Marc-Antoon De Schryver26 november 2005 – 22:29

Zo hoor je Filip Dewinter in de pers beweren dat het Vlaams Belang “de grootste arbeiderspartij van Vlaanderen” is, die “met haar economisch programma haar publiek niet met asociale maatregelen voor de borst wil stoten” (De Tijd). Maar ondertussen wordt in het Ontwerpmanifest Ondernemend Vlaanderen (het document dat dienst deed als inleiding op het economisch congres) net volop de kaart getrokken van deregulering en flexibiliteit (zie voor heldere analyse Geert Cools

(Natuurlijk is het Blok altijd anti-links, anti-vakbond en anti-staat (veiligheid daargelaten) geweest. Maar het Blok heeft haar discours terzake ‘gemoderniseerd’, aangepast aan de mainstream. Of is het het mainstream denken dat zich heeft aangepast aan het VB? In elk geval: het VB legitimeert haar reactionaire standpunten nu via de absoluut mainstream retorische strategie, goed geanalyseerd door Bourdieu, die ons de ‘globalisering’ voorspiegelt als een ‘onontkoombare realiteit’ die een hele resem neoliberale hervormingen ‘noodzakelijk’ zou maken.)

Gespleten tong

“Enerzijds wil de partij tot elke prijs de geloofwaardigheid winnen van de Vlaamse ondernemers en dan vooral van de rechtervleugel van de VLD (…) Anderzijds moet de partij er zich voor hoeden de eigen achterban niet al te zeer tegen het hoofd te stoten,” schrijft Koenraad De Wolf in Tertio. De onduidelijkheden en tegenstrijdigheden die de economische standpunten van het VB kenmerken (het mossel-noch-vis, het de-kool-en-de-geit waarover de krantencommentaren het hebben) wijzen inderdaad geenszins op ‘verwarring’ terzake. Ze leggen enkel het dubbele discours, de gespleten tong van het VB bloot. Haar economische discours varieert al naargelang het beoogde publiek. Zowel qua vorm, medium als inhoud.

De échte economische boodschap van het VB is niet bestemd voor het grote publiek, en wordt dus ook niet via de massamedia verspreid. Wel via de tweemaandelijkse Financieel-economische commentaren, waar ze wordt gepresenteerd met een schijn van sérieux en wetenschappelijkheid. Zodanig dat ze enkel bereikt wie ze bereiken moet: de economische opiniemakers en elite, die moeten worden gerustgesteld met de boodschap dat het Vlaams Belang hen geen strobreed in de weg zal leggen.

Laten we niet vergeten: economie is niet het punt waarop het VB zich op het vlak van politieke marketing profileert. Het is – om het met een managementterm te zeggen – niet haar core business. (Het is niet waarmee ze naar stemmen vissen, en het is dus ook niet wat ze aan de grote klok zullen hangen.) En economie is bovendien ook niet de post die ze zullen opeisen als ze ooit deelnemen aan de macht. Het VB wil posten als welzijn, cultuur, binnenlandse zaken, waar ze infrastructuren te beheren hebben, subsidies te verdelen, het straatbeeld kunnen beïnvloeden.

In ruil voor zeggenschap over die domeinen is het Vlaams Belang bereid om coalities te vormen met de politieke handlangers van de ‘kapitalistische krachten’ die alles wat de bevrediging van hun onbevredigbare winstzucht in de weg staat – alles wat ons nog rest aan geïnstitutionaliseerde broederlijkheid en gelijkheid (on-Vlaamse tradities?) – zo snel mogelijk willen vernietigen.

Waarschuwing aan (bijna) allen

Uiteindelijk moet onze waarschuwing aan het adres van iedereen die niet tot een kleine groep geprivilegieerden behoort (aan iedereen wiens belangen door de neoliberale ontwrichting van de wereld niet worden gediend) luiden als volgt: het Vlaams Belang is bereid om voor het realiseren van haar racistische project (de utopie van een wit, herkenbaar, eenvoudig, homogeen Vlaanderen) samen te werken met de aanhangers van dat andere gruwelijke project: de neoliberale utopie van wereldwijde, ongebreidelde flexploitatie. De grootste arbeiderspartij van Vlaanderen? Euh…

www.kifkif.be