle duidelijkheid wil ik hier stellen niet te behoren tot de negationisten van de “climate change”. De hier geuite opmerkingen gaan over de manier waarop we met het probleem omgaan.