christophe22 november 2005 – 14:37

Marc Maes: “Verschillende groepen vragen dat de Europese Commissie kant kiest voor de ontwikkelingslanden. Er is het Europees vakverbond, dat deel uit maakt van de wereldwijde GCAP-coalitie (Global Call Against Poverty). Er is GCAP-Europe dat een samenwerkingsverband is van verschillende ontwikkelingsorganisaties en dat eerder al actie voerde in het Schotse Gleneagles naar aanleiding van de G8-top en in New York tijdens de VN-top en tenslotte is er het Seattle to Brussels-network. Wij vinden dat de Europese Unie moet stoppen om handelsliberalisering op te leggen aan de ontwikkelingslanden. Het heeft totaal geen zin om die landen van buiten af opgelegde doelstellingen te laten halen. Dictaten als 'verlaag de tarieven naar tien procent' zijn misschien goed voor het bedrijfsleven die meer markttoegang willen voor hun producten, maar zorgen niet voor ontwikkeling. Het zijn diezelfde bedrijven die de Europese Commissie onder grote druk zetten om binnen de Wereldhandelsorganisatie radicale eisen te stellen want zij willen absoluut die markten openbreken. De Europese Commissie gaat daar op in. Maar officieel heet dit een ontwikkelingsronde van de Wereldhandelsorganisatie en de Europese Commissie moet dus doen wat goed is voor die landen niet wat goed is voor de bedrijven.”

Ziet het er goed uit?

“Nee, absoluut niet. Op vlak van diensten wisten we dat de Europese Unie al maanden bezig was de GATS-onderhandelingen op zijn kop te zetten (GATS is het Generaal Agreement of Trade in Services). De GATS-onderhandelingen gaan van onder naar boven. Dat betekent dat de landen zelf mogen bepalen welk soort liberalisering ze willen. De Europese Commissie vond dat dit niet ver genoeg gaat en draait de logica om. Ze willen nu centraal afspreken wat de doelstellingen zijn die iedereen moet halen. Na de vakantie heeft de Europese Commissie samen met een aantal andere rijke landen het offensief geopend. Op 28 oktober plakte de Europese Commissie er dan eindelijk ook cijfers op. Zeer radicale cijfers: ze willen dat de rijke landen de liberalisering inzetten in 85 % van de dienstensectoren. De ontwikkelingslanden moeten in 60 % van hun dienstensectoren liberaliseringen toelaten. Dat is zeer verregaand. De ontwikkelingslanden aanvaarden dat niet. Zij zeggen dat het geen zin heeft om dingen te liberaliseren waar ze niet klaar voor zijn. Voor de industriële producten wil de Europese Commissie dat de ontwikkelingslanden de tarieven verlagen tot 10 %. Die landen hebben nu nog soms tarieven van 80 of 90 % op producten die ze willen beschermen. Dat zou dus een ongeziene liberalisering zijn. In eerdere liberaliseringsrondes ging er telkens 20 % af van de tarieven. Nu wil de Europese Commissie dus alle tarieven in één pennentrek verlagen tot 10 %.”

Krijgen de NGO's en vakbonen gehoor?

“Twee weken geleden hebben we bij zoveel mogelijk europarlementsleden gelobbyd. In het Europees parlement worden momenteel de resoluties over de Wereldhandelsorganisatie opgesteld. We zien toch dat een aantal van onze standpunten worden opgepikt. Maar verder krijgen we de Europese Commissie weinig gehoor. Wat wij vragen is goed voor de ontwikkelingslanden, zegt de Commissie. Wij noemen dat propaganda om hun ware doelstellingen te verdoezelen. Wat goed is voor de Europese bedrijven, is niet noodzakelijk goed voor iedereen. In Brussel merken we vaak de enorme druk van de grote Europese multinationals. De werkgeversorganisatie UNICE slaat hard op tafel en roept om markttoegang. Dat is de echte agenda van de Europese commissie. Ontwikkeling wordt er dan bijgesleurd om de publieke opinie mee te krijgen.”

De NGO's staan nochtans niet alleen?

“Er zijn al 15 miljoen Europeanen die de oproep van de GCAP-coalitie op één of andere manier hebben gesteund. In België en Frankrijk werden petities opgehaald. In Gleneagles betoogden 200.000 mensen. Dat is een enorm cijfer. Daarom dat we ook gehoor eisen bij de Europese Commissie.”