Indymedia.be is niet meer.

De ploeg van Indymedia.be is verhuisd naar DeWereldMorgen.be waar we samen met anderen aan een nieuwswebsite werken. De komende weken en maanden bouwen we Indymedia.be om tot een archief van 10 jaar werk van honderden vrijwilligers.

Werkstelers en loonslaven: wanneer barst de strijd los?

Werkstelers en loonslaven: wanneer barst de strijd los?

Je kan er niet naast kijken. Zowel Paul De Grauwe (Hoogleraar economie aan de KU Leuven) als Marc Faber (de Zwitserse beleggingsgoeroe en schrijver van het Gloom, Boom & Doom Report) halen zwaar uit naar het kapitalistisch systeem zoals het nu wordt toegepast. Ook zij zien dat bedrijfsleiders enkel nog oog hebben voor winst en bonussen op korte termijn. En beide heren halen uit naar het feit dat bedrijfsleiders de snelle winst willen realiseren door te "rationaliseren".(lees mensen ontslaan). Werk geven doen ze al lang niet meer, werk stelen des te meer!

Drie decennia geleden opende kapitalisten de neo liberale sluizen. Arbeiders en bedienden verzopen en verzuipen vandaag de dag nog steeds. De werkstelers staan aan de wal en kijken lachend toe hoe de loonslaven verzuipen. In hun kapitalistische waanzin offeren de werkstelers dagelijks loonslaven aan de kapitalistische zee om zo hun honger naar meer bonussen en snelle winst te stillen.

Banken blijven speculeren, overheden blijven lenen om te kunnen bijspringen. De roulette van het casinokapitalisme draait op volle toeren. De loonslaven hebben geen geld om mee te spelen en blijven verdwaasd achter. De afstand tussen arm en rijk slaat wild om zich heen.

Op een moment dat we met working poor zitten probeerde één werksteler 300 mensen te offeren voor een bonus van 80 miljoen euro. Van dat bedrag alléén al zou werksteler Brito maar liefst 110.000 jaar lang, elke dag een brood met beleg kunnen eten!

De waanzin lijkt nu ook bij sommige liberalen en economen de wenkbrauwen te fronzen.

Paul De Grauwe zegt :"We kunnen alleen maar hopen dat de bedrijfsleiders de ernst van dit probleem op tijd onderkennen". Wel de boodschap is niet aangekomen meneer De Grauwe. Gisteren verzamelden de werkstelers zich om een zoveelste aanval voor te bereiden op de arbeiders en bedienden.

Marc Faber van zijn kant zegt:"De gemiddelde koopkracht per huishouden gaat dan omlaag en om de aandacht van de problemen af te leiden, ga je oorlog voeren. Dan vraagt men: Waar is de vijand?' Maar die weten de Amerikanen wel te vinden. Reken maar. Desnoods verzinnen ze een vijand."

Nochtans hoeven wij geen vijand te verzinnen. Al de Carlos Brito's van de wereld zijn onze vijanden. Ik kan enkel meneer De Grauwe bijtreden als hij zegt dat Conflict, in plaats van samenwerking opnieuw de basis wordt van de relaties tussen werkgevers en werknemers.

Beide heren leggen hun ei ook in het nest van de politiek. Maar laten we wel wezen. Kris Peeters verkocht 18.000 mensen, uit de chemische en petroleumsector, hun werkzekerheid voor enkele seconden op prime time. Hij maakt nu maximaal gebruik om zich te profileren ten koste van de duizenden banen die verloren zullen gaan bij Opel maar alternatieven bieden doet hij niet. Net zoals hij geen alternatief bood toen wij betaalden voor de banken. En in het dossier van ab inbev hebben wij hem ook niet gehoord. Misschien omdat jean-luc één van die werkstelers is die aan de zijde van Brito heeft geprobeerd om nog eens 300 mensen extra te laten verzuipen?

De uitkomst is simpel. Werkstelers en de politiek gaan hand in hand. Zij en de loonslaven staan tegenover elkaar. Je voelt het alle dagen meer en meer, op de werkvloer en in het dagelijkse leven. De loonslaven zijn het beu. Hoog tijd dat de strijd losbarst!